ΟΤΑΝ Ο ΝΟΤΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΨΩΝΙΖΕΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ, ΤΟΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΘΑ ΨΕΛΙΖΕΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Αντέχει η Γερμανία να χρεωθεί την διάλυση της Ε.Ε;

Η Γερμανία συνεχίζει αυτή την περίπλοκη στάση της με την Ελλάδα και προσπαθούν να βρουν κάποιο είδος κάλυψης για το ρόλο που παίζουν με τους Έλληνες. Γερμανία εξήγαγε περισσότερα από 50 τοις εκατό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της, και περισσότερο από το ήμισυ του ότι πήγε στην ευρωπαϊκή ζώνη ελεύθερου εμπορίου που ήταν το επίκεντρο του σχεδίου της ΕΕ. Έχει αναπτύξει παραγωγή που ξεπέρασε κατά πολύ οι δυνατότητες της χώρας της για κατανάλωση. Πρέπει λοιπόν να έχει πρόσβαση στις αγορές ή να αντιμετωπίσει μια σοβαρή οικονομική κρίση από μόνη της.

Αφού οι αγορές κεφαλαίου έχουν ήδη διαταραχθεί από τη συνεχιζόμενη κρίση, τότε για πόσο καιρό ακόμη οι ασθενέστερες οικονομίες δεν θα πάρουν  προστατευτικά μέτρα για να κρατήσουν τα έξω γερμανικά προϊόντα; Ήδη οι φωνές για μποϋκοτάζ αυξάνονται.

Η Ελλάδα έχει από μόνη της μικρή σημασία, αλλά εάν αποδειχθεί ότι θα είναι σε καλύτερη θέση από ό,τι ήταν, αφού αθέτησε την πληρωμή του χρέους της, και άλλες χώρες θα μπορούσαν να την ακολουθήσουν. Και αν αποδειχθεί ότι η πιθανη έξοδος από τη ζώνη ελεύθερου εμπορίου ήταν ευεργετική, τότε ολόκληρη η δομή θα μπορούσε να καταρρεύσει .

Η Γερμανία χρειάζεται να κάνει κακό παράδειγμα την Ελλάδα, και προσπάθησε πολύ σκληρά την περασμένη εβδομάδα να είναι άκαμπτη, δείχνοντας ότι είναι σαν την παλιά Γερμανία.

Ο φόβος  της Γερμανίας είναι ότι αν η νέα ελληνική κυβέρνηση θέλει να επιβιώσει πολιτικά , δεν θα μπορέσει  να συνθηκολογήσει. Έχει  εκλεγεί για να αντισταθεί στη Γερμανία και ό, τι, δεν ήταν σαφές πως αυτή η επιλογή της, εν όλω ή εν μέρει, δεν θα ήταν ευεργετική για την Ελλάδα. Όποτε στο τέλος, η Ελλάδα θα μπορούσε να θέσει τους δικούς της νέους κανόνες.
Αν και είναι οικονομικά ισχυρή, η Γερμανία είναι επίσης εξαιρετικά ανασφαλής. Η δύναμή της βασιζόταν στην ικανότητα και την προθυμία των άλλων χωρών να της δώσουν πρόσβαση στις αγορές τους. Χωρίς αυτή την πρόσβαση, η γερμανική ισχύς θα μπορούσε να καταρρεύσει. Με την Ελλάδα, οι Γερμανοί θέλουν να δείξουν στην υπόλοιπη Ευρώπη τις συνέπειες της κατ΄αυτην αθέτησης , αλλά αν η Ελλάδα πτωχεύσει, ούτως ή άλλως, το μόνο μάθημα που θα μπορούσαν να πάρουν oι εναπομείναντες   είναι ….η στάση πληρωμών. Οι καταθλιπτικοί και ανασφαλείς Γερμανοί  μπορούν να διακινδυνεύσουν μειώνοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση;  

Ήδη αρχίζει να διαφαίνεται μια ρήξη –αγανάκτηση για την επικυρίαρχη στάση της προς όλους.

Ενδεικτική είναι η νέα κόντρα μεταξύ του προέδρου της Κομισιόν και της καγκελάριου της Γερμανίας που δημιουργεί το θεμελιώδες ερώτημα: Ποιος έχει τελικά την εξουσία στην Ευρώπη;
Μια ολιγόλεπτη τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ της Γερμανίδας καγκελάριου Άνγκελας Μέρκελ και του προέδρου της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είναι αρκετή για να αποτυπώσει τη σχέση μεταξύ τους.
«Ο Επίτροπός μου, έλαβε το χαρτί το πρωί της συνεδρίασης» παραπονέθηκε η Μέρκελ αναφερόμενη στο Γερμανό επίτροπο Günther Oettinger. «Γιατί ο δικό σου Επίτροπος;» απάντησε ψύχραιμα ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. «Αυτός είναι ο δικός μου Επίτροπος».
Η απάντηση αυτή από τον πρόεδρο της Κομισιόν θεωρήθηκε ως μια προειδοποίηση για τη στάση της Γερμανίας αφού κατά τον κ. Γιούνκερ «οι Επίτροποι προτείνονται από τα κράτη μέλη, αλλά δεν εκπροσωπεί τα συμφέροντα του κράτους μέλους τους».
Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό Spiegel, το οποίο αναλύει τις σχέσεις της Άνγκελας Μέρκελ με τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ η ρήξη μεταξύ τους ήταν εξαρχής δεδομένη. Αλλά κανείς δεν περίμενε πως αυτό θα ερχόταν τόσο γρήγορα αφού η ρήξη Βερολίνου-Βρυξελλών ήρθε πριν καλά καλά κλείσει ο κ. Γιούνκερ 100 ημέρες στη νέα του θέση.
Η κόντρα αυτή ωστόσο, σύμφωνα με το δημοσίευμα, δημιουργεί το θεμελιώδες ερώτημα: Ποιος έχει τελικά την εξουσία στην Ευρώπη;
Η κυριαρχία της Μέρκελ ως η πιο ισχυρή γυναίκα στην Ευρώπη στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην κρίση του ευρώ, η οποία μετατόπισε την ισορροπία της εξουσίας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή προς το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Καθώς η κρίση γινόταν πιο βαθιά εντός Ευρωζώνης, οι ηγέτες συνεδρίαζαν τακτικά προκειμένου να σώσουν το κοινό νόμισμα από την κατάρρευση. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έπρεπε να διαθέσουν χρήματα για τα πακέτα διάσωσης των χωρών που αντιμετώπιζαν σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Δεδομένου ότι η Γερμανία είχε τα περισσότερα χρήματα να προσφέρει, η Μέρκελ αυτοανακηρύχθηκε γρήγορα ως ο πιο σημαντικός παίκτης.