ΣΑΝ,ΝΑ ΜΑΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ.......

Κι αυτοί ζήσαν καλά και μείς πολύ, μα πολύ καλύτερα!

Απόσπασμα τηλεφωνικής συνομιλίας*

*οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικές καταστάσεις είναι απολύτως τυχαία

- Χελόου, μη φύγετε ακόμα, δεν τα πουλήσατε όλα!
- Πολύ φοβάμαι ότι δε θα προλάβουμε.
- Όοοοου, μα είχαμε πει...
- Θα το αναλάβουν οι επόμενοι.
- Μάι Ντιρ, άλλα κανονίσαμε...
- Τις μεταρρυθμίσεις τις περάσαμε, τι άλλο να κάνουμε;
- Το Αιγαίο; Τα κοιτάσματα; Το υπέδαφος; Τα άιλαντς;
- Οι επόμενοι. Είναι κανονισμένο.
- Οκέι, πότε θα έρθετε;
- Μόλις μπορέσουμε αφέντη.

Αφού στη Γαλλία ούτε οι δεξιοί δεν ήξεραν τι να κάνουν τη «βασιλικότερη του βασιλέως» Λαγκάρντ, πήραν επιτέλους μιαν ανάσα όταν εκείνη ξανάφυγε από κει που ήρθε, στις Η.Π.Α.

Εδώ όμως, το πρόβλημα είναι ότι έχουμε πολλούς υποψήφιους και η ανταγωνιστικότητα παραείναι... μεγάλη.

Θα μου πείτε...μέχρι και το Ντομίγκο Καβάγιο κάλεσαν να μας συμβουλέψει...ναι, αυτόν που στη χώρα του ούτε το όνομα δε θέλουν να ακούσουν!

Πάντα «κάπου», «κάποιοι» καλούν τους πρώην καρεκλάδες και πιθανά τους «δικούς μας» καλέσουν κάποτε στη Συρία για συμβουλές. Αλλά ποιοί εκ των Σύριων θα καλέσουν - αν καλέσουν - πρώην φίλους του Μουμπάρακ που ανακάλυψαν τελευταία πως ήταν και δικτάτορας και κλέφτης; Αδύνατον να προβλεφθεί.

Γεγονός είναι ότι καλού-κακού ορισμένοι υπουργοί - αυτοί που θεωρούν ότι μπορεί να έχουν κάψει το χαρτί της επιβίωσης εντός επικράτειας αλλά έχουν τοποθετήσει τις ελπίδες τους «εκτός αυτής» - καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες ώστε να εξαιρεθούν από την αναμενόμενη κατρακύλα, «επιδεικνύοντας» με κάθε μέσο την αξία της ιδιαίτερα εξαγώγιμης, αποτελεσματικής και δυναμικής παρουσίας τους.

Διαβάζοντας λόγους, δηλώσεις, κείμενα και σχόλια κυβερνητικών, ανακαλύπτουμε ότι αυτή τη στιγμή, για τρεις τουλάχιστον υπουργούς [μας], «δίχως το κράτος, η κοινωνία των πολιτών δε θα είχε νόημα»1!

Το δήλωσαν, Το έγραψαν. Για να το καταλάβουμε.
Αφήνοντας να αιωρείται η αντερώτηση: χωρίς τους πολίτες τι νόημα έχει το κράτος;

Αφήνοντας να αιωρείται μια γνωστή απάντηση: αυτοί ξέρουν, αυτούς εμπιστευτείτε!

Αστεία τα πανικόβλητα κειμενάκια όσων προσπαθούν απεγνωσμένα να διασφαλίσουν την επόμενη δουλειά!

Διότι εδώ τους γνωρίζουμε: το έργο τους [sic!!!] θα αφήσει ισχυρότερο αποτύπωμα από τα λόγια τους. Ανεξίτηλο.

Άρα προφανώς το κείμενο αυτό «προς κάθε ενδιαφερόμενο αποδέκτη» έχει στόχο να δημιουργεί εντυπώσεις γενικώς, ξεχωρίζοντας τη θέση τους «από τους υπόλοιπους βουλευτές της σειράς», δείχνοντας με ιδιαίτερο ζήλο τη «δυναμική γροθιά τους».

Δεν έχουν άδικο: έτσι εναλλάσσονται οι καρέκλες στον «καλύτερο» κόσμο: από το υπουργείο εξωτερικών και εμπορίου της Νότιας Κορέας προέρχεται ο Μπαν-Κι-Μουν, ο πρώην ακροαριστερός (!) Μπαρόζο ήταν πρωθυπουργός, ο Τρισέ ήταν σύμβουλος του Ζισκάρ Ντεστέν (εκκρεμεί αγωγή για τραπεζικά σκάνδαλα), η Λαγκάρντ υπουργός (εκκρεμεί διερεύνηση περίεργων εξαφανίσεων τραπεζικών αποθεμάτων στη Γαλλία), ο Ντελόρ υπουργός οικονομικών, για να αναφέρομαι μόνο στα πολύ «λάιτ» που δε εμπλέκονται (άμεσα) με θέσεις σε πολυεθνικές, καρτέλ πετρελαίων, εμπόριο όπλων κλπ.

