4 ΔΕΛΦΙΝΙΑ ΝΕΚΡΑ ΣΤΟ ΑΤΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ

Η ΠΚΑΚ για τους θανάτους των 4 δελφινιών στο Αττικό Πάρκο

 

Οι θάνατοι 4 δελφινιών του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας μετά από έλεγχο τον οποίο διενήργησε η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Περιφέρειας Αττικής, επαναφέρουν στο προσκήνιο το αίτημα της Πρωτοβουλίας Κατά της Αιχμαλωσίας των Κητωδών (Π.Κ.Α.Κ.), για την απαγόρευση της αιχμαλωσίας δελφινιών και λοιπών κητωδών στη χώρα μας. Από τον έλεγχο αυτό προκύπτει ο θάνατος ενός θηλυκού νεαρού ατόμου ηλικίας μόλις 11 ετών με την ονομασία Gille (γνωστό και ως Κάλλια), ενός αρσενικού νεογνού το οποίο γεννήθηκε με συγγενή ανωμαλία και πέθανε από πνιγμό την ίδια ημέρα, ενός αρσενικού το οποίο απορρίφθηκε από την μητέρα του και κατάφερε να παραμείνει στη ζωή μόλις 5 ημέρες και ενός θηλυκού το οποίο έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 2,5 μηνών εγκαταλελειμμένο και αυτό από τη μητέρα του.

Όπως εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται παγκοσμίως, η επίτευξη της ευζωίας αυτών των τόσο εξελιγμένων θαλάσσιων θηλαστικών σε συνθήκες αιχμαλωσίας είναι εντελώς ανέφικτη. Το ποσοστό αποτυχίας των προγραμμάτων αναπαραγωγής είναι τόσο υψηλό που καθιστά τους αιχμάλωτους πληθυσμούς μη αυτοσυντήρητους και την σύλληψη άγριων ατόμων από τη θάλασσα αναπόφευκτη.

Ένας από τους λόγους της αποτυχίας των προγραμμάτων αναπαραγωγής στην αιχμαλωσία, είναι η υψηλή θνησιμότητα που παρατηρείται στα νεογέννητα. Σύμφωνα με μελέτη που διενεργήθηκε για τα δελφινάρια της Γερμανίας και της Ελβετίας, σε διάστημα 27 ετών το ποσοστό θνησιμότητας νεογέννητων ανέρχεται στο 88%. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίος το τελευταίο δελφινάριο στην Ελβετία έκλεισε οριστικά και η χώρα αυτή θεωρείται πλέον φιλική προς τα δελφίνια, απαγορεύοντας την περαιτέρω εισαγωγή άλλων ατόμων στη χώρα. Αντιστοίχως στη Ελλάδα σε διάστημα μικρότερο των 4 ετών, το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 50%.

Σύμφωνα με τους ειδικούς επιστήμονες, τα κυριότερα αίτια της αποτυχίας των προγραμμάτων αναπαραγωγής είναι η έλλειψη σωστής συμπεριφοράς των μητέρων (απόρριψη των νεογνών, άρνηση θηλασμού, αδυναμία προστασίας των νεογέννητων από τον πνιγμό, αγαλαξία κ.α.), καθώς επίσης και η απουσία άλλων θηλυκών που θα βοηθήσουν και θα διδάξουν τις άπειρες μητέρες να συμπεριφερθούν σωστά, και η αναπόφευκτη αιμομιξία που προκύπτει από τον περιορισμένο αριθμό ενηλίκων ατόμων στην αιχμαλωσία, κατάλληλων για αναπαραγωγή.

