ΠΟΙΟΙ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΡΕΚΒΙΕΜ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΠΑΣΟΚ τέλος. Ο Μυστικός Δείπνος στο Χαλάνδρι, τα επιχειρηματικά συμφέροντα και η Κίνηση των 58
Από την Ιόλη Πιερίδη
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως η ευρύτερη περιοχή του Χαλανδρίου έχει διαδραματίσει ιστορικό ρόλο στις εξελίξεις εντός του ΠΑΣΟΚ αλλά και της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Έδω στη βίλα γνωστού επιχειρηματία μόλις πριν λίγες μέρες κορυφαία στελέχη της Κίνησης των 58 έγραψαν το ρέκβιεμ του ΠΑΣΟΚ και του Βενιζέλου ως αρχηγού του. Το συγεκριμένο δείπνο είχε πληροφορηθεί ο Αλέξης Τσίπρας όταν ακόμη βρισκόταν στο Τέξας και ήταν αυτός ο λόγος που αποφάσισε να ζητήσει την πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης. Ήταν μόνο η αρχή.
Εδώ στο Χαλάνδρι, στην οδό Προφήτη Ηλία, με το περίφημο δείπνο των 4 στο σπίτι της Βάσως Παπανδρέουο Κώστας Σημίτης θα έπαιρνε το βάπτισμα του πυρός για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Έτσι απλά. Στην ίδια περιοχή την Κυριακή 16 Μαΐου 1999, στις 22.55, εκτοξεύθηκε μια ρουκέτα κατά της οικίας του γερμανού πρέσβη Καρλ Χάινς Κούνα στο Χαλάνδρι (Εθνικής Αντιστάσεως 52). Η ρουκέτα καρφώθηκε στη στέγη του διώροφου σπιτιού.
Η 17Ν αφήνει για πρώτη φορά ίχνη. Μια καφέ τραγιάσκα και 10 κηλίδες αίματος (στο μπροστινό μέρος του κλεμμένου αυτοκινήτου και στο πίσω κάθισμα). Σταγονίδια αίματος εντοπίστηκαν και σε απόσταση τριών μέτρων από το σημείο εκτόξευσης της ρουκέτας. Η πυροδότηση έγινε με αυτοπρόσωπη παρουσία μελών της οργάνωσης. Η επίθεση έγινε από τον προαύλιο χώρο τής απέναντι πολυκατοικίας της οδού Εθνικής Αντιστάσεως 63. Το κλεμμένο αυτοκίνητο μάρκας Toyota Corolla (μοντέλο 1979), χρώματος λευκού (λευκό Toyota Corolla μοντέλο 1976 είχε χρησιμοποιηθεί από την οργάνωση και στις 5 Μαΐου στο τριπλό χτύπημα με ρουκέτες στον Πειραιά), βρέθηκε στη 1 το μεσημέρι της επόμενης μέρας στη διασταύρωση των οδών Ηρώων Πολυτεχνείου και Μεσογείου στο Χαλάνδρι, σε απόσταση μόλις ενός χιλιομέτρου από την κατοικία του γερμανού πρέσβη. Το αυτοκίνητο είχε κλαπεί την ίδια μέρα του χτυπήματος χωρίς να αλλαχτούν οι πινακίδες.
Λίγο πιο πάνω, στην Μεταμόρφωση Χαλανδρίου, η αγωνία του μεγελοεπιχειρηματία Γιώργου Μπόμπολα για τις εξελίξεις στο χώρο- της κεντροαριστεράς στην οποία έχει "επενδύσει" από τον καιρό της Μεγάλης Σοβιετικής Εγκυκλοπαίδειας- είναι διάχυτη στο χώρο.
Η δημοσιογράφος του Έθνους Φώφη Γιωτάκη θα παρουσίαζε την πρώτη κίνηση της Ελιάς-Κίνηση των 58.
" Το «κλειδί» της πρωτοβουλίας αφορά τη βούληση να μην αθροίσουν δυνάμεις, να μην αυτοδιαλυθούν τα κόμματα, το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Αριστερά (αν θέλει...) ή οι διάφορες κινήσεις εντός της ευρύτερης παράταξης. Αντίθετα, υπό την ομπρέλα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, να κατέβουν με κοινό ψηφοδέλτιο το ΠΑΣΟΚ, ως το επί χρόνια μέλος του ΕΣΚ στην Ελλάδα, άλλα κόμματα και προσωπικότητες. Ο διάλογος ξεκινά με χαλαρούς ρυθμούς.
Ετοιμοι την άνοιξη
Ο στόχος όμως είναι να εμφανιστούν πανέτοιμοι στην αρχή της άνοιξης -και χωρίς να επικρατήσει η «λογική« του παρελθόντος- «το ΠΑΣΟΚ και οι λοιπές δυνάμεις». Είναι πασιφανές -και οι ευρωεκλογές διευκολύνουν- ότι αν υπάρξει «γάμος», ο επικεφαλής του κοινού ψηφοδελτίου δεν θα είναι (απαραίτητα) νυν αρχηγός κόμματος. Αλλωστε, ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει από το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον περασμένο Μάρτη δηλώσει ότι δεν είναι κολλημένος σε κάποια καρέκλα...."(!)
Ο στόχος όμως είναι να εμφανιστούν πανέτοιμοι στην αρχή της άνοιξης -και χωρίς να επικρατήσει η «λογική« του παρελθόντος- «το ΠΑΣΟΚ και οι λοιπές δυνάμεις». Είναι πασιφανές -και οι ευρωεκλογές διευκολύνουν- ότι αν υπάρξει «γάμος», ο επικεφαλής του κοινού ψηφοδελτίου δεν θα είναι (απαραίτητα) νυν αρχηγός κόμματος. Αλλωστε, ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει από το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον περασμένο Μάρτη δηλώσει ότι δεν είναι κολλημένος σε κάποια καρέκλα...."(!)
Αυτά έγραφε η Φώφη στο εξαιρετικό ρεπορτάζ της και συνέχιζε:
H "ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ" ΤΗΣ ΒΑΣΩΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Οπως στο ΠΑΣΟΚ έτσι και στο ΙΣΤΑΜΕ που «πρωταγωνιστεί» διά του Χρήστου Δερβένη στις διεργασίες, επικρατεί η άποψη ότι το εγχείρημα πρέπει να αποκτήσει, για να πετύχει, κινηματικό χαρακτήρα. Πώς; Με Επιτροπές Πρωτοβουλίας ανά νομό και δήμο σε όλη τη χώρα, που δεν «ανταγωνίζονται» τις οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ αλλά δημιουργούν τη βάση της συνεργασίας και της συμπόρευσης με άλλες δυνάμεις. Οσο προχωρά η προγραμματική πολιτική συμφωνία, τόσο θα δένει η οργανωτική δομή με «εθελοντές» της Κεντροαριστεράς - φιλοδοξούν οι πρωταγωνιστές της πρωτοβουλίας. Από το ΙΣΤΑΜΕ, στελέχη του ΠΑΣΟΚ, μέχρι τον Νίκο Μπίστη που έχει «αποχαιρετήσει» την άποψη του Φώτη Κουβέλη ότι «με το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου δεν συνεργαζόμαστε» και τους ομιλητές από την ανανεωτική Αριστερά στο πρόσφατο Συμπόσιο.
