ΑΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΣΟΙΜΠΛΕ...................

Τόσα χρόνια ποιος λυπήθηκε που γίναμε ένα τεράστιο εργασιακό κάτεργο που σφίγγαμε ζωνάρι και βλέπαμε κάθε βασικό δικαίωμα και κάθε έννοια δημοκρατίας να ευτελίζεται και να απαξιώνεται; Ποιος; Άι στο διάολο Σόιμπλε! Κι εσύ και το ευρώ σου ! Στο διάολο ! Μπουκώσαμε . Τ Ε Λ Ο Σ

Βαρουφάκης προς Σόϊμπλε: Εδώ δεν παίζουμε πόκερ! - Συγκλονιστικό άρθρο Βαρουφάκη στους New York Times

ΚΑΝΕΝΑΣ από τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις που μάς τά χουν κάνει τσουρέκια με πραλίνα για την εθνική ομοψυχία, δεν βγήκε χθες ως κομματικός μηχανισμός να διαμαρτυρηθεί για την ωμή παρέμβαση Σόιμπλε που έθεσε θέμα εσωτερικής ελεύθερης βούλησης και δημοκρατίας προκαταβάλοντας και το κλίμα στο Eurogroup .

ΚΑΝΕΝΑΣ .
Όταν όμως έπεσε το τελεσίγραφο, βγήκε ο Σαμαράς παγανιά να καλέσει τα Φιλοευρωπαϊκά κόμματα να κάνουν Μέτωπο .
Δηλαδή να σταθούν δίπλα στους τηλεγραφητές και τους ωμά παρεμβαίνοντες στα εσωτερικά μας .
Σόιμπλε βάλε υποψηφιότητα στην Α Αθήνας !
Θα βγεις πανηγυρικά .
Έχεις πολλούς ψηφοφόρους εδώ .
Περισσότερους από αυτούς στη Γερμανία .

 

 

 Στην αρχή μάς σκυλόβρισαν .
Μάς ταπείνωσαν .

Μάς γέμισαν ενοχές .
Άλλες δικαίως και άλλες αδίκως .
Μετά άρχισαν οι σφαλιάρες .
Κι οι εκβιασμοί , οι απειλές .
Τις υπομείναμε με σκυφτό κεφάλι .

Κάτσαμε τιμωρία 5 ολόκληρα χρόνια .
Γογγύσαμε .
Αναστενάξαμε .
Νιώσαμε τα γόνατά μας να τα χτυπάει βαριοπούλα .
Χάσαμε το χαμόγελό μας .

Είδαμε να μην υπάρχουν ασθενοφόρα .
Να μην μπορούμε να πάρουμε φάρμακα .
Να στερούνται τα παιδιά μας ως και τα βασικά .
Αλλά κάτσαμε υποφέροντας σ ένα είδος κάθαρσης .
Σε μια τραγωδία χωρίς τέλος .
 

Είδαμε αυτοκτονίες .
Φίλους να γκρεμίζονται .
Τους πατεράδες μας να ψάχνουν το φθηνό μακαρόνι .
Τους γείτονές μας να ψάχνουν κάδους .
Ανθρώπους ανέργους, φίλους ν απολύονται, άλλους να βάζουν λουκέτο . ...

Τη ζήσαμε την απελπισία ως το τελευταίο μας κύτταρο .
Την είδαμε σε μάτια .
 

Το ένα μέτρο μετά το άλλο .
Τρομάξαμε .
Δεν ξέραμε για πού πάμε, τι θ απογίνουμε, πού θα πάει όλο αυτό .
Μάς κύκλωσε ο τρόμος .
Μάς εξόντωσε .
 

Και είπαμε να πιαστούμε από ένα κλαράκι , από το τίποτε, 

να σηκώσουμε  λίγο κεφάλι , να σταματήσουμε τ αδιέξοδο .
Χαζό ;
Χαζό .
Απάτη ;
Ίσως .
Ανάγκη μεγάλη όμως, να μη μείνουμε άλλο ακίνητοι .
Να κάνουμε κάτι .
Έστω ελάχιστο .
 

Και θα μάς πει ο Σόιμπλε τώρα πως μάς λυπάται ;
Τώρα ;
Τόσα χρόνια ποιος λυπήθηκε που γίναμε ένα τεράστιο εργασιακό κάτεργο

 που σφίγγαμε ζωνάρι και βλέπαμε κάθε βασικό δικαίωμα και κάθε έννοια δημοκρατίας να ευτελίζεται και να απαξιώνεται ;
Ποιος ;
Άι στο διάολο Σόιμπλε !
Κι εσύ και το ευρώ σου !
Στο διάολο !
Μπουκώσαμε .
Τ Ε Λ Ο Σ

 (της φίλης Αριστέας Σερεμέτη)

Δεν είναι θέμα εθνικής υπερηφάνειας και δεν τίθεται επομένως στην ίδια λογική και θέμα εθνικής ταπείνωσης .
Από την άλλη δεν είναι και ταξικός πόλεμος γιατί δε θα υπήρχε η λογική της διαπραγμάτευσης με τα ευρωπαϊκά ή άλλα κεφάλαια, θα υπήρχε εξ αρχής ρήξη .
Είναι κάτι μπερδεμένο κι αυτό αποτυπώνεται και στον κόσμο που απ τη μιά λέει "όχι πίσω στη διαπραγμάτευση" κι απ την άλλη "ναι στην ευρωζώνη" .
Έχω την αίσθηση πως αυτός ο κόσμος απλά θέλει να αισθανθεί πως θα κάνει πίσω ο απέναντι κι όχι ο ίδιος .
Πως η εξαθλίωσή μας οδηγεί σε ανισορροπίες και παραλογισμούς .
Πως είναι θέμα ποιος τα έχει πιο μεγάλα .
Καλό θα είναι λοιπόν να προετοιμαστεί αυτός ο κόσμος και σε λογική συνέχισης παρόμοιας πολιτικής -σε περίπτωση συμφωνίας- και σε λογική εξόδου -σε περίπτωση ρήξης -.
Και είτε στη μία, είτε στην άλλη περίπτωση να σταματήσει το "Δεν αντέχουμε άλλο", γιατί έτσι κι αλλιώς θ ανοίξει νέα σελίδα .
Η σελίδα της συνευθύνης και της διαρκούς ταξικής πάλης που επιβάλλεται ν ανασκουμπωθεί .
Και ν αντέξει .
 ***
Σιχαίνομαι τον εθνολαϊκισμό .
Ιδεολογικά είμαι πιο κοντά στην Ευρώπη κι όχι στην καθ ημάς Ανατολή και στην εσωστρέφεια .
Στην Ευρώπη του διαφωτισμού .
Στην Ευρώπη της δημοκρατίας .
Στην Ευρώπη του πολιτισμού .
Στην Ευρώπη της ευημερίας .
Υπάρχει αυτή η Ευρώπη ;
ΔΕΝ υπάρχει .
Την σακάτεψαν .
Επομένως ΔΕΝ υπάρχει κανένα δίλημμα .
Αυτό που πρέπει να προσεχθεί κατά την γνώμη μου, είναι το εθνικό που προβάλλεται -είναι όπλο στη δεδομένη βεβαίως-, να γίνει ταξικό κι όχι φασιστικό .
Να μην ολισθήσουμε , να προχωρήσουμε ταξικά και δημοκρατικά, πιο κοντά στην ιδεολογική μας ταυτότητα .
Να μην αφήσουμε τον εθνικιστικό λόγο να γιγαντωθεί .