Κι ενώ ο Λεωνίδας ετοιμάζεται να διοργανώσει Χριστουγεννιάτικο Bazaar (ή να γίνει πλανόδιος κιθαρίστας στο Σύνταγμα) ώστε να εξασφαλίσει τα λεφτά για την αποζημίωση των Στρατή Αγγελή, Σαραντάκου και άλλων δημοσιογράφων που δεν υπέγραψαν την δήλωση(μετανοίας) μείωσης μισθών αλλά παραμένουν στο κανάλι επειδή το μαγαζί δεν έχει να τους καταβάλει την αποζημίωση- τα τηλεσκουπίδια των καναλαρχών στο σύνολό τους συνεχίζουν με αμείωτη ένταση τον βομβαρδισμό στους νοικοκυραίους.
Δε θέλω τα πράσινα, ούτε τα μπεζ
θέλω τα ίδια που φόραγες χθες
Δε θέλω τα κόκκινα, ούτε τα ροζ
το ξέρεις πως πεθαίνω
με τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχά σου
που με φέρνουν πιο κοντά σου
Δε γουστάρω κυριλέ
μα τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχα σου
Αυτή ακριβώς είναι η λογική των φτηνιάρηδων καναλαρχών οι οποίοι αφού κατασπάραξαν τα θαλασσοδάνειααποφάσισαν να συνεχίσουν με περισσότερα σκουπίδια τον ασίγαστο βομβαρδισμό της τηλεμόλυνσης.
Spata live και τα μυαλά στα κάγκελα με concept από την βλαχομπαρόκ Ελλάδα της μεταπολίτευσης που έξυνε τα αχαμνά της στα εξώφυλλα με δανεικά πακέτα Ντελόρ, επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις και λεηλασία των κορόιδων στο Χρηματιστήριο.
Τι να τα κάνεις τα τανκς άμα έχεις την τηλεόραση;
αναρωτιέται η Αλεξάνδρα Τσόλκα στο άρθρο που ακολουθεί
 μικροί φασισμοί δωματίου, χειραγώγηση και το μπούλινγκ για τα δάχτυλα των ποδιών της Ντορέτας-
«Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση», έλεγε κάπως έτσι ο Ουμπέρτο Εκο, του οποίου δύο μαθήματα παρακολούθησε και η Φαίη Σκορδά, όπως η ίδια καταμαρτυρεί!
Όχι δε θέλω να μιλήσω για την χειραγώγηση της ενημέρωσης πάνω στο κοινό, όπου ντιλάρονται στο γεγονός της «είδησης» συμφέροντα, λεφτά, εξουσίες, δύναμη και εμείς κοιτάμε και πιστεύουμε ότι μας λένε, αρκεί να είναι σοβαροφανής ο τρόπος και να μοστράρει γραβάτα! Μιλάω για τις κοινωνικές αντιλήψεις, την συναισθηματική εκπαίδευση ενός λαού, που ένα αφημένο φουσκωτό μπούστο, πέντε ξανθές τρέσες και ένα μίνι αποπλανούν στο όνομα της ελαφρότητας οδηγώντας σε μικρούς φασισμούς καθιστικού δωματίου τους θεατές.
Ο φιλικός στον χρήστη «συντηρητισμός» περνιέται με τον πανελατζή, ή τον πλουσιοπάροχα αμειβόμενο παρουσιαστή, που λέει  -τάχα- αυτό που η μέση νοικοκυρά οφείλει να σκεφτεί. Ορίζεται το «φυσιολογικό». Ποιος μεγαλώνει ένα παιδί και πως το απόκτησε;
Μετά από κάνα χρόνο, ο άνθρωπος που τον αφορούσε το πρόστυχο σχόλιο είναι καθισμένος απέναντι από εκείνον που το έκανε και δίνει συνέντευξη! Χειρότερα; Δε γίνεται! Δεν γράφω ονόματα διότι σέβομαι το παιδί και κανέναν άλλον! Με ελαφρότητα κουτσομπόλας στο σοκάκι που καιροφυλακτεί για το αν έχει εραστή η χήρα του πέρα μαχαλά, περισπούδαστοι τηλεαστέρες και οι δορυφορικοί μεροκαματιάρηδες πανελατζήδες κρίνουν ζωές και μορφώνουν λαϊκές αντιλήψεις. Και επειδή είναι ελαφριά τα προγράμματα τους, δεν σημαίνει πως εξίσου ελαφρύς είναι και ο λόγος και κυρίως ο ρόλος τους…  
 Πότε θα παντρευτεί η Ζέτα τον Χατζηγιάννη και μη τυχόν και δεν μπει στεφάνι γιατί αυτά δεν είναι του Θεού πράγματα και α πα πα πα! Το σχόλιο, οι προβληματισμοί, οι δημοσιογραφικές ερωτήσεις είναι βουτηγμένες στην ιδιοτελή μικροαστίλα και στις αντιλήψεις της ρούγας, όπου όλοι είναι υπέρμαχοι της ηθικής του γάμου, της μονογαμίας και του νοικοκυρέματος!