Το επόμενο βήμα, καθοριστικό για την επιτυχία της επιχείρησης για την κοινή κάθοδο στις ευρωεκλογές, θα γίνει με τη δημοσιοποίηση του κειμένου που θα συνυπογράφουν 50 και πλέον άνθρωποι, επιστήμονες με πολιτική δράση, πρώην υπουργοί, πολιτικοί. Συγγραφέας του κειμένου που θα προσκαλεί σε συμπόρευση είναι ο Γιάννης Βούλγαρης, ο οποίος συγκεντρώνει απόψεις, προτάσεις, ενστάσεις και διαφωνίες. Λέγεται ότι η Αννα Διαμαντοπούλου διατηρεί την επικοινωνία και θα κληθεί να υπογράψει ή με δημόσια δήλωση να στηρίξει την ελληνική «Ελιά», όπως άλλοι πρώην υπουργοί, ο Τ. Γιαννίτσης, η Βάσω Παπανδρέου, ο Ν. Χριστοδουλάκης, ο Π. Αυγερινός, ο Ηλίας Μόσιαλος, ο Φ. Σαχινίδης κ.ά. Η φράση «χωρίς αποκλεισμούς» ερμηνεύεται επίσης ως άνοιγμα και προς άλλους ανεξάρτητους βουλευτές, μεταξύ των οποίων είναι και ο Α. Λοβέρδος, που όμως είναι επικεφαλής κόμματος.
Εγκυρες πληροφορίες ωστόσο επιμένουν ότι δύο στελέχη από την Εκτελεστική Επιτροπή και περισσότερα από την Κεντρική Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ δεν αποκλείεται να υπογράψουν το κείμενο-κάλεσμα για την ενοποίηση της παράταξης. Να σημειωθεί ότι 174 στελέχη της ΔΗΜΑΡ έχουν ήδη καταθέσει κείμενο με τη διαφωνία τους για την αποχώρηση από την κυβέρνηση, ενώ ο κ. Σταύρος Λιβαδάς καταψήφισε στην τελευταία συνεδρίαση της Ε.Ε. την εισήγηση του Φ. Κουβέλη - το «λευκό» επέλεξαν ο κ. Γ. Γεωργάτος και η Ντόρα Τσικαρδάνη. Σε αυτό το κλίμα (και για την ευρύτερη συνεργασία της Κεντροαριστεράς) κινούνται ο βουλευτής Γρηγόρης Ψαριανός, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ, Β. Οικονόμου, ο εκπρόσωπος Τύπου, Ανδρέας Παπαδόπουλος, ενώ και ο γραμματέας του κόμματος, Σπύρος Λυκούδης, λόγω του ρόλου του δεν δημοσιοποιεί (λένε στελέχη της ΔΗΜΑΡ) τη διαφωνία του με κεντρικές επιλογές.
Συνδαιτυμόνες στο τραπέζι της Κεντροαριστεράς
Γ. Βούλγαρης
Πρόσωπο με ρίζες στην ανανεωτική Αριστερά, γραμματέας της αντιδικτατορικής οργάνωσης «Ρήγας Φερραίος» και εν συνεχεία συνοδοιπόρος στην ευρύτερη παράταξη. Είναι ο άνθρωπος που έχει αναλάβει να γράψει το κείμενο-κάλεσμα για τη γέννηση της ελληνικής «Ελιάς». Ο ίδιος είναι συγγραφέας και καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο.
Πρόσωπο με ρίζες στην ανανεωτική Αριστερά, γραμματέας της αντιδικτατορικής οργάνωσης «Ρήγας Φερραίος» και εν συνεχεία συνοδοιπόρος στην ευρύτερη παράταξη. Είναι ο άνθρωπος που έχει αναλάβει να γράψει το κείμενο-κάλεσμα για τη γέννηση της ελληνικής «Ελιάς». Ο ίδιος είναι συγγραφέας και καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο.
Χρ. Δερβένης
Πιστός στην ιδέα της Κεντροαριστεράς. Από φοιτητής στον χώρο, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, αργότερα στην ΑΕΚΑ, στο ΠΑΣΟΚ ξανά και σήμερα στην προεδρία του ΙΣΤΑΜΕ που οργάνωσε το πετυχημένο Συμπόσιο. Είναι ο προσωπικός γιατρός του Ε. Βενιζέλου, που τον συνόδευσε στο κρίσιμο ταξίδι στις Κάνες επί Παπανδρέου.
Πιστός στην ιδέα της Κεντροαριστεράς. Από φοιτητής στον χώρο, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, αργότερα στην ΑΕΚΑ, στο ΠΑΣΟΚ ξανά και σήμερα στην προεδρία του ΙΣΤΑΜΕ που οργάνωσε το πετυχημένο Συμπόσιο. Είναι ο προσωπικός γιατρός του Ε. Βενιζέλου, που τον συνόδευσε στο κρίσιμο ταξίδι στις Κάνες επί Παπανδρέου.
Γ. Καλογήρου
«Ρηγάς» από τη δικτατορία, στέλεχος της ανανεωτικής Αριστεράς, υπέρ των μεταρρυθμίσεων και του εκσυγχρονισμού. Είναι καθηγητής Τεχνολογικής Οικονομικής και Βιομηχανικής Στρατηγικής του ΕΜΠ. Με ισχυρό ρόλο επί Κ. Σημίτη. Διετέλεσε Γεν. Γραμματέας Βιομηχανίας (2000-2002) και Ειδικός Γραμματέας για την Κοινωνία της Πληροφορίας μέχρι το 2004.
«Ρηγάς» από τη δικτατορία, στέλεχος της ανανεωτικής Αριστεράς, υπέρ των μεταρρυθμίσεων και του εκσυγχρονισμού. Είναι καθηγητής Τεχνολογικής Οικονομικής και Βιομηχανικής Στρατηγικής του ΕΜΠ. Με ισχυρό ρόλο επί Κ. Σημίτη. Διετέλεσε Γεν. Γραμματέας Βιομηχανίας (2000-2002) και Ειδικός Γραμματέας για την Κοινωνία της Πληροφορίας μέχρι το 2004.
Π. Παναγιωτόπουλος
Γεννήθηκε το '71 στο Παρίσι, μαθητής στην Αθήνα την εποχή της «Αλλαγής», έγραψε το 2010 το βιβλίο «Η Ελλάδα στη δεκαετία του '80», μίλησε στο Συμπόσιο για τον ρόλο του Ανδρέα Παπανδρέου στη μεταπολίτευση και για τον «σοσιαλισμό που δεν θέλαμε», είναι Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας του ΕΚΠΑ.
