ΟΥΚ ΑΝ ΛΑΒΟΙΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΜΗ ΕΧΟΝΤΟΣ......

Κι αν δεν πληρώσουμε… μία;

Καλύτερη χρονική συγκυρία δεν μπορούσε να υπάρχει για να αναδειχθεί η αντίθεση.Όλη η Ελλάδα, έστω το 99% για να χρησιμοποιήσουμε την πολιτική ορολογία του κινήματος «Καταλάβετε την Γουόλ Στριτ», βρίσκεται με κομμένη την ανάσα καθώς συνειδητοποιεί ότι η γερμανική λύση για ένα βίαιο κούρεμα του ελληνικού δημόσιου χρέους, της τάξης του 60% που κατά πάσα πιθανότητα έχει συμφωνηθεί, θα έχει τις εξής δραματικές συνέπειες:

1. Καθεστώς οικονομικής κατοχής, με τεχνοκράτες της Γερμανίας και των Βρυξελλών να στρογγυλοκάθονται σε υπουργεία και υπηρεσίες έχοντας τον τελικό λόγο για κάθε δαπάνη και όλη την ευθύνη για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του εθνικού πλούτου.
2. Αποσάθρωση της μικρής μας δημοκρατίας, καθώς το γερμανικό σχέδιο για το κούρεμα του ελληνικού χρέους θα ψηφιστεί μεν από την γερμανική βουλή την Τετάρτη το απόγευμα, όπως ακριβώς πρόσταξε το συνταγματικό δικαστήριο της Καρλσρούης τον Σεπτέμβρη, αλλά ο ελληνικός λαός, τα κόμματα, ακόμη κι οι κυβερνητικοί βουλευτές θα μάθουν τις λεπτομέρειές του από Πέμπτη! Εκ των υστέρων!
3. Αφελληνισμός των ελληνικών τραπεζών, λόγω απωλειών που θα εγγράψουν από την απομείωση των ομολόγων που κατέχουν συνολικού ύψους 45-50 δις., που μετά από μια σύντομη στάση έως δύο χρόνια στα χέρια του δημοσίου θα περάσουν στα χέρια της Ντόιτσε Μπανκ.
4. Διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος καθώς τα ασφαλιστικά ταμεία, εγγράφοντας ζημιές ύψους 11 δις. ευρώ, από ομόλογα του ελληνικού δημοσίου ύψους 21 δις. ευρώ που έχουν στα χέρια τους με κάθε μορφή διατηρούν ελάχιστες ελπίδες να εξαιρεθούν του κουρέματος.
5. Η πιο βάρβαρη λιτότητα μέχρι το 2021 και στην πράξη εφ’ όρου ζωής, με ένα και μοναδικό στόχο: την δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων. Σε αυτό το βωμό θα κλείσουν σχολεία, πανεπιστήμια και νοσοκομεία.
6. Το χειρότερο απ’ όλα, μια λύση μεταβατική, όπως και αυτή του Ιουλίου καθώς μετά από ένα κούρεμα της τάξης του 50% το χρέος θα μειωθεί στο 120% του ΑΕΠ. Μα όταν ανέλαβαν να μας «σώσουν» το χρέος ήταν χαμηλότερα, στο 115%, και η οικονομία χαρακτηρίστηκε Τιτανικός, από τον τότε υπουργό Οικονομικών. Τώρα, γιατί να θεωρείται βιώσιμο το χρέος σε αυτό το ύψος; Μεταβατική είναι η λύση και για τις ευρωπαϊκές τράπεζες καθώς τα 100 δις. ευρώ που φημολογείται ότι θα δοθούν (με άγνωστο τρόπο ακόμη) για αναπλήρωση κεφαλαίου αντιστοιχούν στο ένα τρίτο των κεφαλαίων που απαιτούνται και ανέρχονται σε 300 δισ. ευρώ σύμφωνα με την πιο πρόσφατη (18 Οκτώβρη 2011) εκτίμηση του ΔΝΤ.
7. Τέλος, προλαβαίνοντας προσπάθειες να παρουσιαστεί η λύση ως μία ακόμη επιτυχία της κυβέρνησης, να μεταφέρουμε την εκτίμηση των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς της Δευτέρας, όπως γράφτηκε από τον ανταποκριτή τους στις Βρυξέλες, ο οποίος σημείωνε πως «είναι μια νίκη των πιστωτών των βόρειων χωρών με επικεφαλής τη Γερμανία οι οποίοι πίεζαν τους έλληνες ομολογιούχους να δεχτούν μια επιβάρυνση πολύ μεγαλύτερη από το δεύτερο πακέτο διάσωσης». Καθόλου τυχαίο δε, δεν είναι το γεγονός ότι τα δάνεια της Τρόικας, 65 δις. δολ. μέχρι στιγμής θα εξαιρεθούν του κουρέματος.

Απέναντι σε αυτό το ζοφερό μέλλον, συνώνυμο της χειρότερης οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής που έχει ζήσει η μεταπολεμική γενιά, υπάρχει ένα παράδειγμα που όσο η Ελλάδα βυθίζεται στο βούρκο της λιτότητας, της φτώχειας και της υπερχρέωσης αποκτά όλο και μεγαλύτερη λάμψη. Είναι το παράδειγμα της Αργεντινής.

«Υπάρχει ζωή μετά την παύση πληρωμών», τόνιζε το εντιτόριαλ των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς την Παρασκευή, δύο μέρες μετά τις προεδρικές εκλογές που ανέδειξαν πρόεδρο την «βασίλισσα Κριστίνα» Κίρχνερ σύμφωνα με την βρετανική εφημερίδα, η οποία κέρδισε μια σαρωτική νίκη εξασφαλίζοντας το 54% των ψήφων! Η δε προεκλογική μάχη, που κορυφώθηκε την Κυριακή όταν η Ελλάδα βυθιζόταν στο πένθος, ήταν κανονική φιέστα. Κι όχι για μόνο για την Κίρχνερ. «Η αξιοσημείωτη επιρροή της οφείλεται σε μεγάλο μέρος στην οικονομική ανάκαμψη της χώρας που ξεκίνησε μετά την υποτίμηση και την παύση πληρωμών που επέβαλε η Αργεντινή σε χρέος ύψους 100 δις. δολ. το 2001», συνέχιζε το σημείωμα της σύνταξης της αγαπημένης εφημερίδας του Σίτι.

Επομένως μετά την παύση πληρωμών, δηλαδή την μονομερή αθέτηση των υποχρεώσεων απέναντι στους δανειστές μας όχι μόνο υπάρχει ζωή αλλά είναι και πολύ καλύτερη απ’ το ζυγό των δανειστών, του κάθε Ράιχ-ενμπαχ...