Aπό τον Γιώργο Κράλογλου
Μισό αιώνα (1880-1931) χρειάστηκαν για την αποξήρανση της Κωπαΐδας και άλλο μισό αιώνας (1953-2014) για να αποφασίσουν ότι δεν χρειάζεται ο Οργανισμός Κωπαΐδας... Πέντε χρόνια «ψάχνουν» να βρούνε τους εκατοντάδες παρόμοιους άχρηστους Οργανισμούς αλλά βρήκαν μόνο 23. Τους άλλους, μαζί με τα επίσης άχρηστα Διοικητικά Συμβούλιά τους, θα συνεχίσουν να τους πληρώνουν οι ιθαγενείς φορολογούμενοι...

Ότι οι Οργανισμοί αυτοί ήταν άχρηστοι προκύπτει από τις ίδιες τις ρυθμίσεις πού κάνει το νομοσχέδιο για την διάλυσή τους, μεταφέροντας σε απλές περιφερειακές και κεντρικές υπηρεσίες τις αρμοδιότητές τους!!

Γιατί όμως δεν μπορούσε να γίνει αυτό τόσα χρόνια για να γλυτώσουμε πεταμένα λεφτά; Το υπουργείο Παιδείας μόνο έχει υπό την εποπτεία του πάνω από 250 Οργανισμούς!!!

Γιατί οι ο έλεγχος της ορθής λειτουργίας όλων αυτών των Οργανισμών δεν είναι αντικείμενο αρμοδιότητας Διευθύνσεων των υπουργείων που τους έχουν υπό την εποπτεία τους ώστε και έξοδα να γλυτώνουμε και παραγωγικότητα να αποκτήσει η κεντρική διοίκηση; 

Γιατί με το σύστημα αυτό δεν διαλύουμε όλους τους Οργανισμούς εξαιρουμένων ίσως κάποιων ΔΕΚΟ που αν δεν τις είχε καταστρέψει η λαίλαπα του κρατικού –κομματικού συνδικαλισμού και οι άσχετες Διοικήσεις τους ίσως να είχαν αποδείξει τον ρόλο τους σε πραγματικά στρατηγικούς τομείς της οικονομίας;

Γιατί δεν απολύουμε τουλάχιστον τα Διοικητικά Συμβούλια όλων των κρατικών Οργανισμών που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτε εκτός να επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό και να εξυπηρετούν κόμματα και πελατειακές σχέσεις;

Η χθεσινή επικαιρότητα με την πρωτοβουλία του κ. Κυρ. Μητσοτάκη να ρυθμίσει θέματα της μορφής αυτής  δίνει ξεχωριστό ενδιαφέρον και στην τοποθέτηση του «παλαιάς κοπής» και πάντα προσεκτικού σχολιαστή ΔΑΝ στο χθεσινό σημείωμα της στήλης.

Διαβάστε το σχόλιο το οποίο βεβαίως και αποδέχομαι.

«... κ. Κράλογλου επιτρέψτε μου να σας πω, πως σας διαφεύγει κάτι σημαντικό, κάτι εντελώς άχρηστο, πολυδάπανο, που αν καταργηθεί δεν θα υπάρξει καμία απώλεια.

Πρόκειται για τα Διοικητικά Συμβούλια των διαφόρων Οργανισμών, χρήσιμων η άχρηστων, τα οποία αποτελούνται ακόμη και από 27 μέλη και η μόνη τους ενασχόληση είναι να σκαρφίζονται τρόπους να αυξάνουν το εισόδημά τους.
Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών έχουν τον μισθό τους η την σύνταξή τους, ή κάποιο εισόδημα από την κύρια απασχόλησή τους και εισπράττουν και δεύτερο μισθό (πρόεδροι, διευθύνοντες σύμβουλοι κλπ.) ή κάποια χρήματα υπό μορφή εξόδων παραστάσεως για συμμετοχή στα Δ.Σ που φροντίζουν να είναι συχνά κλπ.