Γεννήθηκε το '71 στο Παρίσι, μαθητής στην Αθήνα την εποχή της «Αλλαγής», έγραψε το 2010 το βιβλίο «Η Ελλάδα στη δεκαετία του '80», μίλησε στο Συμπόσιο για τον ρόλο του Ανδρέα Παπανδρέου στη μεταπολίτευση και για τον «σοσιαλισμό που δεν θέλαμε», είναι Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας του ΕΚΠΑ.
Αν. Πανταζόπουλος
Στην Κεντροαριστερά με συνέπεια επί δεκαετίες. Γεννήθηκε στα Φιλιατρά Μεσσηνίας. Φοίτησε στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο Paris-X Nanterre. Είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης του Α.Π.Θ. και αρθρογράφος για αρκετά χρόνια στην εφημερίδα «Η Αυγή».
Στην Κεντροαριστερά με συνέπεια επί δεκαετίες. Γεννήθηκε στα Φιλιατρά Μεσσηνίας. Φοίτησε στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο Paris-X Nanterre. Είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης του Α.Π.Θ. και αρθρογράφος για αρκετά χρόνια στην εφημερίδα «Η Αυγή».
Γ. Βερνίκος
Γεννήθηκε στην Αθήνα, κατάγεται από εφοπλιστική οικογένεια της Σίφνου, συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα, φυλακίστηκε, βασανίστηκε, πέρασε από το ΕΚΚΕ, «σερφάρει» επί χρόνια στην Κεντροαριστερά, ορκίστηκε ύστερα από πρόταση του φίλου του Ε. Βενιζέλου και παρέμεινε υπουργός για λίγες μέρες (λόγω τυπικού νομικού κωλύματος).
Γεννήθηκε στην Αθήνα, κατάγεται από εφοπλιστική οικογένεια της Σίφνου, συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα, φυλακίστηκε, βασανίστηκε, πέρασε από το ΕΚΚΕ, «σερφάρει» επί χρόνια στην Κεντροαριστερά, ορκίστηκε ύστερα από πρόταση του φίλου του Ε. Βενιζέλου και παρέμεινε υπουργός για λίγες μέρες (λόγω τυπικού νομικού κωλύματος).
Αργότερα θα ακολοθούσε η διακήρυξη της Κίνησης των 58 και τα ονόματα. Δείτε και τα δύο με προσοχή καθώς μια διαδικασία αποτέφρωσης του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε εξέλιξη. Καθόλου τυχαία σήμερα και ο Νίκος Σηφουνάκης παραιτήθηκε από εισηγητής της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ σε θέματα Μεταφορών και Ναυτιλίας, ενώ οι δηλώσεις στελεχών όπως ο Σκανδαλίδης δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας για τις προθέσεις τους. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται κάτω από την πίεση συγκεκριμένων συμφερόντων τα οποία ποντάρουν (όλα τα λεφτά) στην πτώση της κυβέρνησης και στην δημιουργία μιας μεγάλης κεντροαριστεράς. Οι εξελίξεις δεν πρόκειται να αφήσουν ανηπερέαστο τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στους χώρους του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν ζυμώσεις για την δημιουργία πατριωτικού κόμματος.
Ποιοι υπογράφουν την Κίνηση των 58
| 1. | Αγανίδης Πασχάλης, Οικονομολόγος |
| 2. | Αγριαντώνη Χριστίνα, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Θεσσαλίας |
| 3. | Αλιβιζάτος Νίκος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών |
| 4. | Αντωνίου Γιάννης, Εκπαιδευτικός |
| 5. | Ασημακόπουλος Δημήτρης, Επιχειρηματίας, τ. πρόεδρος ΓΣΕΒΕ |
| 6. | Αυγερινός Παρασκευάς |
| 7. | Βαμβακάς Βασίλης, Λέκτορας ΑΠΘ |
| 8. | Βασιλάκη Μαρία, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Θεσσαλίας |
| 9. | Βερνίκος Γιώργος, Επιχειρηματίας |
| 10. | Βλαχάκης Ηλίας, Επιχειρηματίας, γ.γ. ΕΣΕΕ |
| 11. | Βούλγαρης Γιάννης, Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου |
| 12. | Γεωργάτος Γεράσιμος, Εκπαιδευτικός |
| 13. | Γκορίστας Σωτήρης, Κινηματογραφιστής |
| 14. | Γκουρτσογιάννη Μελίττα, Αρχιτέκτονας |
| 15. | Γραβάνης Αχιλλέας, Καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης |
| 17 | Γιώργος Γραμματικάκης, πρώην Πρύτανης |
| 17. | Δέλκος Κώστας, Ηλεκτρολόγος Μηχανικός |
| 17. | Δερβένης Χρήστος, Γιατρός |
| 19. | Δοξιάδης Αρίστος, Οικονομολόγος |
| 20. | Δρέττα Αθηνά, Οδοντογιατρός |
| 21. | Ευθυμιόπουλος Ηλίας, Περιβαλλοντολόγος |
| 22. | Θεοδωρόπουλος Κώστας, Κίνημα Τυφλών |
| 23. | Καλογήρου Γιάννης, Καθηγητής Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου |
| 24. | Αλέξης Καλοκαιρινός, Καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης |
| 25. | Καούνης Γιάννης, Δικηγόρος |
| 26. | Καρακωστάκη Χαριτίνη, Κοινωνιολόγος |
| 27. | Καστανάς Λεωνίδας, Εκπαιδευτικός - Blogger |
| 28. | Καστρινάκη Αγγέλα, Πεζογράφος - Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Κρήτης |
| 29. | Κουρουζίδης Σάκης, Δρ. Σεισμολόγος |
| 30. | Λιβαδάς Σταύρος, Μηχανολόγος - Ηλεκτρολόγος |
| 31. | Μάρκαρης Πέτρος, Συγγραφέας |
| 32. | Ματσαγγάνης Μάνος, Καθηγητής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών |
| 33. | Μεϊμάρογλου Γιάννης, Εκδότης του περιοδικού «Μεταρρύθμιση» |
| 34. | Μήτρου Λίλιαν, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αιγαίου |
| 35. | Μουζέλης Νίκος, ομότιμος Καθηγητής London School of Economics |
| 36. | Μπέζος Γιάννης, Ηθοποιός |
| 37. | Μπένος Σταύρος, Πρόεδρος σωματείου ΔΙΑΖΩΜΑ |
| 38. | Μπίστης Νίκος, Δικηγόρος |
| 39. | Παγουλάτος Γιώργος, Καθηγητής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών |
| 40. | Παναγιωτόπουλος Παναγής, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών |
| 41. | Πανταζόπουλος Ανδρέας, επ. Καθηγητής ΑΠΘ |
| 42. | Παπαδάκη Ελίζα, Οικονομική Αναλύτρια |
| 43. | Παπαδημητρίου - Τσάτσου Άννα |
| 44. | Παππάς Φίλιππος, Δρ. Φιλολογίας - Blogger |
| 45. | Παυλίδου Νιόβη, Καθηγήτρια ΑΠΘ |
| 46. | Πολίτης Αλέξης, ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης |
| 47. | Πορτοκάλογλου Νίκος, Μουσικός |
| 48. | Ράπτης Νίκος, Εκπαιδευτικός - Blogger |
| 49. | Ρεσβάνης Κώστας, Δημοσιογράφος |
| 50. | Ροζάκης Χρήστος, ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών |
| 51. | Σαββάκης Μπάμπης, Καθηγητής, Πρόεδρος του Ερευνητικού Κέντρου Φλεμινγκ |
| 52. | Σκάλκος Δημήτρης, Πολιτικός Επιστήμονας - Διεθνολόγος |
| 53. | Σαμαντάς Τέλης, Κριτικός Κινηματογράφου |
| 54. | Τριανταφύλλου Σώτη, Συγγραφέας |
| 55. | Δώρα Τσικαρδάνη, Δικηγόρος |
| 56. | Χατζημπίρος Κίμων, Καθηγητής Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου |
| 57. | Χειμωνάς Θανάσης, Συγγραφέας |
| 58. | Χριστοδουλάκης Νίκος, Καθηγητής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών |
ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ 58
1. Έκκληση - πρόσκληση
Αυτό δεν είναι Διακήρυξη δημιουργίας νέου κόμματος.
