Για να ξέρουμε για ποιους μιλάμε...
Η κυρία Διαμαντοπούλου είναι αυτή που - σε συνεργασία με τη ΝΔ, το ΛΑ.Ο.Σ. και την κυρία Μπακογιάννη - παρέδωσε τα Πανεπιστήμια στα μονοπώλια.
Που τα σχολεία (σ.σ.: όσα από τα σχολεία δεν έκλεισε) τα άφησε χωρίς δασκάλους και τα παιδιά χωρίς ...βιβλία!
Πρόκειται για την υπουργό Παιδείας της ...φωτοτυπίας και του DVD!
*
Ο κύριος Λοβέρδος είναι αυτός που - με την επί της ουσίας στήριξη της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ. - πήγε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης πέρα από το ...θάνατο.
Που αύξησε τα χρόνια δουλειάς για τις γυναίκες μέχρι 17 χρόνια!
Που μείωσε τις συντάξεις στα επίπεδα του ξεροκόμματου.
Που απάλλαξε τους καπιταλιστές ακόμα και από τις αποζημιώσεις για τους εργαζόμενους που απολύουν.
Που επί των ημερών του στο υπουργείο Εργασίας οι άνεργοι έφτασαν το 1 εκατομμύριο.
Που επί των ημερών του στο υπουργείο Υγείας διαλύονται τα νοσοκομεία.
Που ενώ η κυβέρνησή του νομιμοποιεί τα ναρκωτικά εκείνος κόβει τις επιχορηγήσεις από το ΚΕΘΕΑ!
Πρόκειται για το «σοσιαλιστή» που έφτασε στο σημείο να εκδίδει αποφάσεις για παρακράτηση από 40% έως και 80% στις συντάξεις - κυρίως αναπηρικές - των ανθρώπων που έχουν βρει καταφύγιο...
μέχρι και στα γηροκομεία, μέχρι και στα ψυχιατρεία!
*
Ο κύριος Ραγκούσης είναι αυτός που εν μια νυκτί πέταξε στο δρόμο δεκάδες χιλιάδες συμβασιούχους.
Που περηφανεύεται ότι άνοιξε το δρόμο της «εφεδρείας».
Που μέσω του «Καλλικράτη» έδωσε στην τοπική διοίκηση ρόλο φοροεισπράκτορα του μνημονίου και οδήγησε τους δήμους στο σημερινό χάλι.
Που έφτασε τους μετανάστες της Υπατίας στο «παρά 5» του αφανισμού τους.
Που καταδικάζει σε εξανδραποδισμό μια σειρά επαγγελματικούς κλάδους.
Πρόκειται για τον «αντιεξουσιαστή» που με πρόσχημα τον «έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων» - και υπό τις επευφημίες της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ. - ανακηρύχτηκε σε Ιαβέρης στο φακέλωμα των πολιτικών πεποιθήσεων των πολιτών!
***
Αυτή είναι η ...τρόικα των υπουργών του ΠΑΣΟΚ
που με το προχτεσινό τους κοινό άρθρο
σήκωσαν το φλάμπουρο ενός από τα πιο αντιδραστικά «μανιφέστα» που έχει γνωρίσει ο τόπος από τη μεταπολίτευση.
*
Αυτοί είναι οι τρεις ...καμπαλέρος των πλέον ανατριχιαστικών κηρυγμάτων
του κοινοβουλευτικού «γύψου»,
του κοινωνικού αυτοματισμού,
της πιο άγριας καταστολής.
*
Για να ξέρουμε για ποιους εντολοδόχους της πλουτοκρατίας μιλάμε, δηλαδή...
"ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΗΛΙΘΙΕ -
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ευγενική απάντηση στους πραιτωριανούς των Μνημονίων"
"Θέλω να πω, δίχως περιττούς προλόγους, ότι το βιβλίο "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε", του Νίκου Μπογιόπουλου, αποτελεί ένα σύνολο εκπλήξεων, από τις οποίες καμμία δεν είναι δυσάρεστη. Η πρώτη έκπληξη έρχεται νωρίς-νωρίς, από το εξώφυλλο όπου υπάρχει το σηματάκι των εκδόσεων "Λιβάνη". Θα περιμέναμε ότι ένας από τους γνωστότερους δημοσιογράφους του "Ριζοσπάστη" (και, μάλιστα, με ξεκάθαρη ιδεολογική και κομματική τοποθέτηση), θα εξέδιδε το βιβλίο του από την "Σύγχρονη Εποχή", τον εκδοτικό οίκο που είναι γνωστός ως "εκδοτικός οίκος του ΚΚΕ". Όμως, ο Μπογιόπουλος δεν γράφει απευθυνόμενος στους ομοϊδεάτες του αλλά για τον κάθε κοινό, απλό πολίτη. Μάλιστα, τολμώ να πω ότι η αίσθηση που αποκόμισα από τούτο το βιβλίο είναι πως ο Μπογιόπουλος απευθύνεται κυρίως στους μη-κομμουνιστές. Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι επιτυγχάνει καλύτερα τον στόχο του μέσω του "Λιβάνη".
Αλλά τί πράγμα είναι τούτο το βιβλίο; Δεν είναι εύκολο να κολλήσεις μια ταμπέλλα σε ένα σύγγραμμα κάπου πεντακοσίων σελίδων, αλλά μπορούμε ανώδυνα να πούμε ότι το "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε" αποτελεί το εγκόλπιο της οικονομικής κρίσης για κάθε κοινό νου. Το βιβλίο απευθύνεται στην κοινή λογική του αναγνώστη, όχι με φωνές, συνθήματα και τσιτάτα, αλλά με πειθώ κι επιχειρήματα, προκειμένου να του αποκαλύψει όσα πρέπει -και θέλει- να γνωρίζει για την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Η δεύτερη μεγάλη έκπληξη συνίσταται στον τρόπο γραφής. Ο Μπογιόπουλος γράφει ως μαρξιστής (οι αναφορές στα κείμενα των Μαρξ και Λένιν είναι άφθονες) αλλά υποχρεώνει ακόμα και τον αντικομμουνιστή αναγνώστη να παρακολουθήσει με προσήλωση τα λεγόμενά του. Όσοι έχουν μάθει να μέμφονται τον τάχα "ξύλινο λόγο" των κομμουνιστών, σίγουρα θα υποχρεωθούν να αναθεωρήσουν αυτή την άποψη, μιας και η κοινή λογική δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητη στον παρατιθέμενο ορυμαγδό επιχειρημάτων και στοιχείων. Και για να πάω ένα βήμα παραπέρα, το "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε" διαβάζεται ηδονικά ακόμη κι από τον πλέον αμύητο στα πολιτικά ή στα οικονομικά πράγματα αναγνώστη.
Πράγματι, σ' αυτό το βιβλίο ξεδιπλώνεται το πανόραμα της σημερινής κεφαλαιακής κρίσης με όλα τα στοιχεία της. Στο πρώτο μέρος του, ο αναγνώστης εξοικειώνεται με τις διαστάσεις της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού. Στο δεύτερο μέρος εξετάζεται η εκδήλωση της κρίσης σε Ελλάδα και ευρωζώνη. Και στο τρίτο -και τελευταίο- μέρος, ο συγγραφέας προσπαθεί να σκιαγραφήσει τα πολιτικά προτάγματα που αποτελούν λογική απόρροια της κρίσης. Επαναλαμβάνω ότι το "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε" απευθύνεται στον απλό αναγνώστη. Επομένως, εδώ δεν πρόκειται να βρείτε βαθυστόχαστες μαρξιστικές αναλύσεις. Εδώ θα αφεθείτε στην απόλαυση της ανάγνωσης και, τελειώνοντας, θα αισθανθείτε πράγματι σοφώτεροι.
Ελπίζω ότι, με όλα όσα αράδιασα παραπάνω, σας έπεισα ότι αξίζει να θυσιάσετε κάπου 15 ευρώ για να αποκτήσετε αυτό το βιβλίο και να "τεστάρετε" την σιγουριά σας ότι έχετε μάθει τα πάντα για την κρίση από τους "αναλυτές" των καναλιών και των "έγκυρων" κυριακάτικων φυλλάδων. Οι δυο εκπλήξεις, στις οποίες αναφέρθηκα πρωτύτερα, δεν είναι τίποτε μπροστά στις αλλεπάλληλες εκπλήξεις που σας περιμένουν σελίδα με σελίδα και θα σας κάνουν να απορείτε πως "αλλοιώς μας τα έχουν πει"...
(από το Cogito ergo sum)