Η χορήγηση ορμονικών σκευασμάτων που αποσκοπούν στον έλεγχο της σεξουαλικής συμπεριφοράς και της επιθετικότητας μετά την εφηβεία, δεν είναι άμοιρη κινδύνων. Στη φύση η κοινωνική ζωή και η αναπαραγωγική δραστηριότητα των κητωδών είναι εξαιρετικά περίπλοκη. Ειδικά για τα ρινοδέλφινα, η βασική κοινωνική δομή είναι η μητριαρχική οικογένεια, η οποία αποτελείται από ενήλικα θηλυκά και άνηβα άτομα που συνεργάζονται στενά προκειμένου να εξασφαλίσουν τη διατήρηση του είδους, ενώ η κοινωνική ζωή των εφήβων και των αρσενικών υπακούει σε άλλους φυσικούς νόμους που τα προστατεύουν από την αιμομιξία. Είναι μεγάλη πλάνη από κάθε άποψη, να επιμένει κανείς ότι λίγο νερό με αλάτι σε μια τσιμεντένια δεξαμενή μπορεί να υποκαταστήσει τον θαυμαστό και εν πολλοίς ανεξερεύνητο κόσμο της θάλασσας, όσα χρήματα και όσος κόπος κι αν δαπανηθούν γι' αυτόν τον σκοπό.

Η αιχμαλωσία των κητωδών συνιστά εξ ορισμού μία εντελώς περιττή κακοποίηση, η οποία δεν συμβάλλει ούτε στην προστασία των ειδών, ούτε στην εκπαίδευση του κοινού. Τουναντίον συνιστά μία ακόμη απειλή για τους άγριους πληθυσμούς (αναπόφευκτες συλλήψεις άγριων ατόμων για την ανανέωση του γενετικού δυναμικού), ενώ παράλληλα παραπληροφορεί και απευαισθητοποιεί, προσβάλλοντας την νοημοσύνη, την ηθική και την αισθητική μας. Η μυστικότητα που αφορά τις γεννήσεις και τους θανάτους στα δελφινάρια, είναι παγκόσμιος κανόνας, και το Αττικό Πάρκο δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Οι θάνατοι των 4 δελφινιών, δημιουργούν κάποια εύλογα ερωτήματα σχετικά με την αδιαφάνεια της λειτουργίας της επιχείρησης και την απουσία ελέγχων από τις αρμόδιες αρχές.

Ειδικότερα:

1. Ποιοι είναι οι γονείς των νεογέννητων δελφινιών που απεβίωσαν; Σχετίζεται η συγγενής ανωμαλία του δελφινιού που πέθανε (1/9/2013) σε ηλικία μίας ημέρας, με συγγενή αναπαραγωγή (αιμομιξία);

2. Συμπεριλαμβάνεται στους γονείς το θηλυκό ενήλικο δελφίνι που απεβίωσε (27/9/2013) και κατά πόσο ο μαρτυρικός θάνατός του σχετίζεται με το αναπαραγωγικό σύστημα και την επί ένα έτος χορήγηση ορμονών;

3. Χορηγούνται και στα υπόλοιπα δελφίνια ορμόνες για τον έλεγχο της αναπαραγωγής και της επιθετικότητας; Χορηγείται για προληπτικούς λόγους άλλου είδους φαρμακευτική αγωγή (αντιβιοτικά, αντιόξινα, αγχολυτικά);

4. Ποια είναι η διαχείριση των πτωμάτων (ταφή, καύση ή κάτι άλλο);

Ευελπιστούμε ότι η νέα περιφερειακή αρχή θα εφαρμόσει τον νόμο που απαγορεύει τη χρησιμοποίηση ζώων σε θεάματα και ότι ο νέος υπουργός περιβάλλοντος θα εξετάσει και θα αποδεχτεί την πρότασή μας για απαγόρευση της αιχμαλωσίας δελφινιών και λοιπών κητωδών στην Ελλάδα, ακολουθώντας το παράδειγμα άλλων χωρών που έχουν ήδη προσαρμοστεί στις επιστημονικές και ηθικές απαιτήσεις του 21ου αιώνα και θα θεσμοθετηθεί ένα ολοκληρωμένο νομικό πλαίσιο που θα βάλει τέλος στην αδιαφάνεια και στην αυθαιρεσία τέτοιου είδους επιχειρήσεων.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ ΤΩΝ ΚΗΤΩΔΩΝ (Π.Κ.Α.Κ.)