Είναι έκκληση και πρόσκληση.
Απευθύνεται στους πολίτες, στα κόμματα, στις συλλογικότητες, στα πολιτικά πρόσωπα, στις συνδικαλιστικές, τις αυτοδιοικητικές και τις πνευματικές δυνάμεις που κινούνται στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, της δημοκρατικής αριστεράς, του φιλελεύθερου κέντρου, της πολιτικής οικολογίας, του προοδευτικού ευρωπαϊσμού.
Προσκαλεί όλους να συνεργαστούν για την ανασυγκρότηση του χώρου. Χωρίς αποκλεισμούς. Χωρίς ηγεμονισμούς.
Υπάρχουν στιγμές στην πορεία ενός έθνους που οι ιστορικές πολιτικές παρατάξεις είναι υποχρεωμένες να επαναθεμελιωθούν, να ορίσουν ξανά την παρουσία τους στην πολιτική ζωή του τόπου. Αλλιώς παρακμάζουν και εξαφανίζονται.
Η επαναθεμελίωση δεν γίνεται μόνο με προτάσεις, τεχνοκρατική επάρκεια, στόχους και εργαλεία. Χρειάζεται μια στρατηγική που να προβάλει τους εαυτούς μας στο μέλλον. Σε έναν Κόσμο που μεταβάλλεται, σε έναν χαοτικό καπιταλισμό και μιαν Ευρώπη που αναζητά την προοπτική της. Χρειάζεται μια εικόνα της Ελλάδας στο μέλλον, βγαλμένη από την ιστορία της, που θα προσανατολίζει και θα συνθέτει όσες κοινωνικές και πνευματικές δυνάμεις κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση.
2. Στην εποχή της εθνικής ανασυγκρότησης
Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια τέτοια στιγμή. Η κρίση εξακολουθεί να είναι βαθιά, όμως αλλάζει φάση και χαρακτήρα. Οι οικονομικοί κίνδυνοι παραμένουν, αλλά οι πολιτικοί παράγοντες από τους οποίους εξαρτάται η υπέρβαση της κρίσης έρχονται σε πρώτο πλάνο.
Η εποχή των μνημονίων φαίνεται να φτάνει στο τέλος της. Το τραύμα της εθνικής πόλωσης δεν θα σβήσει εύκολα, θα χρειαστεί μάλιστα πολύ κουράγιο και συμφιλιωτική επιμονή απ' όλες τις πλευρές για να ξεπεραστεί. Όμως, η πολιτική δραστηριότητα δεν θα περιορίζεται στην αντίθεση μνημόνιο-αντιμνημόνιο.
Μετά από μια καταστροφή, η Ελλάδα ξαναποκτά τη δυνατότητα και τα μέσα να σχεδιάσει το μέλλον της. Να ορίσει ρεαλιστικά τη μελλοντική θέση που θέλει να καταλάβει στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και να κινηθεί δυναμικά για να την κατακτήσει. Η Εθνική Ανασυγκρότηση είναι το ζητούμενο της νέας φάσης στην οποία έχουμε ήδη μπει. Και είναι ένα πρόβλημα πολιτικό, παραγωγικό και πολιτισμικό.
3. Ποιά ανάπτυξη θέλουμε; Δικαιούμαστε να αποφασίσουμε
Μετά έξι χρόνια συνεχούς ύφεσης οι πολίτες με το δίκιο τους ελπίζουν και ζητούν να δουν την απαρχή της ανάκαμψης, να βεβαιωθούν ότι ξεκολλάμε από τον πάτο. Η κρίση όμως μας έμαθε με τραγικό τρόπο ότι οι άμεσες οικονομικές προσδοκίες εξαρτώνται από κεντρικότερες στρατηγικές επιλογές.
Τι ανάπτυξη θα έχουμε την προσεχή δεκαετία;
Θα είναι μια ανάπτυξη ρηχή, ασθενική; Θα βασίζεται στη φτηνή εργατική δύναμη, στην άγρια ανασφάλεια και στην κυνική αποδοχή των μεγάλων ανισοτήτων; Θα αδιαφορεί για τις υποδομές και θα περιφρονεί το περιβάλλον; Θα είναι η επανάληψη ενός κρατισμού και μιας προσοδοθηρίας για φτωχούς;
Ή θα σταθούμε ικανοί να αλλάξουμε ριζικά το κράτος και το παραγωγικό μοντέλο ώστε η Ελλάδα να πετύχει μια δυναμική και βιώσιμη ανάπτυξη που θα δώσει πολλές και καλές θέσεις εργασίας; Που θα δώσει ευκαιρίες για όλους χωρίς μεσάζοντες, παρέες και τον ραγιαδισμό του ρουσφετιού; Που θα αναβαθμίσει το κράτος δικαίου και θα αναδιοργανώσει εκ βάθρων τη δημόσια διοίκηση; Και αν το πετύχουμε, ποιος θα διαχειριστεί την κατανομή των πόρων ώστε να ενισχύεται σταθερά η κοινωνική συνοχή και η κοινωνική δικαιοσύνη; Το πολιτικό σύστημα με βάση παλαιές εξαρτήσεις και νέες υποσχέσεις; Ή μια κοινωνική συμφωνία των πολιτών που θα στηρίζει τους πραγματικά αδύναμους και όχι μόνον εκείνους που έχουν πιο δυνατή φωνή;
Η αλλαγή του κράτους και του παραγωγικού μοντέλου απαιτεί τη μέγιστη διανοητική και συναισθηματική προσπάθεια σε συνδυασμό με την τεχνοκρατική και διοικητική γνώση. Πρωτίστως όμως χρειάζεται να γίνει έργο και κτήμα ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων, στις οποίες θα έχουν κεντρικό ρόλο η μισθωτή εργασία του ιδιωτικού τομέα ώστε να ενισχυθεί ξανά η διαπραγματευτική της δύναμη. Τα δικαιώματα των σημερινών παιδιών αφού αυτά προπάντων θα βιώσουν τις ωδίνες της ανασυγκρότησης. Η εξωστρεφής και καινοτόμος επιχειρηματικότητα. Η νέα προηγμένη αγροτική παραγωγή. Ο δημόσιος υπάλληλος που θέλει να αποκαταστήσει την αξιοπρέπεια της εργασίας του μέσα από τη ριζική μεταρρύθμιση του κράτους. Η μεσαία τάξη που θα θελήσει να ανασυνταχθεί σεβόμενη τις υποχρεώσεις προς την κοινωνία, δηλαδή πληρώνοντας τους φόρους που της αναλογούν. Η ανασύσταση του κράτους πρόνοιας ως συμμαχία των λαϊκών και των μεσαίων στρωμάτων, έτσι ώστε να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες που γέννησαν η ανεργία, η περιθωριοποίηση και η ανασφάλεια. Η καθιέρωση ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.
