ΟΙ.....ΓΛΑΣΤΡΕΣ

Γιατί ρε σεις κατηγορείτε τους βουλευτές μας; Εσείς θα τα κάνατε καλύτερα;

Δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί τα βάζετε όλοι σας με τους «αθώους» βουλευτές μας, λες και φταίνε αυτοί που λένε «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ». Πολλοί μάλιστα πιστεύετε πως αν ψηφίσετε νέους πολιτικούς, θα αλλάξει η κατάσταση. Μετά διαψεύδεστε φυσικά οικτρά, όταν βλέπετε πως οι νεότεροι εκ των βουλευτών είναι και οι πιο φανατικοί υποστηρικτές του υπάρχοντος συστήματος και της εξαθλίωσης του λαού.

Φίλοι μας κάνετε σοβαρό λάθος. Δεν φταίνε στην πραγματικότητα οι βουλευτές και κυρίως...

οι νεότεροι εξ αυτών και όσο δεν θέλουμε αυτό να το καταλάβουμε, τόσο και δεν πρόκειται να εντοπίσουμε τον πραγματικά υπεύθυνο.

Τα πράγματα είναι απλά. Οι βουλευτές είναι κι αυτοί απλοί άνθρωποι. Δεν είναι υπεράνθρωποι. Κάνετε λάθος υπερεκτίμηση εδώ. Και ως απλοί άνθρωποι υπακούουν στους απλούς νόμους στους οποίους υπακούει κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Με τόσα bonus που τους παρέχει το σύστημα, με τόσο υπέρογκες αποδοχές, με τη δυνατότητα υπουργοποίησης, τη δυνατότητα της απεριόριστης επανεκλογής και τη δυνατότητα της δημιουργίας της δικής τους πολιτικής δυναστείας, χωρίς μάλιστα να χρειαστεί να εργαστούν ποτέ, θα πρέπει να είναι κάποιος περίπου Θεός ή έστω Οσιομάρτυρας για να τα απεμπολήσει όλα αυτά. Και θα τα απεμπολήσει με μαθηματική βεβαιότητα, αν παρακούσει την διαταγή του αρχηγού του, αφού η πολιτική του υπόσταση και ύπαρξη εξαρτάται απόλυτα από την παντοδύναμη εξουσία του κομματικού αρχηγού. Το πολιτικό μας σύστημα δεν είναι μόνο κομματοκρατικό, αλλά και αρχηγοκεντρικό. Όταν μάλιστα ο βουλευτής μπορεί και καλύπτεται πίσω από την αντιδημοκρατική αρχή της κομματικής πειθαρχίας, τότε παύει να έχει οποιαδήποτε προσωπική ευθύνη για ό,τι ψηφίζει μέσα στη Βουλή. Τι λέτε λοιπόν;;;

Παρακολουθούμε ακόμα εμβρόντητοι πολλούς βουλευτές να βγαίνουν στα ΜΜΕ και να καταγγέλλουν όλα αυτά που έπειτα από λίγο θα πάνε στη Βουλή να ψηφίσουν με τη γνωστή τακτική του «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ». Ενώ το γνωρίζουμε όλοι ότι θα συμβεί αυτό, εντούτοις θεωρούμε ότι μας εμπαίζουν!!!  Όχι δεν μας εμπαίζουν, περισσότερο από όσο εμπαίζουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας πάνω στο θέμα αυτό. Προσπαθούν απλά να φανούν αρεστοί στην εκλογική τους πελατεία για να επανεκλεγούν, ώστε να συνεχίσουν να απολαμβάνουν όλα τα προνόμια. Σε ένα σημείο και μόνο είναι ανειλικρινείς οι βουλευτές. Δεν λένε δηλαδή ότι «όλα αυτά τα κάνουν για να μη χάσουν τα πιο πάνω προνόμια». Όμως, αυτό εμείς το ξέρουμε. Επομένως εδώ παίζεται ένα θέατρο του παραλόγου, όπου όλοι γνωρίζουμε τους ρόλους μας και όμως, όλοι κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας και την ίδια ώρα δεν θέλουμε να ανοίξουμε την πόρτα για να βγούμε έξω από αυτό το θέατρο.

Η λύση είναι απλή και την ξέρουμε όλοι. Για να αλλάξουν όλα αυτά, θα πρέπει να αλλάξει πλήρως η λογική λειτουργίας του πολιτικού συστήματος.

Δεν μπορεί να κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να χάσει ο βουλευτής αυτά που του παρέχει το σύστημα (όποια και αν είναι αυτά), επειδή θα ψηφίσει ελεύθερα και κατά συνείδηση. Θα πρέπει να υπάρχει συνταγματική εγγύηση περί αυτού, η οποία θα ξεκινά πρώτιστα μέσα από την εσωκομματική δημοκρατία και αυθυπαρξία της ανθρώπινης προσωπικότητας του κάθε βουλευτή. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να εξαφανίζει πολιτικά τον βουλευτή ο κάθε περαστικός αρχηγός, επειδή ο βουλευτής ευθυγραμμίστηκε με το λαϊκό αίσθημα και όχι με τα συμφέροντα που υπηρετεί ο αρχηγός. Τότε μόνο κι εμείς θα μπορούμε να τον ελέγξουμε προσωπικά γιατί δεν ψήφισε σύμφωνα με την λαϊκή εντολή που έχει λάβει ή σύμφωνα με το κοινό λαϊκό αίσθημα. Δυστυχώς σήμερα η λαϊκή εντολή δίνεται αόριστα στο κόμμα (δηλαδή σε μία ολιγαρχία διαπλεκόμενων συμφερόντων που εκφράζει ο αρχηγός) και ταυτόχρονα δεν υπάρχει ούτε κάν η δυνατότητα ανάκλησης, στην περίπτωση που γίνει παρέκκλιση από τη λαϊκή εντολή ή ο βουλευτής δεν ακολουθεί το λαϊκό αίσθημα. Δεν υπάρχει έστω η δυνατότητα λαϊκής παρέμβασης με κάποιο δημοψήφισμα, ώστε να εξαναγκάζεται ο βουλευτής να ευθυγραμμίζεται με τη λαϊκή απαίτηση. 

Αν αυτό δεν αλλάξει, δεν θα έχουμε στην πραγματικότητα ποτέ γνήσιους λαϊκούς αντιπροσώπους, αλλά κενά έδρανα, απλές κοινοβουλευτικές πολιτικές «γλάστρες». Και φυσικά δεν μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις, ούτε να περιμένουμε τη σωτηρία μας από «γλάστρες».