Μια κοπελίτσα ορίζει πως όποια είναι παχιά πρέπει να κρύβεται και άμα έχει αφράτες γάμπες να φοράει τουλάχιστον περικνημίδες. Οι γύρω της αδύνατες, γελάνε ευτυχισμένες που κράξανε τις χοντρές!
Καμιά εβδομάδα αργότερα, ανακαλύπτουν μια σκευωρία των χοντρών εναντίον τους, τις καημένες αυτές τις αδύνατες και γυμνασμένες, που κανείς δεν τις υποστηρίζει όταν τους γράφουν ότι τα «δάχτυλα των ποδιών τους είναι άθλια» (σ.σ: τραγωδία που αποφεύχθηκε είναι να τους πουν πως είναι ντεμοντέ το πεντικιούρ τους)!
Η Ντορέτα Παπδημητρίου μας δείχνει τα δάχτυλα των ποδιών της και μιλάει για μπουλινγκ! Πως την κακοποίησαν έτσι για τα δαχτυλάκια της!...  Σε μια χώρα που θρηνεί θύματα απ την κακοποίηση απ τον δυνατότερο στον όποιον αδύναμο, να ταυτίζει κάποια, ζωντανά τις παρανυχίδες με το έγκλημα και να ζητά συμπαράσταση κιόλας είναι όχι πλέον απρεπές αλλά τόσο ανόητο που καταντά αδιάφορο.
Είναι η ίδια παρουσιάστρια, που αρμέγει αγελάδες και που τα ζωντανά κουβαλιούνται στο στούντιο για να μας διασκεδάσει ως σέξι αγρότισσα η λαμπερή Ντορέτα, κακοποιώντας το ζώο με την ασχετοσύνη της. Δε θα ζητήσω να παρέμβουν φορεί, αλλά αυτόν τον σεβασμό, την προσοχή, την ευγνωμοσύνη εκπαιδεύουμε συναισθηματικά ένα κοινό για να δείχνει στα ζώα; Δηλαδή είναι τόσο αστείο και κάνει νούμερα τηλεθέασης το άρμεγμα πλάσματος στα χέρια μιας ανίδεης και το ζώο να πονά και τρομάζει απ τις κάμερες;
Ένας άλλος ρωτάει τον παρά ένα σύμπαν συνεχιστή του Μπιθικώτση «έχεις πρόβλημα με τους gay;» και όλη η τηλεόραση τοποθετείται με σοφία για το περισπούδαστο μιας ερώτησης - πάπυρος!
Τι είναι ρε φίλε οι ερωτικές ζωές των άλλων; Θέμα για δημοψήφισμα;
Φυσικά, όλοι τονίζουν ηλικίες, ειδικά αν αφορούν σε γυναίκες σε σχέση με μικρότερους άνδρες. «Η ωραία 43χρονη συνοδευόταν από τον μόλις 38χρονο επίσημο σύντροφο της». 
Το σκάνδαλο πριν λίγο καιρό είχε ξεσπάσει γιατί την βετεράνο δημοσιογράφο των ειδήσεων την θεωρούσαν «πολύ γριά» σε νέα δουλειά. Πιο παλιά η έγκυος γυναίκα είχε γίνει σα «γουρούνα» συμφώνα με δημοσιογράφο πάνελ, όχι σαν την επίσης έγκυος παρουσιάστρια, που γελούσε αυτάρεσκα. Δεν έλεγαν να προσευχηθούν για να ναι γερό το παιδί, αλλά χαιρόταν για το πώς θα δείχνει το κορμί! Οι ηλικιωμένοι στην τηλεόραση λοιδορούνται και είναι αντικείμενο γέλιου. Είτε τραγουδούν Δέσποινα Βανδή με αξιοπρέπεια, είτε δίνουν απαντήσεις στις κάμερες, με πόνο.
Φυσικά και η εικόνα της τηλεόρασης αφορά μόνο σε αρτιμελείς, φοβερά υγιείς, ωραίους, που να δείχνουν μέχρι 40 χρονών το πολύ, ανθρώπους. Ρυτίδες, κιλά, χρόνος, προβλήματα υγείας, αναπηρία δεν υπάρχουν! Μόνο μια άρεια τηλεοπτική φυλή, ανώτερων υπεράνθρωπων, με ίδια χαμογέλα, μεικ απ, δέρματα, πλαστικά ζυγωματικά, στήθη, χείλη και στρώσεις μαλλιών πεθαμένων Ινδών που εισάγονται για τα καράφλα απ τις ντεκαπάζ των ευρωπαϊκό – βαλκανικών κρανιών των δικών μας παρουσιαστριών.
Τελευταίο κρούσμα;
Η άποψη ογκόλιθου της τηλεόρασης για τον νεαρό Κρητικό, με την αθωότητα και την επαφή με την Ιστορία, τη φύση, την αρμονία της γης του, πως αυτός δεν πρέπει να μιλά γιατί «είναι αμόρφωτος» και γιατί τον καλούν στην τηλεόραση των Αρείων παρουσιαστών.
Δικαιούνται να μιλούν μόνο οι διάσημοι και καλλιεργημένοι της τηλεόρασης, που ως γνωστόν έχει καταληφθεί από τέρατα μόρφωσης και γνώσης και παιδείας, ικανών να ασχολούνται με την αποτρίχωση αιδοίου με ευφράδεια και το σουξέ του Περσόνα το «τίκι τάκα τίκι τακ».
Το τελευταίο –το σουξέ!- αν μη τι άλλο έχει και μια αυθεντικότητα στους στόχους του και μια εντιμότητα, αντίθετα με αυτούς που το αναλύουν. Η εύκολη αναγνώριση, ο πλουτισμός χωρίς ενδοιασμούς και κόπο και η επίδειξη του είναι εδώ και χρονιά θεσμοί. Και γεννάνε χούντες. Σε μια τηλεόραση που απουσιάζει η φαντασία, η ανθρωπιά, η διαφορά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων και περισσεύει ο φανατισμός, ο εγωκεντρισμός, η αλαζονεία, η φιλαυτία και ο φασισμός ως κτήνος μέσα μας.  «Ότι έχω ιερό: Να περιφρονώ τις συνήθειες των πολλών, τη λογική του κράτους και την «ηθική» των συγγενών μου. Να αγαπώ με πάθος τους κυνηγημένους, τους ανορθόδοξους και τους αναθεωρητές».
Αυτά έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις πριν χρόνια. Και αυτός απουσιάζει. Και κάθε ίχνος της νόησης του! Ας δούμε τι βρακιά προτείνουν τα πρωινά λοιπόν και σήμερα, ποια ήταν καλοντυμένη με ρούχα δανικά, ποια χώρισε, ποια έσμιξε και ποια πήγε και άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα! Ε; Ποια;
Και μετά η σιωπή! Σε μεγάλα κοινωνικά θέματα η σιωπή είναι εκωφαντική σαν έκρηξη μέσα στα τύμπανα μας που τινάζει στον αέρα και κονιορτοποιεί κρανία! Σύμφωνο συμβίωσης για τους ομοφυλοφίλους; Οροθετικοί και καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα; Φαήλοι να προσβάλουν ανθρώπους με απώλειες, με κορώνες μισανθρωπίας; Ας μη πούμε τίποτα και χαλάσει η ψυχαγωγία! Ουπςςςς! Έλα μωρέ! Ας διαφημίσουμε την ευαισθησία μας στα ανώδυνα, ποζάροντας γυμνά και καλορετουσαρισμένα για κάνα περιοδικό και ας βάλουμε κορδελάκι κόκκινο ή ροζ ανάλογα την περίσταση που αν μας ρωτήσεις δε θα ξέρουμε γιατί.
Και «οι πιο καυτές θέσεις στην κόλαση είναι κρατημένες γι’ αυτούς που, σε καιρούς μεγάλης ηθικής κρίσης, διατηρούν μια ουδέτερη στάση», έγραφε ο Ντάντε Αλιγκέρι, ο γίγαντας της ποίησης και της Ιταλικής Λογοτεχνίας, που δεν τολμώ να γράψω ως Δάντη γιατί θα νομίζουν πως είναι αυτός που λέει το «παλιό μου παλτό» και τα «δαχτυλικά αποτυπώματα» και δεν το αντέχω…