4. Χωρίς ντροπή γι αυτό που είμαστε
Η κρίση μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα εθνική αυτογνωσία και σε μια νέα πατριωτική υπερηφάνεια. Χωρίς την κομπλεξική εθνικιστική αλαζονεία γι' αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε ενώ δεν είμαστε. Χωρίς ντροπή γι αυτό που είμαστε.
Στην κρίση οι Έλληνες δεν είναι ούτε αμαρτωλοί ούτε θύματα. Είναι υπεύθυνοι και άτυχοι. Υπεύθυνοι για τις εθνικές ολιγωρίες, άτυχοι γιατί στη δύσκολη στιγμή βρήκαν απέναντι τους μια Ευρωπαϊκή Ένωση αιφνιδιασμένη, μυωπική, συντηρητική, διαιρεμένη και αναδιπλωμένη στους εθνικισμούς της.
Την ίδια όμως στιγμή, οι Έλληνες κράτησαν όρθιο το φρόνημα του πολίτη, αντέχοντας μέχρι σήμερα τις ασφυκτικές πιέσεις από πολλά μέτωπα. Από την ίδια την κρίση, τα λάθη της συνταγής που δόθηκε για τη θεραπεία, την κοινωνική περιθωριοποίηση, την ευρωπαϊκή αμφισημία, την επιθετικότητα των διεθνών κερδοσκόπων, τους διάσημους «προφήτες» της καταστροφής μας. Από τα λάθη και τη μετριότητα των κυβερνητικών χειρισμών, την ιδιοτελή ολιγωρία του πολιτικού συστήματος, τη διχαστική ατμόσφαιρα, τους δεξιούς και αριστερούς κήρυκες μιας νέας αλλά εξίσου απεχθούς εθνικοφροσύνης που αμφισβητούσε την ελληνικότητα του αντίπαλου. Από την ακραία δημαγωγική στάση των ποικίλων αντιπολιτεύσεων, τη χυδαία λαϊκιστική δημοσιογραφία, τον κυνισμό και την λοιδορία των διεθνών ΜΜΕ, τους συνωμοσιολόγους και τους ψευδολόγους που μοίραζαν φρούδες ελπίδες και μαγικές λύσεις.
Είμαστε ως λαός ανθεκτικοί και θυμωμένοι, θυμωμένοι και στοχαστικοί, στοχαστικοί και όχι ηττημένοι. Μέσα στο καμίνι της κρίσης, μπορεί να κατακτηθεί μια νέα εθνική αυτογνωσία, να χτιστεί και πάλι ένα αίσθημα λαϊκής υπερηφάνειας, που η σεμνότητά της θα την απομακρύνει από τον λαϊκισμό και η πατριωτική της ρίζα από τον εθνικισμό. Για να βγει η Ελλάδα από τη θέση του κράτους-παρία, να επανακτήσει τη διεθνή της αξιοπρέπεια και να διεκδικήσει ρόλο στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ενοποίησης που θα επιταχυνθούν. Για μια Ενωμένη Ευρώπη που δεν θα είναι, γιατί δεν μπορεί πια να είναι, πολιτικό σχέδιο των ελίτ, αφού η κρίση πολιτικοποίησε στο έπακρο τη διαδικασία ενοποίησης. Για έναν ευρωπαϊσμό, όχι μόνο προοδευτικό αλλά και λαϊκό. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να περιορίσουμε στην αρχή και να αντιστρέψουμε αργότερα τον διαχεόμενο ευρωσκεπτικισμό.
5. Ούτε δεξιά ούτε νεοκομμουνιστική αριστερά
Αυτός είναι ο νέος ρόλος της ιστορικής παράταξης της σοσιαλδημοκρατίας, της δημοκρατικής αριστεράς, του φιλελεύθερου κέντρου, όλου του κεντροαριστερού χώρου: Εθνική Ανασυγκρότηση - αλλαγή του κράτους και του παραγωγικού μοντέλου – νέα συμπόρευση της εθνικής αυτογνωσίας με τον προοδευτικό λαϊκό ευρωπαϊσμό.
Όρος για την εκπλήρωσή του είναι η σύγκλιση και η συνεργασία όλων εκείνων των συλλογικών μορφών και των πολιτών που δεν αναγνωρίζονται ούτε στη δεξιά ούτε στη νεοκομμουνιστική-εθνολαϊκιστική αριστερά.
Η σύγκλιση πρέπει να γίνει με τρόπο που να διασφαλίζει την πολιτική σταθερότητα από την οποία πρωτίστως πλέον εξαρτάται η ανάκαμψη της οικονομίας, η διασφάλιση του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας και η ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων.
Η συγκρότηση της νέας προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης θα συμβάλλει στη σταθερότητα και την πολιτική ανανέωση. Η κατάρρευση του μεταπολιτευτικού κομματικού συστήματος έχει οδηγήσει σε ένα ασταθές ακόμα κομματικό σκηνικό, με ανησυχητικά χαρακτηριστικά. Ο μικρός δικομματισμός ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτικά στείρος, προγραμματικά οπισθοδρομικός και ιδεολογικά συντηρητικός. Εγκλωβίζει, δεν απελευθερώνει τις δυνάμεις της χώρας, δεν οδηγεί σε βιώσιμη ανάπτυξη. Η τερατογένεση της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής εξελίχτηκε σε σαράκι της δημοκρατίας. Η αποτρόπαιη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι έκρουσε τον κώδωνα ενός κινδύνου που ήταν εδώ και καιρό προφανής. Η άμυνα της Πολιτείας έναντι της εγκληματικής οργάνωσης είναι επιβεβλημένη.
