Η σκηνή διαδραματίζεται στο στρηπτιζάδικο της πόλης.
Μπαίνει ένας ανύποπτος και ω! του θαύματος, στην πρώτη σειρά υπάρχει μια άδεια θέση. Πάει και κάθεται!
Με το που βγαίνει η πρώτη χορεύτρια (ε, πώς αλλιώς να την πούμε;) στη σκηνή, ο τύπος που καθότανε πίσω απ' τον ανύποπτο αρχίζει να φωνάζει:
- Ώπα το μωρό. Αυτό περίμενα!
Ο ανύποπτος γυρνάει προς τα πίσω και ρίχνει στον ταραξία ένα αυστηρό βλέμμα.
Καθώς προχωράει η παράσταση, η χορεύτρια βγάζει τη μπλούζα της και αποκαλύπτει δυο μικρές φούντες, που έπαιζαν το ρόλο του στηθόδεσμου. Ο ταραξίας άρχισε πάλι:
- Έλα παιδί μου! Κούνα τα αυτά τα πράματα!
Ξαναγυρνάει προς τα πίσω ο ανύποπτος και του λέει:
- Ηρέμησε, ρε φίλε! Τι πράματα είναι αυτά;
Μετά από λίγο η χορεύτρια με μια ξαφνική κίνηση, πετάει και τη φούστα της και αποκαλύπτει ένα απειροελάχιστο κάλυμμα, απ' αυτά που βρίσκονται στο μεταίχμιο του νόμου περί δημοσίας αιδούς, αν φορεθούν στην ακροθαλασσιά.
Ο τύπος από πίσω χάλασε τον κόσμο:
- Έλα, γλύκα μου. Πάμε μέχρι το τέλος!
Ο ανύποπτος γυρνάει πάλι και λέει:
- Δε βγάζεις το σκασμό, λέω εγώ;
Σε λίγο, η χορεύτρια, με μια αισθησιακή κίνηση, ξάπλωσε στο πάτωμα και έβγαλε τα φουντάκια της και το απειροελάχιστο βρακί της και ο ενθουσιασμός μέσα στο στηπτιτζάδικο έφτασε στο κατακόρυφο.
Ο τύπος όμως πίσω απ' τον ανύποπτο παρέμεινε ήσυχος. Γυρνάει για μια ακόμη φορά ο ανύποπτος και τον ρωτάει:
- Δε μου λες, ρε φίλε; Πού πήγε ο ενθουσιασμός σου τώρα;
- Στην πλάτη σου!!!!!!!!!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου