ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΡΤΕΡΟΣ

Το ψυχόδραμα της Ν.Δ....Επενδύουν στην ακαμψία της Μέρκελ

Δεν ασχολούνται πολλοί, μέσα στον ορυμαγδό των ημερών, με τη Ν.Δ., εκτός φυσικά από τα στελέχη της, που συντρώγουν, συνομιλούν και δειλά - δειλά αρχίζουν και μιλούν για τις αιτίες που τους οδήγησαν στην οδυνηρή ήττα. 

Και κάποια πιστά συντάγματα της Δεξιάς, που βολοδέρνουν σε διαπιστώσεις του τύπου"φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίει κι ο Χατζηπετρής" για το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή περνούν την έσχατη δοκιμασία: 

Να βλέπουν τον Τσίπρα πρωθυπουργό. Και να βαρούν και ..

προσοχή από πάνω!

Υπάρχει μια κατάσταση παραλυτικής αμηχανίας στην αξιωματική αντιπολίτευση. Στη θέση της στρατηγικής τα κουρέλια των θέσεων που αποδοκιμάστηκαν πανηγυρικά στις εκλογές. Και στη θέση της ηγεσίας τα κουρέλια μιας ομάδας η οποία όχι μόνο έχασε τις εκλογές με τεράστια διαφορά, αλλά δεν είναι και σε θέση να αλλάξει βηματισμό. Γιατί ο Σαμαράς, ο Σταμάτης, ο Χρύσανθος ταυτίστηκαν τόσο με τις ακροδεξιές στρίγγλες, ώστε, αν εμφανιστούν τώρα ως κεντροδεξιά αρνάκια, μόνο γέλιο θα προκαλέσουν.

Χαρακτηριστική της αμηχανίας ήταν η ομιλία Σαμαρά στις προγραμματικές. Κανονικό ψυχόδραμα. Έπαρση για το success story, κλάψα για το πόσο κακός ήταν μαζί τους ο ΣΥΡΙΖΑ, κατεδάφιση κάθε κυβερνητικής εξαγγελίας, ανοησίες για συνιστώσες, μηδέν αυτοκριτική και φυσικά τα βράχια και πάλι τα βράχια, στα οποία θα πέσουμε αν.... Σαμαράς χωρίς φόβο, ψαρόσουπα χωρίς ψάρι. 

Α, και ολίγον από στήριξη της νέας κυβέρνησης διεθνώς, αρκεί να μείνουμε στο ευρώ. Στήριξη μετά φόβου και βρείτε άκρη.

Αν όλα αυτά συνιστούν σοβαρή στρατηγική, τότε η νέα κυβέρνηση θα έχει για κάποιο τουλάχιστον διάστημα ήσυχη ζωή στη Βουλή. Και ορθώς οι ορθοτομούντες τον λόγον της αληθείας των Μνημονίων μπορούν να βασίζονται περισσότερο στα ποτάμια παρά στις θάλασσες -με τα βράχια!- του Σαμαρά. Και ακόμα ορθότερα -πατρίς μου το κέρδος!- επενδύουν στην ακαμψία της Μέρκελ, παρά στην πολιτική ευκαμψία μιας αντιπολίτευσης που δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.

Τα κουρέλια ωστόσο τραγουδάνε ακόμα. 

Τι; Τα τρία άλφα της ευτυχίας του Σαμαρά: Αυτάρκεια, αυτοϊκανοποίηση, αλαζονεία. Δεν ηττήθηκε, δεν έχασε, δεν φεύγει. Είναι επιτυχημένος. Καλώς, και ας βρουν άκρη. 

Αλλά το τέλος αυτού του δρόμου τον δείχνει το στραπάτσο του ΠΑΣΟΚ. Εκεί που ήσουν ήμουνα, εδώ που είμαι θάρθεις, όπως είπε κι ο Βενιζέλος...