Η ισχυροποίηση της ευρύτερης κεντροαριστερής παράταξης θα αποσυμπιέσει τη σημερινή αίσθηση της εμφύλιας αντιπαράθεσης. Θα συμβάλει στην αποκατάσταση μιας ελάχιστης εθνικής συναίνεσης ώστε ο πολιτικός αντίπαλος να μην γίνει πάλι εσωτερικός εχθρός. Θα επαναφέρει την πολιτική και κοινωνική δυναμική στον αστερισμό της δημοκρατίας και του πλουραλισμού. Θα συνδέσει την εθνική ανασυγκρότηση με ένα προοδευτικό και ρεαλιστικό πρόγραμμα αλλαγών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Θα ενισχύσει τις φιλελεύθερες εκσυγχρονιστικές φωνές στη ΝΔ και τις δημοκρατικές φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η κοινωνία αρχίζει να αισθάνεται το κενό. Γι' αυτό υπάρχει μια ρητή αλλά και μια σιωπηλή ζήτηση των πολιτών για κάτι καινούργιο στον ευρύτερο δημοκρατικό προοδευτικό χώρο. Γι' αυτό δημιουργείται η κοινή συνείδηση ότι κάτι μπορεί να γίνει τώρα, σύντομα.
6. Πρόσκληση για Ιδρυτική Συνέλευση
Με αυτή την αγωνία απευθύνουμε έκκληση στις δυνάμεις της ευρύτερης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης, στο ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ, τις δυνάμεις της οικολογίας, της αυτοδιοίκησης, τις πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες και προσωπικότητες, να συνεργαστούν για την ανασυγκρότηση του χώρου.
Η ανασυγκρότηση δεν θα είναι μόνο οργανωτική, αλλά βαθιά πολιτική. Θα είναι αυτοκριτική για την ως τώρα πορεία, προγραμματική για το μέλλον, και κυρίως θα στοχεύσει στην ανάδειξη νέων ανθρώπων που θα ανανεώσουν την πολιτική ηγεσία της παράταξης και της χώρας.
Προτείνουμε τη δημιουργία ενός κοινού πολιτικού φορέα που θα συστεγάσει όλους, χωρίς να απαιτήσει τη διάλυση των υπαρχόντων κομμάτων και συλλογικοτήτων. Ο φορέας μπορεί να συσταθεί τους προσεχείς μήνες μέσα από μια Ιδρυτική Συνέλευση, με συμφωνημένες διαδικασίες και να εξελιχθεί στο κέντρο των κοινών επεξεργασιών για το σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης, με προτεραιότητα στο πρόγραμμα για τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις κινήσεις που κάνουν ξεχωριστά το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, θεωρώντας όμως ότι αυτές πρέπει να συγκλίνουν και να συναντηθούν στο άμεσο μέλλον. Η κοινή αναφορά στο Κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, η ανταπόκριση στο ενωτικό τους κάλεσμα, διευκολύνει τη διαδικασία.
Χαιρετίζουμε την πρωτοβουλία των «5 Δημάρχων» και άλλων αυτοδιοικητικών φορέων του ίδιου χώρου, που δείχνουν ένα δρόμο συνεργασίας στη βάση αξιών που συμμεριζόμαστε.
Δεν είναι δικιά μας δουλειά να προκαταλάβουμε τους τρόπους και τις διαδικασίες της ανασυγκρότησης. Υπάρχουν πολλές διεθνείς και ελληνικές εμπειρίες και υπάρχουν πολλοί που τις ξέρουν καλύτερα από εμάς. Το μόνο που θέλουμε είναι να καλέσουμε τους ενδιαφερόμενους επιτέλους να προχωρήσουν. Προτάσσοντας την κοινή μοίρα, όχι την ιδιοτέλεια. Αναλαμβάνοντας αποφασιστικά την ευθύνη, όχι απαριθμώντας τις δυσκολίες του εγχειρήματος.
Και υπογράφουμε την πρόσκληση αυτή, πολίτες με διαφορετικές εμπειρίες και αφετηρίες αλλά με κοινές αγωνίες, με μόνο το δικαίωμα που μας δίνει η πολύχρονη παρουσία και έγνοια μας για αυτόν τον ευρύτερο πολιτικό χώρο και αυτόν τον τόπο.
Αυτό δεν είναι Διακήρυξη δημιουργίας νέου κόμματος.
Είναι έκκληση και πρόσκληση.
Απευθύνεται στους πολίτες, στα κόμματα, στις συλλογικότητες, στα πολιτικά πρόσωπα, στις συνδικαλιστικές, τις αυτοδιοικητικές και τις πνευματικές δυνάμεις που κινούνται στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, της δημοκρατικής αριστεράς, του φιλελεύθερου κέντρου, της πολιτικής οικολογίας, του προοδευτικού ευρωπαϊσμού.
Προσκαλεί όλους να συνεργαστούν για την ανασυγκρότηση του χώρου. Χωρίς αποκλεισμούς. Χωρίς ηγεμονισμούς.
Υπάρχουν στιγμές στην πορεία ενός έθνους που οι ιστορικές πολιτικές παρατάξεις είναι υποχρεωμένες να επαναθεμελιωθούν, να ορίσουν ξανά την παρουσία τους στην πολιτική ζωή του τόπου. Αλλιώς παρακμάζουν και εξαφανίζονται.
Η επαναθεμελίωση δεν γίνεται μόνο με προτάσεις, τεχνοκρατική επάρκεια, στόχους και εργαλεία. Χρειάζεται μια στρατηγική που να προβάλει τους εαυτούς μας στο μέλλον. Σε έναν Κόσμο που μεταβάλλεται, σε έναν χαοτικό καπιταλισμό και μιαν Ευρώπη που αναζητά την προοπτική της. Χρειάζεται μια εικόνα της Ελλάδας στο μέλλον, βγαλμένη από την ιστορία της, που θα προσανατολίζει και θα συνθέτει όσες κοινωνικές και πνευματικές δυνάμεις κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση.
2. Στην εποχή της εθνικής ανασυγκρότησης
Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια τέτοια στιγμή. Η κρίση εξακολουθεί να είναι βαθιά, όμως αλλάζει φάση και χαρακτήρα. Οι οικονομικοί κίνδυνοι παραμένουν, αλλά οι πολιτικοί παράγοντες από τους οποίους εξαρτάται η υπέρβαση της κρίσης έρχονται σε πρώτο πλάνο.
Η εποχή των μνημονίων φαίνεται να φτάνει στο τέλος της. Το τραύμα της εθνικής πόλωσης δεν θα σβήσει εύκολα, θα χρειαστεί μάλιστα πολύ κουράγιο και συμφιλιωτική επιμονή απ' όλες τις πλευρές για να ξεπεραστεί. Όμως, η πολιτική δραστηριότητα δεν θα περιορίζεται στην αντίθεση μνημόνιο-αντιμνημόνιο.