Και αναρωτιέμαι, γιατί π.χ χρειάζεται Δ.Σ σε ένα μουσείο ή μία βιβλιοθήκη, ή ένα ωδείο ενός Δήμου και δεν τοποθετείται υπεύθυνος ένας άξιος υπάλληλος του Δήμου, ή του σχετικού υπουργείου;

Έχετε αναλογιστεί τι οικονομικό όφελος θα υπάρξει αν καταργηθεί η συντριπτική πλειοψηφία των Δ.Σ. των 23.000 Οργανισμών; Και επαναλαμβάνω. Αυτοί όλοι δεν θα μείνουν ξαφνικά άνεργοι, αλλά θα χάσουν το συμπλήρωμα στο εισόδημά τους.

Επίσης τι χρειάζονται τόσοι αντιδήμαρχοι σε κάθε Δήμο, εκτός από έναν που θα αναπληρώνει τον Δήμαρχο αν χρειασθεί;

Δηλαδή ο υπάλληλος που έχει 25 χρόνια στην υπηρεσία καθαριότητος δεν είναι άξιος και δεν ξέρει σπιθαμή προς σπιθαμή τις ανάγκες της πόλης στην καθαριότητα και πρέπει να του βάλουν από πάνω κάποιον που θα προσπαθεί να ικανοποιεί κάποια πρόσωπα για να επανεκλεγεί;

Ε αυτός ο υπάλληλος αυτομάτως θα πάψει να ενδιαφέρεται και θα γίνει αντιπαραγωγικός. Και οι περισσότεροι αντιδήμαρχοι κ. Κράλογλου έχουν άλλες δουλειές , αλλά εισπράττουν και την παχυλή αμοιβή τους από τον Δήμο εις βάρος των φορολογουμένων.

Αυτή η κατηγορία των κομματικά διορισμένων με τους δεύτερους μισθούς είναι η κυριότερη πληγή σπατάλης που αν καταργηθεί μόνο καλό θα κάνει σε όλους τους υπόλοιπους και στα οικονομικά του κράτους.»

Μόνο ένας  ηλίθιος ή ευνοημένος κομματικός ή μέλος τους κομματικού στρατού κατοχής θα διαφωνήσει σ΄ αυτήν την απόλυτα ξεκάθαρη τοποθέτηση και στις προτάσεις της.

Εγώ απλά θα προσθέσω ορισμένα ιστορικά στοιχεία του σχεδίου άλωσης της κρατικής μηχανής από τον «Αττίλα» του σοσιαλισμού της μεταπολίτευσης όπως τα έζησα ως δημοσιογράφος.

Από το 1980 και μετά η έφοδος του κομματικού στρατού (του ΠΑΣΟΚ αρχικά και της Νέας Δημοκρατίας στην συνέχεια) στα υπουργεία είχε στόχο τον αφανισμό της ιεραρχίας και των επί της ουσίας αρμοδιοτήτων τους. Οι (μέχρι τότε) άνεργοι κομματικοί σύμβουλοι των υπουργών  «πάγωσαν»  με σοβιετικές μεθόδους Διευθύνσεις και Γενικές Διευθύνσεις υπουργείων βάζοντας υπαλλήλους καριέρας (με εξαίρεση τους λεγόμενους κλαδικούς) στο «ψυγείο» χωρίς ρόλο στο σχεδιασμό και τις αποφάσεις. Αυτοί οι «εντός των τειχών» κομματικοί εισβολείς-σύμβουλοι προστάτευαν και προστατεύουν τους «εκτός των τειχών» κομματικούς στήνοντας εκατοντάδες Οργανισμούς-οχυρά για τοποθέτηση των «επιτελών» στα Διοικητικά Συμβούλια και του «στρατού εφόδου» στις θέσεις. Μέρος αυτού του κομματικού στρατού της μεταπολίτευσης είναι και οι 50.000 κρατικοί υπάλληλοι με τα μαϊμού δικαιολογητικά και προσόντα που μόλις τώρα ανακάλυψαν… Και εσύ ιθαγενή σκάσε και πλήρωνε!!