ΣΥΝΕΧΕΊΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΆΤΩΝ ΑΠΌ ΤΟ ΒΙΒΛΊΟ ΤΟΥ ΕΥΆΓΓΕΛΟΥ ΛΕΜΠΕΣΗ [Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΣΗΜΑΣΊΑ ΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ ΣΤΟ ΣΎΓΧΡΟΝΟ ΒΊΟ 1935]

ΣΥΝΕΧΕΊΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΆΤΩΝ ΑΠΌ ΤΟ ΒΙΒΛΊΟ ΤΟΥ ΕΥΆΓΓΕΛΟΥ ΛΕΜΠΕΣΗ

[Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΣΗΜΑΣΊΑ ΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ ΣΤΟ ΣΎΓΧΡΟΝΟ ΒΊΟ 1935]

…….Τέλος η ηθική σχέση μεταξύ βλάκα και επιτήδειου η απατεώνα είναι απροσδόκητα διαφορετική από εκείνη που νομίζει συνήθως η ¨κοινή γνώμη¨. Ο συνηθισμένος κοινωνικός άνθρωπος  θεωρεί τον επιτήδειο και τον απατεώνα σαν ανήθικους, αλλά και κατηγορίες ευφυούς. Συμβαίνει , όμως , τελείως το αντίθετο: ο επιτήδειος και ο απατεώνας είναι κατηγορίες του βλάκα. Και να πώς: είπαμε παραπάνω ότι η πονηρία, εκτός αν είναι μέσο άμυνας των ευφυών, όχι εναντίον των βλάκων, αλλά εναντίον της πονηριάς τους, αποτελεί φυσική ιδιότητα των βλακών και μάλιστα την φυσική συνέπεια του γεγονότος, ότι λόγω ατροφίας του διανοητικού τους μηχανισμού, αποτελεί την μόνη άμυνα τους εναντίον κάθε επίθεσης που έρχεται από έξω. Από την διαπίστωση αυτής της αλήθειας μέχρι την παρακάτω αλήθεια υπάρχει ένα και μόνο βήμα: ότι ι πνευματικά ανάπηρος έχει ανάγκη την επιτηδειότητα και την απάτη για να προωθηθεί η να επικρατήσει.

Κανένας άνθρωπος αξίας δεν έχει ανάγκη να γίνει επιτήδειος η απατεώνας.

Η καθημερινή κοινωνική πείρα διδάσκει ότι τα επίθετα αυτά δεν μπόρεσαν να [κολλήσουν] σε ανθρώπους πραγματικής αξίας, που , αν υπήρξαν μισητοί, χαρακτηρίστηκαν ίσως σαν [κακοί], σαν [καταχθόνιοι], σαν [γόη τες], σαν [τορπιλητές], η σαν [λιβελλογράφοι] ποτέ όμως σαν επιτήδειοι η απατεώνες, και όταν ακόμα υπήρξαν συντηρητικοί στις σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους και κατόρθωσαν να προωθηθούν η να επικρατήσουν! Άλλωστε, απόλυτη εσωτερική συνέπεια της πνευματικής αναπηρίας του βλάκα είναι όχι μόνον η αγελαία  τάση του , όχι μόνο η προώθηση του [πλάτη με πλάτη] με την λεγεώνα των ομοίων του, όχι μόνο η η προσφυγή στα πιο φτηνά μέσα της επιτηδειότητας, στη έλλειψη αντίθετης [γνώμης]. Στην προσφορά εύκολων  και ανήθικων εκδουλεύσεων και στην κολακεία, αλλά και η ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΉ ΑΠΟΦΥΓΉ ΚΆΘΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΚΑΙ ΚΆΘΕ ΜΑΧΗΣ.

Και όταν ακόμα ο βλάκας με την μορφή του επιτήδειου η του απατεώνα , εξαναγκαστεί να δώσει μάχη, θα την δώσει με τα πνευματικά ευκολότερα και συνεπώς ανηθικότερα  όπλα: το ψέμα και την συκοφαντία, τη διαστροφή και την ραδιουργία. Από εδώ βγαίνει και το ακλόνητο δόγμα: η ανηθικότητα είναι αποκλειστικό προϊόν των βλακών.