Μετά από μια καταστροφή, η Ελλάδα ξαναποκτά τη δυνατότητα και τα μέσα να σχεδιάσει το μέλλον της. Να ορίσει ρεαλιστικά τη μελλοντική θέση που θέλει να καταλάβει στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και να κινηθεί δυναμικά για να την κατακτήσει. Η Εθνική Ανασυγκρότηση είναι το ζητούμενο της νέας φάσης στην οποία έχουμε ήδη μπει. Και είναι ένα πρόβλημα πολιτικό, παραγωγικό και πολιτισμικό.
3. Ποιά ανάπτυξη θέλουμε; Δικαιούμαστε να αποφασίσουμε
Μετά έξι χρόνια συνεχούς ύφεσης οι πολίτες με το δίκιο τους ελπίζουν και ζητούν να δουν την απαρχή της ανάκαμψης, να βεβαιωθούν ότι ξεκολλάμε από τον πάτο. Η κρίση όμως μας έμαθε με τραγικό τρόπο ότι οι άμεσες οικονομικές προσδοκίες εξαρτώνται από κεντρικότερες στρατηγικές επιλογές.
Τι ανάπτυξη θα έχουμε την προσεχή δεκαετία;
Θα είναι μια ανάπτυξη ρηχή, ασθενική; Θα βασίζεται στη φτηνή εργατική δύναμη, στην άγρια ανασφάλεια και στην κυνική αποδοχή των μεγάλων ανισοτήτων; Θα αδιαφορεί για τις υποδομές και θα περιφρονεί το περιβάλλον; Θα είναι η επανάληψη ενός κρατισμού και μιας προσοδοθηρίας για φτωχούς;
Ή θα σταθούμε ικανοί να αλλάξουμε ριζικά το κράτος και το παραγωγικό μοντέλο ώστε η Ελλάδα να πετύχει μια δυναμική και βιώσιμη ανάπτυξη που θα δώσει πολλές και καλές θέσεις εργασίας; Που θα δώσει ευκαιρίες για όλους χωρίς μεσάζοντες, παρέες και τον ραγιαδισμό του ρουσφετιού; Που θα αναβαθμίσει το κράτος δικαίου και θα αναδιοργανώσει εκ βάθρων τη δημόσια διοίκηση; Και αν το πετύχουμε, ποιος θα διαχειριστεί την κατανομή των πόρων ώστε να ενισχύεται σταθερά η κοινωνική συνοχή και η κοινωνική δικαιοσύνη; Το πολιτικό σύστημα με βάση παλαιές εξαρτήσεις και νέες υποσχέσεις; Ή μια κοινωνική συμφωνία των πολιτών που θα στηρίζει τους πραγματικά αδύναμους και όχι μόνον εκείνους που έχουν πιο δυνατή φωνή;
Η αλλαγή του κράτους και του παραγωγικού μοντέλου απαιτεί τη μέγιστη διανοητική και συναισθηματική προσπάθεια σε συνδυασμό με την τεχνοκρατική και διοικητική γνώση. Πρωτίστως όμως χρειάζεται να γίνει έργο και κτήμα ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων, στις οποίες θα έχουν κεντρικό ρόλο η μισθωτή εργασία του ιδιωτικού τομέα ώστε να ενισχυθεί ξανά η διαπραγματευτική της δύναμη. Τα δικαιώματα των σημερινών παιδιών αφού αυτά προπάντων θα βιώσουν τις ωδίνες της ανασυγκρότησης. Η εξωστρεφής και καινοτόμος επιχειρηματικότητα. Η νέα προηγμένη αγροτική παραγωγή. Ο δημόσιος υπάλληλος που θέλει να αποκαταστήσει την αξιοπρέπεια της εργασίας του μέσα από τη ριζική μεταρρύθμιση του κράτους. Η μεσαία τάξη που θα θελήσει να ανασυνταχθεί σεβόμενη τις υποχρεώσεις προς την κοινωνία, δηλαδή πληρώνοντας τους φόρους που της αναλογούν. Η ανασύσταση του κράτους πρόνοιας ως συμμαχία των λαϊκών και των μεσαίων στρωμάτων, έτσι ώστε να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες που γέννησαν η ανεργία, η περιθωριοποίηση και η ανασφάλεια. Η καθιέρωση ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.
4. Χωρίς ντροπή γι αυτό που είμαστε
Η κρίση μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα εθνική αυτογνωσία και σε μια νέα πατριωτική υπερηφάνεια. Χωρίς την κομπλεξική εθνικιστική αλαζονεία γι' αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε ενώ δεν είμαστε. Χωρίς ντροπή γι αυτό που είμαστε.
Στην κρίση οι Έλληνες δεν είναι ούτε αμαρτωλοί ούτε θύματα. Είναι υπεύθυνοι και άτυχοι. Υπεύθυνοι για τις εθνικές ολιγωρίες, άτυχοι γιατί στη δύσκολη στιγμή βρήκαν απέναντι τους μια Ευρωπαϊκή Ένωση αιφνιδιασμένη, μυωπική, συντηρητική, διαιρεμένη και αναδιπλωμένη στους εθνικισμούς της.
Την ίδια όμως στιγμή, οι Έλληνες κράτησαν όρθιο το φρόνημα του πολίτη, αντέχοντας μέχρι σήμερα τις ασφυκτικές πιέσεις από πολλά μέτωπα. Από την ίδια την κρίση, τα λάθη της συνταγής που δόθηκε για τη θεραπεία, την κοινωνική περιθωριοποίηση, την ευρωπαϊκή αμφισημία, την επιθετικότητα των διεθνών κερδοσκόπων, τους διάσημους «προφήτες» της καταστροφής μας. Από τα λάθη και τη μετριότητα των κυβερνητικών χειρισμών, την ιδιοτελή ολιγωρία του πολιτικού συστήματος, τη διχαστική ατμόσφαιρα, τους δεξιούς και αριστερούς κήρυκες μιας νέας αλλά εξίσου απεχθούς εθνικοφροσύνης που αμφισβητούσε την ελληνικότητα του αντίπαλου. Από την ακραία δημαγωγική στάση των ποικίλων αντιπολιτεύσεων, τη χυδαία λαϊκιστική δημοσιογραφία, τον κυνισμό και την λοιδορία των διεθνών ΜΜΕ, τους συνωμοσιολόγους και τους ψευδολόγους που μοίραζαν φρούδες ελπίδες και μαγικές λύσεις.
Είμαστε ως λαός ανθεκτικοί και θυμωμένοι, θυμωμένοι και στοχαστικοί, στοχαστικοί και όχι ηττημένοι. Μέσα στο καμίνι της κρίσης, μπορεί να κατακτηθεί μια νέα εθνική αυτογνωσία, να χτιστεί και πάλι ένα αίσθημα λαϊκής υπερηφάνειας, που η σεμνότητά της θα την απομακρύνει από τον λαϊκισμό και η πατριωτική της ρίζα από τον εθνικισμό. Για να βγει η Ελλάδα από τη θέση του κράτους-παρία, να επανακτήσει τη διεθνή της αξιοπρέπεια και να διεκδικήσει ρόλο στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ενοποίησης που θα επιταχυνθούν. Για μια Ενωμένη Ευρώπη που δεν θα είναι, γιατί δεν μπορεί πια να είναι, πολιτικό σχέδιο των ελίτ, αφού η κρίση πολιτικοποίησε στο έπακρο τη διαδικασία ενοποίησης. Για έναν ευρωπαϊσμό, όχι μόνο προοδευτικό αλλά και λαϊκό. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να περιορίσουμε στην αρχή και να αντιστρέψουμε αργότερα τον διαχεόμενο ευρωσκεπτικισμό.
