ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ, ΤΙ ΝΑ ΠΕΙΣ................

ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ

Δεν είναι Σύριζα ΠΑΣΟΚ ΝΔ ΚΚΕ άκρα αριστερά εφτά σε παίρνει αριστερά μην το ζορίζεις Χρυσαυγιτισα,
Είναι χαροκαμένη μάννα Ελληνίδα !!έστεκε αμίλητη στο Σύνταγμα!!
ΔΕΝ έφαγε μίζες κονδύλια,απο δημοσια  έργα
ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΛΕΦΤΕΡΙΑ ΑΔΕΡΦΙΑ
Ενότητα ρε αδέρφια !!βλέπετε το τσίρκο τους!!
Μια Ζωή κοκορομαχίες στην βουλή και μετά ψηφίζουν την εξαθλίωση με τα μνημόνια!
Οι αριστοκράτες θεωρούν ταπεινότητα!να μιλούν για φαγητό,γιατί πριν έχουν φάει
ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΜΙΑ ΑΛΥΣΙΔΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΗ ΑΥΤΗ Η ΧΑΡΟΚΑΜΕΝΗ ΜΑΝΝΑ
ΘΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΜΑΖΙ!!ΟΠΩΣ ΚΑΝΑΜΕ ΠΑΝΤΑ
Δεν μπορούν να μας κοροϊδέψουν πια!!
Και αν με θεωρείται ακόμα ένα αιθεροβάμονα που γράφω εκ του ασφαλούς ,στείλτε μήνυμα να σας πω πόσα πέρασα Πέρσι
anemos521@gmail.com
Ακόμα και συν αγωνιστές αγωνιστριες που σύρθηκαν στα δικαστήρια για την αλήθεια και την ενότητα
ΕΙΝΑΙ πλέον αδέρφια!!και τον τίτλο δεν το δίνω εύκολα!!
Τους ευχαριστώ για τον αγώνα
Αντέχουμε!!ρεε μην αυτοκτονειται ,μην τα παρατάΤε!!μια αλυσίδα όλοι!

και και
Σας ευχαριστώ  τόσα χρόνια που με ανέχεστε!!!τα λόγια περιττά
Αποσπασμα απο ποίημα της Κατερινας Γωγου
Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας.
Αιώνες μοναξιάς.
Τώρα μη. Μη με σταματάς.
Τώρα κι εδώ για πάντα και παντού.
Ονειρεύομαι ελευθερία.
Ονειρεύομαι γιατί ΞΕΡΩ και ΜΠΟΡΩ.

Οι τράπεζες γεννάνε τους «ληστές».
Οι φυλακές τους «τρομοκράτες»
Η μοναξιά τους «απροσάρμοστους».
Το προϊόν την «ανάγκη»
Τα σύνορα τους στρατούς
Όλα η ιδιοκτησία.
Βία γεννάει η Βία.
Μη ρωτάς. Μη με σταματάς.
Είναι τώρα ν’ αποκαταστήσουμε
του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.
Να κάνουμε ποίημα τη Ζωή.
Και τη Ζωή πράξη.
Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ
Σ’ ΑΓΑΠΩ
και δεν με σταματάς δεν ονειρεύομαι. Ζω.
Απλώνω τα χέρια
στον Ερωτά στην αλληλεγγύη
στην Ελευθερία.
Όσες φορές χρειαστεί κι απ’ την αρχή.
Υγρά τα σκαλοπάτια του πολέμου
Φωτιές απ’ τα παράθυρα αντηχούν
Κι οι μάνες τώρα ψάχνουν για κρυψώνες
Κρυμμένα μονοπάτια του ουρανού

Η χώρα μου βυθίζεται στο ψέμα
Σε ηδονές που στάζουνε χολή
Και βρίσκουν καταφύγιο οι αλήτες

Σε χώμα που μυρίζει σαν πληγή

Στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη χαράχθηκε, όπως το θέλησε ο ίδιος, η επιγραφή:

Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι Λέφτερος.