Αφού μέχρι κι ο Καβάγιο δίνει συμβουλές, λόγο να’χεις, λόγο θα’χεις, πόστο να’χεις, πόστο θα’χεις!

Κι έτσι γράφουν ένα κείμενο όπου η λέξη κοινωνία χρησιμοποιείται αποκλειστικά υποτιμητικά, με χαρακτηριστικά ενός κουρασμένου, σακατεμένου, διεστραμμένου, αμόρφωτου και άβουλου λαού.
Τα τέσσερα παρακάτω αποσπάσματα είναι ενδεικτικά της άποψης που εκφέρουν οι υπουργοί:

Α/ Μια κοινωνία που αγωνιά* και αναζητεί δημιουργικές διεξόδους από την κρίση, προφανώς και δεν μπορεί να τα φορτώνει όλα στην αστυνομία και τους εισαγγελείς. Καμιά εισαγγελική ή αστυνομική ενέργεια δεν μπορεί να υποκαταστήσει την κοινωνική αυτενέργεια**.

* Η σωστή κοινωνία κατά την περιγραφή των υπουργών δεν αγωνίζεται...αγωνιά...αναζητώντας!

** Εδώ εννοούν αποκλειστικά αυτή που τους βολεύει (διεστραμμένη έννοια = σφαχτείτε μεταξύ σας, ρουφιάνοι πιάστε δουλειά κλπ). Η κοινωνική αυτενέργεια (που σίγουρα καμιά εισαγγελική ή αστυνομική ενέργεια δεν μπορεί να υποκαταστήσει!) μπορεί να περιγράφει αυτό που πρεσβεύουν αλλά συνήθως από τη σκοπιά του «ιδεώδους της κοινωνικής χειραφέτησης» περιγράφει αυτό που είναι ο εφιάλτης τους2.

Β/ δίχως το κράτος και τις λειτουργίες του, η κοινωνία των πολιτών* δεν θα είχε νόημα, όποια γνώμη κι αν πλειοψηφούσε σε αυτήν**.

*Η κοινωνία των πολιτών αποτελείται από το σύνολο των πολλών εθελοντικών κοινωνικών σχέσεων, πολιτικών και κοινωνικών οργανώσεων και ιδρυμάτων που αποτελούν τη βάση της λειτουργίας της κοινωνίας, σε αντιδιαστολή με τη δύναμη που υποστηρίζεται από τις δομές του κράτους (ανεξάρτητα από το πολιτικό σύστημα του κράτους αυτού), από εμπορικούς φορείς της αγοράς, και από ιδιωτικές εγκληματικές οργανώσεις, όπως η μαφία3.

** για την «όποια γνώμη κι αν πλειοψηφούσε» και τις λειτουργίες ενός κράτους χωρίς την σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας παραπέμπουμε σε γνωστές δυστυχώς σε μας ιστορικές περιόδους...

Γ/ μια κοινωνία των πολιτών, που ξαναβρίσκει τη φωνή της, καθώς και από μία συντεταγμένη*
Δημοκρατία

* συντεταγμένος -η -ο [sindetaγménos]: 1.(λόγ.) συνταγμένος: Οι μαθητές βάδιζαν συντεταγμένοι, παρατεταγμένοι. || Συντεταγμένη πολιτεία, οργανωμένη σύμφωνα με νόμους4.

Σύμφωνα με το λεξικό, συντεταγμένη Πολιτεία = οργανωμένη με νόμους. Συνεπώς συντεταγμένη Δημοκρατία; = οργανωμένη με νόμους που αποφασίζει ο λαός! Λεξούλες αταίριαστες σήμερα...ο λαός έξω φωνάζει όχι και ο νόμος μέσα ψηφίζεται «δημοκρατικά»! Η κοινωνία των πολιτών «θα ξαναβρεί τη φωνή της» μόλις πάψει να φωνάζει; Θα μας καταντήσουν σουρεαλιστές με τις λεξούλες τους, σα να λέγαμε «το απύθμενο όριο της παγωμένης φωτιάς τους»!!! Βέρι μπαντ μάι ντιρ, βέρι βέρι μπαντ..

Δ/ να ξαναβρεί αυτό που έχασε, δηλαδή την κλασική για τις προηγμένες χώρες δυνατότητα να συνδυάζονται αρμονικά οι κοινωνικές διαμαρτυρίες και συγκρούσεις*

Χάσαμε τον αρμονικό συνδυασμό κοινωνικής διαμαρτυρίας και σύγκρουσης! Ας δούμε το λεξικό.

*σύγκρουση, θηλυκό. 1/ ορμητική πτώση ενός κινούμενου αντικειμένου πάνω σε άλλο κινούμενο ή ακίνητο αντικείμενο (θανατηφόρα μετωπική σύγκρουση δύο αυτοκινήτων) 2/ πολεμική, αθλητική, πολιτική ή άλλου είδους μάχη, αναμέτρηση, διαφωνία 3/ αναντιστοιχία, ασυμβατότητα, απόψεις που έρχονται σε σύγκρουση με την κοινή λογική5

Να συνδυάζεται η σύν-κρουση «αρμονικά» (αραρίσκω-ενώνω!!) με κάτι άλλο δεν υφίσταται ούτε σαν έννοια ούτε σαν πράξη. Στιςπροηγμένες χώρες που αναφέρουν οι υπουργοί (προφανώς η Αγγλία το καλοκαίρι, η Γαλλία το 2005, η Ιταλία προχθές, οι Η.Π.Α με τη Wall Street εδώ κι ένα μήνα κλπ) η λαϊκή αντίσταση και ο ξεσηκωμός δεν αποτελούνται από «αιτήσεις με χαρτόσημο» αλλά από πηγαίες και ολομέτωπες ρίξεις με την κατεστημένη τάξη, αποτέλεσμα ολικής αμφισβήτησης του οικοδομήματος της οικονομικής και πολιτικής οργάνωσης [τους]. Στην Ελλάδα, μια και σε κάθε ευκαιρία οι υπουργοί τονίζουν πόσο απέχουμε από τις προηγμένες χώρες6, να τους δικαιώσουμε: είμαστε παραδοσιακοί και αναφερόμαστε σε παροιμίες που κάθε τόσο αναπροσαρμόζουμε στην επικαιρότητα (ζωντανή παράδοση), όπως στου κουφού την πόρτα, παίρνεις την πόρτα και...μπαίνεις!

Μάλλον λίγη σημασία έχει αν το κείμενο των υπουργών έχει ή δεν έχει νόημα. Όπως λίγη σημασία έχει η γνώμη τους για την κοινωνία. Εξάλλου ο στόχος δεν ήταν το κείμενο να έχει νόημα αλλά «κάποιο κείμενο να γράφεται», σε στιγμές που απειλείται η θέση τους και ψάχνουν για άλλα. Το έγραψαν και απέδειξαν ότι διαφέρουν από τον «κοινό υπουργό». Ας δούμε όμως τα θετικά: επιτέλους έγραψαν και κάτι που δεν είναι μια κακή μετάφραση από κείμενα περασμένων μεταρρυθμίσεων της υπόλοιπης Ευρώπης. Άξιοι! Ας δούμε και τα αρνητικά: ακόμα εδώ είναι.

Άντε λοιπόν να έρθουν σύντομα και τα καλά νέα: κάποιος να τους τάξει μια θεσούλα σε ωραίο κτίριο και με πολλά ταξίδια. Η ζωή τους έτσι κι αλλιώς δε θα αλλάξει και πολύ: χρήμα, θέση ευθύνης, βαρύγδουπες αναγγελίες σε εργαστηριακά γραφεία. Ο ήλιος μπορεί να τους λείψει αλλά ο ακατονόμαστος Κωνσταντίνος θα τους πει τον τρόπο να κάνουν «προφυλαγμένες από το λαό» κρουαζιέρες στο Αιγαίο με σταρ και γαλαζοαίματους. Μπορούν να ρωτήσουν και τον Καβάγιο.

Γιατί αν φύγετε από μόνοι σας, υπουργοί του κράτους σας, η δική σας ζωή δε θα αλλάξει ιδιαίτερα. Η δική μας όμως θα αλλάξει πολύ. Κι αυτό, το θέλουμε. Το θέλουμε πολύ!

Καιρός να πιάσετε δουλειά εκεί που σας περιμένουν.

Ίσως γλιτώσουμε έτσι τον εμφύλιο που θέλετε. Τον εμφύλιο που ετοιμάζετε τόσα χρόνια. Τον εμφύλιο του «φταίει ο γείτονας» επειδή είναι δημόσιος υπάλληλος, επειδή είναι μαύρος, είναι δεξιός, αναρχικός, ταλαίπωρος παντοπώλης που δεν έκοψε μια απόδειξη ή νοσοκόμα που δε δήλωσε μια ένεση «μετ’αμοιβής» στη γριά του ισογείου.
Τον υπόκωφο εμφύλιο που σπείρατε ως ανάξιοι του πόστου σας επειδή ήταν ο μόνος τρόπος να κυβερνάτε.

Ναι κύριοι και κυρία υπουργοί, σκεφτείτε τα εγγόνια μας, απόγονοι της κοινωνίας που πολύ θα θέλατε κουρασμένη, σακατεμένη, διεστραμμένη, αμόρφωτη και άβουλη, που όταν ακούσουν την ιστορία σας και την αποχώρησή σας θα λένε στο τέλος ζητωκραυγάζοντας μαζί μας:

«κι αυτοί ζήσαν καλά και μείς πολύ, μα πολύ καλύτερα!»