Aπό τον Βασίλη Μπόνιο
Ξέχνα την Ελλάδα του Γιάννη Βόγλη και της Αν Λόμπεργκ Κορίτσια στον ήλιο, μια αγάπη για το καλοκαίρι και απίδια μάντολες.
Από το  greek καμάκι ο μαλάκας λαός πέρασε στη χούντα του Παπαδόπουλου. Καθώς οι χαχόλοι υποδέχονταν τον Καραμανλή από το Παρίσι δεν μπορούσαν να φαντασθούν ότι στο ίδιο αεροδρόμιο ο Ανδρέας θα έκανε το ιστορικό νεύμα στην Μιμή καθώς επιστρέφοντας από το Χέρφιλντ- νεκροζώνταντος στο Κύτταρο.
Πριν και μετά το Τσοβόλα δώστα όλα, οι κυβερνήσεις είχαν μπει σε ένα ξέφρενο πάρτυ δανεισμού. Ακόμη κι όταν ο Ανδρέας μιλούσε για το τέρας του χρέους οι κυβερνήσεις του δεν σταμάτησαν να δανείζονται. Συσσώρευαν χρέη για να κατευνάσουν τους διορισμένους κομματικούς στρατούς. Το δημόσιο έγινε όνειρο ζωής, οι βιομηχανίες έκλειναν μία πίσω από την άλλη και όσοι τόλμησαν να συνεχίσουν κατέβασαν ρολά όταν άρχισαν να κελαηδάνε τα κουμπούρια της 17 Νοέμβρη. Έμειναν όρθιοι μόνο μια χούφτα νταβατζήδες οι οποίοι είχαν το προνόμιο να διαπλέκονται με όλες τις κυβερνήσεις.
Ο κρατικοδίαιτος καπιταλισμός γνώρισε την αποθέωσή του στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Ο ΟΠΑΠ αποτέλεσε την κορωνίδα της διαπλοκής λειτουργώντας συμπληρωματικά με τoν ΟΤΕ και την Siemens  ελέω Κόκκαλη. Η είσοδος στο ευρώ αντί να γίνει έναυσμα και πρόκληση για την ανάπτυξη μετετράπει, εξαιτίας ενός διεφθαρμένου κρατικού μηχανισμού, σε νόμισμα της πιστωτικής κάρτας και των καταναλωτικών δανείων. Οι πολίτες επιδόθηκαν στο σπορ του χρέους. Ότι ακριβώς έκανε και η χώρα στο σύνολό της. Οι διορισμένοι από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ δημόσιοι υπάλληλοι, πεινασμένοι πρασινοφρουροί και γαλαζιοφρουροί στην πλειοψηφία τους, μπήκαν στο δημόσιο για να τα κονομήσουν και αυτοσχεδίασαν τις συμμορίες του δημοσίου.
Έτσι για να πάρει ένας επιχειρηματίας την επιχορήγη που είχε εγκρίνει η Ευρωπαική Κοινότητα έπρεπε να δώσει μίζες στα στελέχη του υπ. Ανάπτυξης από το οποίο πέρασε και ο θρυλικός Τσοχατζόπουλος. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται και πως φαγώθηκαν τα ΜΟΠ και όλα τα πακέτα στήριξης από τα τρωκτικά του δημοσίου παρέα με τους κολλητούς νταβατζήδες. Δεν περίσσευε κοκκαλάκι για τους πιο μικρούς επιχειρηματίες που προσπαθούσαν να μπουν στην αγορά. Οι μίζες και οι αναθέσεις στους κολλητούς έπεφταν σαν το χαλάζι. Παπανδρέου, Μητσοτάκης, Σημίτης, ΓΑΠ, Καραμανλής, όλοι τους υπερασπίσθηκαν τα δικά τους τζάκια, τους κολλητούς τους επιχειρηματίες, μηντιάρχες και πάει λέγοντας. Πέρα από την αρπαχτή, η αναξιοκρατία πότιζε ως το μεδούλι την ελληνικήκοινωνία και εξακολουθεί να την ποτίζει. Οι κολλητοί είχαν την πρόσβαση σε όλα-οι υπόλοιποι έπρεπε να ζήσουν γραφικές φιγούρες στο περιθώριο. Κι ενώ κυριαρχούσαν οι κολλητοί νταβατζήδες ταυτόχρονα με τα ΜΜΕ που είχαν στον έλεγχό τους έστηναν την περίφημη βιτρίνα  του  lifestyle  και μάλιστα πολύ συνειδητά και πολύ φυσικά. Το lifestyle και ο Ολυμπιακός ήταν το όπιο του λαού για ολόκληρη την μεταπολίτευση. Η καλογυαλισμένη βιτρίνα για να κρατάνε τον ανεγκέφαλο λαό σε καταστολή την ώρα που πάνω από τα κεφάλια του σφύριζαν οι μίζες από τα εξοπλιστικά, από τις αναθέσεις πάσης φύσεως, από την βρώμικη συναλλαγή των εξουσιαστών με την περίφημη διαπλοκή.
Μάλιστα τόσο το lifestyle όσο και ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να πει κανείς ότι «αντικατέστησαν» τα κουμπούρια της 17 Νοέμβρη, η οποία άνοιξε το δρόμο στην  δημιουργία μιας κλειστής κάστας νταβατζήδων εξολοθρεύοντας τους επιχειρηματίες ανταγωνιστές τους από τους οποίου όσοι γλίτωσαν έκαναν στην άκρη από φόβο. Ο συνεχής δανεισμός της χώρας επέτρεπε στους άθλιους πολιτικάντηδες να εξαπολύουν «ιδεολογικούς» μύδρους οι μεν ενάντια στους δε με το αζημίωτο. Μόνο που όλοι τους όταν έπαιρναν την εξουσία χρησιμοποιούσαν τα ίδια μέσα-όπλα για να κυβερνήσουν. Οι ξυπόλητοι πασόκοι από γεννειοφόροι στα Εξάρχεια βρέθηκαν με βίλες στα βόρεια προάστεια και στις Μυκόνους. Με την ίδια μανία τους αντέγραψαν και οι νεοδημοκράτες ως προς το lifestyle τους. Με το που έγινε πρωθυπουργός ο Καραμανλής, ο νεώτερος (τον οποίο αποπειράθηκαν να τον δολοφονήσουν με φονικό όπλο μια γαρδούμπα κι ένα σπληνάντερο τα σκοτεινά συμφέροντα) έστειλε τον Πέτρο Δούκα και πήρε ένα τεράστιο δάνειο (με ευνοικούς όρους είναι αλήθεια σε σχέση με τις παπαριές του Γιωργάκη που ακολούθησαν) από την Citybank στο Λονδίνο.
Με δανεικά, πορδές (Ολυμπιακό+lifestyle) και ένα δημόσιο πρόθυμο άσυλο για τους κομματικούς στρατούς των κυβερνήσεων συνεχίσθηκε ο ξιπασμός της χώρας. Ώσπου ένα πρωί κι ενώ ο Καραμανλής έσπευδε να κλείσει τη βουλή και να εγκαταλείψει άρον άρον την εξουσία βρεθήκαμε στα στιβαρά χέρια του ΓΑΠ, ο οποίος φυτεύει τα δένδρα με τις γλάστρες και ο οποίος τριγυρνούσε και τελάλιζε ότι κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα. Ήταν αλήθεια, παρότι είναι κάπως να φωνάζει ένας πατέρας στην πλατεία του χωριού ότι η κόρη του είναι πουτάνα αλλά ψάχνει ένα καλό παιδί για γάμο και οικογένεια. Ο Παπανδρέου έλεγε την αλήθεια αλλά αυτές οι αλήθειες δεν λέγονται. Και το έκανε γιατί απλά διαπίστωσε ότι δεν κάνει για την δουλειά που ανέλαβε. Τρόμαξε και ο ίδιος μέσα στην ανεπάρκειά του καθώς διαπίστωσε τι εστί να κυβερνάς ένα τέτοιο μπουρδέλο.
Τρία χρόνια από το Καστελόριζο του ΓΑΠ δεν έχει αλλάξει τίποτε στη χώρα πέρα από το μαστίγωμα ενός λαού μέσα από χαράτσια και ανθρωποθυσίες. Τρία χρόνια είμαστε στην φάση που η δασκάλα μαστιγώνει τον μαθητή. Υπάρχει μόνο η τιμωρία του μαλάκα λαού. Καμία μεταρρύθμιση, καμμία ανάπτυξη. Ίσως ο λαός θα πρέπει να τιμωρηθεί για το γεγονός ότι συμμετείχε στην δημιουργία του κτήνους του δημοσίου, ότι έσπευσε με βουλιμία να παίξει στο Χρηματιστήριο, να απολαύσει τα αγαθά του νεοπλουτισμού τα οποία παρέλυαν μια σακάτικη έτσι κι αλλιώς σκέψη.
Ο ίδιος ο λαός σαν πρόβατο έσπευδε κάθε τόσο στην κάλπη νομιμοποιώντας τις συμμορίες που έλεγχαν την χώρα έχοντας στην διάθεσή τους ΜΜΕ, Τράπεζες, Δικαιοσύνη, υπηρεσίες του κράτους αλλά και του παρακράτους. Μόνο που ότι κι αν λένε δεν υπάρχει συλλογική μνήμη ή συλλογική εκπαίδευση ενός λαού. Είναι θέμα προσωπικό, της κάθε οικογένειας να αυτοεκπαιδευθεί, να βρει χρόνο να σκεφθεί πως έφτασε ως εδώ και μέσα από μια διαδικασία αυτοκριτικής να βάλουμε ο καθένας ξεχωριστά (πνευματική) πλάτη ώστε να πολεμήσουμε το βαθύ διεφθαρμένο κράτος και τους φορείς του. Ας αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες του διαδικτύου και τα social media  για να αλλάξουμε το ανυπόληπτο κράτος. Αντί να βγάζει ο καθένας στο πλυσταριό του facebook την προσωπική του ζωή, ελάτε να χρησιμοποιήσουμε τις δυνατότητες της τεχνολογίας για να καθαρίσουμε με το βαθύ διεφθαρμένο κρατικό μηχανισμό και τους προστάτες του...