5. Ούτε δεξιά ούτε νεοκομμουνιστική αριστερά
Αυτός είναι ο νέος ρόλος της ιστορικής παράταξης της σοσιαλδημοκρατίας, της δημοκρατικής αριστεράς, του φιλελεύθερου κέντρου, όλου του κεντροαριστερού χώρου: Εθνική Ανασυγκρότηση - αλλαγή του κράτους και του παραγωγικού μοντέλου – νέα συμπόρευση της εθνικής αυτογνωσίας με τον προοδευτικό λαϊκό ευρωπαϊσμό.
Όρος για την εκπλήρωσή του είναι η σύγκλιση και η συνεργασία όλων εκείνων των συλλογικών μορφών και των πολιτών που δεν αναγνωρίζονται ούτε στη δεξιά ούτε στη νεοκομμουνιστική-εθνολαϊκιστική αριστερά.
Η σύγκλιση πρέπει να γίνει με τρόπο που να διασφαλίζει την πολιτική σταθερότητα από την οποία πρωτίστως πλέον εξαρτάται η ανάκαμψη της οικονομίας, η διασφάλιση του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας και η ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων.
Η συγκρότηση της νέας προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης θα συμβάλλει στη σταθερότητα και την πολιτική ανανέωση. Η κατάρρευση του μεταπολιτευτικού κομματικού συστήματος έχει οδηγήσει σε ένα ασταθές ακόμα κομματικό σκηνικό, με ανησυχητικά χαρακτηριστικά. Ο μικρός δικομματισμός ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτικά στείρος, προγραμματικά οπισθοδρομικός και ιδεολογικά συντηρητικός. Εγκλωβίζει, δεν απελευθερώνει τις δυνάμεις της χώρας, δεν οδηγεί σε βιώσιμη ανάπτυξη. Η τερατογένεση της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής εξελίχτηκε σε σαράκι της δημοκρατίας. Η αποτρόπαιη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι έκρουσε τον κώδωνα ενός κινδύνου που ήταν εδώ και καιρό προφανής. Η άμυνα της Πολιτείας έναντι της εγκληματικής οργάνωσης είναι επιβεβλημένη.
Η ισχυροποίηση της ευρύτερης κεντροαριστερής παράταξης θα αποσυμπιέσει τη σημερινή αίσθηση της εμφύλιας αντιπαράθεσης. Θα συμβάλει στην αποκατάσταση μιας ελάχιστης εθνικής συναίνεσης ώστε ο πολιτικός αντίπαλος να μην γίνει πάλι εσωτερικός εχθρός. Θα επαναφέρει την πολιτική και κοινωνική δυναμική στον αστερισμό της δημοκρατίας και του πλουραλισμού. Θα συνδέσει την εθνική ανασυγκρότηση με ένα προοδευτικό και ρεαλιστικό πρόγραμμα αλλαγών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Θα ενισχύσει τις φιλελεύθερες εκσυγχρονιστικές φωνές στη ΝΔ και τις δημοκρατικές φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η κοινωνία αρχίζει να αισθάνεται το κενό. Γι' αυτό υπάρχει μια ρητή αλλά και μια σιωπηλή ζήτηση των πολιτών για κάτι καινούργιο στον ευρύτερο δημοκρατικό προοδευτικό χώρο. Γι' αυτό δημιουργείται η κοινή συνείδηση ότι κάτι μπορεί να γίνει τώρα, σύντομα.
6. Πρόσκληση για Ιδρυτική Συνέλευση
Με αυτή την αγωνία απευθύνουμε έκκληση στις δυνάμεις της ευρύτερης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης, στο ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ, τις δυνάμεις της οικολογίας, της αυτοδιοίκησης, τις πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες και προσωπικότητες, να συνεργαστούν για την ανασυγκρότηση του χώρου.
Η ανασυγκρότηση δεν θα είναι μόνο οργανωτική, αλλά βαθιά πολιτική. Θα είναι αυτοκριτική για την ως τώρα πορεία, προγραμματική για το μέλλον, και κυρίως θα στοχεύσει στην ανάδειξη νέων ανθρώπων που θα ανανεώσουν την πολιτική ηγεσία της παράταξης και της χώρας.
Προτείνουμε τη δημιουργία ενός κοινού πολιτικού φορέα που θα συστεγάσει όλους, χωρίς να απαιτήσει τη διάλυση των υπαρχόντων κομμάτων και συλλογικοτήτων. Ο φορέας μπορεί να συσταθεί τους προσεχείς μήνες μέσα από μια Ιδρυτική Συνέλευση, με συμφωνημένες διαδικασίες και να εξελιχθεί στο κέντρο των κοινών επεξεργασιών για το σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης, με προτεραιότητα στο πρόγραμμα για τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις κινήσεις που κάνουν ξεχωριστά το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, θεωρώντας όμως ότι αυτές πρέπει να συγκλίνουν και να συναντηθούν στο άμεσο μέλλον. Η κοινή αναφορά στο Κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, η ανταπόκριση στο ενωτικό τους κάλεσμα, διευκολύνει τη διαδικασία.
Χαιρετίζουμε την πρωτοβουλία των «5 Δημάρχων» και άλλων αυτοδιοικητικών φορέων του ίδιου χώρου, που δείχνουν ένα δρόμο συνεργασίας στη βάση αξιών που συμμεριζόμαστε.
Δεν είναι δικιά μας δουλειά να προκαταλάβουμε τους τρόπους και τις διαδικασίες της ανασυγκρότησης. Υπάρχουν πολλές διεθνείς και ελληνικές εμπειρίες και υπάρχουν πολλοί που τις ξέρουν καλύτερα από εμάς. Το μόνο που θέλουμε είναι να καλέσουμε τους ενδιαφερόμενους επιτέλους να προχωρήσουν. Προτάσσοντας την κοινή μοίρα, όχι την ιδιοτέλεια. Αναλαμβάνοντας αποφασιστικά την ευθύνη, όχι απαριθμώντας τις δυσκολίες του εγχειρήματος.
Και υπογράφουμε την πρόσκληση αυτή, πολίτες με διαφορετικές εμπειρίες και αφετηρίες αλλά με κοινές αγωνίες, με μόνο το δικαίωμα που μας δίνει η πολύχρονη παρουσία και έγνοια μας για αυτόν τον ευρύτερο πολιτικό χώρο και αυτόν τον τόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου