Καθώς πλησιάζει η πρώτη επέτειος από τις χειρότερες πλημμύρες που έπληξαν το Πακιστάν εδώ και δεκαετίες, η ActionAid Πακιστάν ρίχνει το βάρος της δράσης της σε μια εκστρατεία πίεσης προς την πακιστανική κυβέρνηση εν όψει της ψήφισης του κρατικού προϋπολογισμού για να θέσει ως προτεραιότητα τις ανάγκες και τα δικαιώματα των γυναικών της χώρας.
Οι γυναίκες χτυπήθηκαν ιδιαίτερα σκληρά από τα αποτελέσματα της καταστροφής, καθώς παρατηρήθηκε αύξηση στα επεισόδια ενδοοικογενειακής βίας ενώ τους αρνούνται κρατική βοήθεια παρόλο που είναι κι εκείνες θύματα της πλημμύρας.
Οι κινητοποιήσεις των γυναικών για να μπορέσουν να πάρουν κι εκείνες βοήθεια από την κυβέρνηση έχει ξεκινήσει από την αρχή του χρόνου καθώς διεκδικούν να μπορούν να βγάλουν κι εκείνες κάρτα Watan (την κρατική κάρτα με την οποία μπορούν να πάρουν αποζημίωση και επιδόματα) (βλ. πάνω φωτογραφία από τοKot Abu).
Με ευκαιρία την ψήφιση του προϋπολογισμού η ActionAid Πακιστάν σε συνεργασία με τη συνεργαζόμενη τοπική ΜΚΟ PODA οργάνωσε δρώμενο στη πρωτεύουσα της χώρας Ισλαμαμπάντ στο οποίο συμμετείχαν γυναίκες από διάφορες περιοχές που είχαν πληγεί. Στόχος τους ήταν να ευαισθητοποιηθούν τα ΜΜΕ, πράγμα που πέτυχαν.
Πολλές γυναίκες μίλησαν και είπαν την ιστορία τους.
Η 14χρονη Umaima από το Kot Adu του South Punjab περιγράφει «Δεν πήραμε κάρτα watan. Μόνο οι πλούσιοι πήραν χρήματα, αλλά οι φτωχοί άνθρωποι όπως εμείς δεν πήραμε τίποτα. Ο παππούς μου μας βοήθησε να ξαναχτίσουμε το σπίτι μας. Αναγκάστηκα να εγκαταλείψω το σχολείο γιατί δεν έχουμε αρκετά ούτε για να φάμε, πώς οι γονείς μου θα μπορούσαν να πληρώσουν και για το σχολείο μου; Χάσαμε και τις αγελάδες μας, αλλά η κυβέρνηση δεν μας έχει δώσει καμία αποζημίωση. Χάρηκα πολύ όταν μου είπαν να συμμετέχω στο δρώμενο. Είπαμε στους ανθρώπους για τα προβλήματά μας μέσω θεάτρου δρόμου και ζητήσαμε πόρους από την κυβέρνηση για να μπορέσουμε να ξανασταθούμε στα πόδια μας.»
Στο δρώμενο συμμετείχε και η Manzooran Mai επίσης από το Kot Abu που είναι 36 ετών και παντρεύτηκε όταν ήταν 14 έναν άνδρα με τα διπλά της χρόνια. «Έχω 6 παιδιά, τρεις κόρες και τρεις γιους. Ο μεγαλύτερος γιος μου είναι 15 και το μικρότερο είναι μηνών. Θηλάζω τα δυο μικρότερα παιδιά γιατί δεν έχω λεφτά να τους αγοράσω γάλα. Νιώθω εξαντλημένη, αλλά πρέπει να φροντίσω τα παιδιά μου. Ο άντρας μου δεν μπορεί να δουλέψει γιατί είναι ηλικιωμένος και άρρωστος. Οπότε τραγουδώ και ζητιανεύω στους δρόμους. Μερικές φορές οι περαστικοί μου δίνουν λεφτά, άλλες φαγητό κι άλλες ρούχα. Κι έτσι περνάμε. Ελπίζω η κυβέρνηση να μου δώσει ένα κομμάτι γης για να μπορέσω να καλλιεργήσω λαχανικά. Έτσι δεν θα χρειάζεται να ζητιανεύω πια.»
Φωτογραφίες: ActionAid
ΠΗΓΗ Action Aid
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου