ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ, ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ

Το παρεξηγημένο!… Το εθνικό μαλακισμένο... που υπουργοποίησε ο γιωργάκης...

Από τη στιγμή που το είδος «Άδωνις ο σπασοκαρύδης» έγινε πολύ γνωστός στην Ελλάδα, άρχισε ο κόσμος να γελάει μαζί του και να τον λοιδορεί. Οι λόγοι είναι πολλοί και λογικοί για να τρώει τόσο κράξιμο, αλλά, υπάρχει μία περίπτωση να τον έχουμε αδικήσει.
Εντάξει, κουβαλάει μια μεγάλη τρέλα -που όσο πάει και μεγαλώνει- αλλά δε μπορεί να είναι τόσο… Άδωνις!
Είναι εμφανές βέβαια ότι αυτά που κάνει και λέει, μάλλον κακό κάνουν στην συγκυβέρνηση. Το κακό έχει να κάνει με τον...
κόσμο – ψηφοφόρους τους και πολύ περισσότερο, με τα ενδοοικογενειακά προβλήματα που δημιουργεί στην πρασινομπλέ φαμίλια.

Τον βρίζουν λοιπόν 299 βουλευτές, τον βρίζουν και μερικά εκατομμύρια Έλληνες και όλοι απορούμε, πως και γιατί είναι ακόμα στα ψηλά κλιμάκια της αλλοπρόσαλλης αυτής κυβέρνησης.

Έλα μου ντε!

Όταν μία κυβέρνηση έχει τόσο σημαντικό έργο να κάνει, να σώσει από οικονομικά -και όχι μόνο- δεινά έναν ολόκληρο λαό, να αποφύγει τις διάφορες τρικλοποδιές των εταίρων – συμμάχων που μας αγαπάνε και τόσα άλλα, το να κρατά τον Άδωνι στα ψηλά, τότε μην περιμένεις και πολλά. Η ελπίδα ξέμεινε από ελπίδα και όσο έχουμε πλεόνασμα και πάμε καλά, τόσο μας πέφτει βαριά η ανάπτυξη και κατεβαίνουμε, κατεβαίνουμε και τελειωμό δεν έχει.

Αυτή είναι η μία πλευρά των πραγμάτων, αν όμως δούμε την περίπτωση Αδώνιδος από μια άλλη οπτική γωνία, ίσως ο σκηνοθέτης -είναι άγνωστος- να έχει φτιάξει ένα δράμα που δύσκολα το περιμένεις.

Είπα πριν, ότι κάνει κακό στην συγκυβέρνηση με όλα τα τρελά που κατά καιρούς κατεβάζει το μυαλό του. Αυτή είναι η ουσία, παίζει διπλό παιχνίδι υπέρ του λαού, θέλει να φανεί κακός και να συμπαρασύρει το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ στην τελική τους πτώση.

Εισπράττει όλα τα πυρά, αλλά με πίστη στον σκοπό του και την αγάπη του προς τον λαό, υπομένει τα πάντα αρκεί να μας απελευθερώσει από τα μνημόνια και το δούλεμα των τροϊκανών.

Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση, το παρεξηγήσαμε τον καψερό. Βάστα γερά ρε Άδωνι και ρίξε ότι έχεις μέσα σε αυτό το υπέροχο μυαλό σου. Ρίχτα σα μπόμπες παλληκάρι μου και μείς μαζί σου. Στα ψεύτικα θα σε βρίζουμε γιατί τώρα ποια γνωρίζουμε…

Σε παρεξηγήσαμε αγόρι μου, κάντα όλα μπάχαλο. Ξύνε το μυαλό σου και κατέβαζε ιδέες για να ρίξεις τους απατεώνες.

Να δείτε που μια μέρα θα με δικαιώσει λέγοντας κάτι τέτοιο, πάνω-κάτω. Είναι μια αλεπού αυτός, τζάμπα το… ξύνει;