ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΠΑΪΡΟΝ

Δεν είναι πρωτότυπο και πρωτάκουστο η Ελλάδα να βρίσκεται καταχρεωμένη στο έλεος των ξένων κρατών. Από την εποχή του Μπάιρον πήραμε δανεικά, του φιλέλληνα που κατέφθασε πριν 200 χρόνια, το 1809, στην τουρκοκρατούμενη Αθήνα και έμεινε φιλοξενούμενος στην οικία μιας καλής αρχόντισσας των Αθηνών όπου είχε και μία κόρη ωραιότατη, την Ζωή, και την ερωτεύτηκε ο Λόρδος.

Τότε λοιπόν ο λόρδος έδωσε τις λίρες του για να πληρώσουμε διάφορους μισθοφόρους που υπεράσπιζαν την επανάσταση και το Μεσολόγγι. Μάλιστα τότε έδωσε τις χρυσές του λίρες που δανειζόμαστε όχι για να γίνουμε κράτος, αλλά για να τις τρώμε μεταξύ μας!!!

Και τότε το 1824 είχαμε ζητήσει δάνειο, αλλά μας είπανε «πριτς από δω» ρεμάλια Έλληνες, διότι σου λέει αυτοί τρώγονται μεταξύ τους τι δάνεια και κουραφέξαλα, θα τα φάνε μεταξύ τους και δεν θα πουν ούτε στην υγειά μας. Μεσολάβησε λοιπόν ο Μπάιρον και ένας άλλος φιλέλληνας ο Ευνάρδος και πήραμε τα λεφτά.

Το ξέραμε δηλαδή το κόλπο του δανεισμού από τότε οι αθεόφοβοι άλλα για να πούμε και το Χριστού το δίκιο, μας τα χρωστάνε οι αθεόφοβοι οι Ευρωπαίοι και μάλιστα άτοκα. Γιατί μας πήραν τόσα χειρόγραφα του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, και των πατέρων της εκκλησιάς που τα βούτηξαν από το Βυζάντιο και όλα αυτά αποτιμώνται όλος ο προϋπολογισμός του Στρος - Καν.

Το είπε εξ’ άλλου και ο Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματα του: δώσαμε χρυσάφι στους δυτικούς, τον πολιτισμό μας, και πήραμε τενεκέδες (δίνουν τζιβαίρικόν πολύτιμον και παίρνουν ασκιά με αγέρα και κούφια καρύδια).

Η φωνή του Μπάιρον ακούστηκε τότε μέσα από τα ερείπια στο Μεσολόγγι "Η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη με τρεις λύσεις: να είναι ανεξάρτητη, ή να γίνει κτήση της Ευρώπης ή να γίνει επαρχία της Τουρκίας." Από τότε είδε ότι θα είμαστε εξηρτημένη επειδή δεν είχαμε λεφτά και μέχρι σήμερα σερνόμαστε στους ευρωπαίους τοκογλύφους.

Ο Μπάϊρον ήταν ένα ανύσυχο πνεύμα με πολλές σεξουαλικές και ποικίλες σχέσεις. Η κοινωνία της Αγγλίας τότε δεν το ήθελε, για αυτό ήλθε στην Ελλάδα. Πέθανε και οι Έλληνες από αυτόν το θρυλικό ήρωα κράτησαν την καρδιά του να την θάχουν κάτω από ένα δένδρο στο Μεσολόγγι, όταν οι αγγλοι αρνήθηκαν να δεχθούν να κηδέψουν το υπόλοιπο σώμα του.