Ο ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΣ.............

Περί Αδώνιδος ιλαρά και φαιδρά

Να τους χαιρόμαστε, λοιπόν, για ακόμη μια φορά τους λεβέντες βουλευτές της Βουλής των Ελλήνων, οι οποίοι, με πλήρη αυταπάρνηση, πιστοί στα χιλιόχρονα δημοκρατικά ιδεώδη, απέρριψαν το αίτημα για άρση της ασυλίας του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Αδώνιδος παρακαλώ Γεωργιάδη μετά τη μήνυση που είχε καταθέσει εναντίον του ο πρόεδρος της Ενωσης Συντακτών επειδή ο εν λόγω βουλευτής τον είχε αποκαλέσει αρχηγό των «κουκουλοφόρων». Σημειώνεται ότι...

αυτό είχε συμβεί στο βήμα της Ολομέλειας της Βουλής.

Οι βουλευτές μας (εξαιρουμένων αυτών των ΑΝ.ΕΛΛ., ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ) θεώρησαν ότι αυτό που είπε ο τζιτζιφιόγκος αυτός της εσχάτης πολιτικής ήταν πολιτική κριτική (!), δεν ήταν, προς θεού, κάτι...

προσωπικό, όπως προσωπικό δεν ήταν αυτό που είπε στην αρμόδια επιτροπή, ποιούμενος, ο γελοίος, χιούμορ: «Τον αναβάθμισα γιατί από γραφείο Τύπου των κουκουλοφόρων, τον έκανα αρχηγό».

Ο θρασύδειλος αυτός βουλευτής κάλεσε τους βουλευτές να μην ψηφίσουν υπέρ της άρσης της ασυλίας του διότι, λέει, ό,τι είπε το είπε στο πλαίσιο των βουλευτικών του καθηκόντων. Οι βουλευτές τον άκουσαν, φαίνεται, με πολλή προσοχή. Ο λόγος του τούς έπεισε. Ναι. Αντί, λοιπόν, να τον πιάσουν απ” τ” αυτί και να τον πετάξουν κλοτσηδόν έξω από τον «Ναό της Δημοκρατίας», του προσέφεραν κάλυψιν ωραιοτάτη και τον απήλλαξαν από τη βάσανο να αντιμετωπίσει ως κοινός θνητός (ποιος, αυτός ο γίγας της πολιτικής!) την ετυμηγορία της Δικαιοσύνης. Ολοι αυτοί θα διεκδικήσουν στο μέλλον την ψήφο του ελληνικού λαού. Πολλοί θα την πάρουν. Εντάξει. Σηκώνει κανείς τα χέρια. Ο, κατ” εμέ, αστείος και συνεπώς επικίνδυνος, πολιτικός τούτος σαλτιμπάγκος βρίσκεται στο προσκήνιο πολλά χρόνια τώρα ως ο εκ των αγαπημένων προσωπείων του τηλεοπτικού θεάματος. Εχουν διαίσθηση όσοι εργάζονται στα τηλεοπτικά, το αναγνωρίζουμε… Εκμεταλλευόμενος τη δημοσιογραφική αυτή «διαίσθηση», ο σαχλεπίσαχλος τούτος ανήρ επιδίδεται εις ακατάσχετον φλυαρίαν ότε εμφανίζεται στο κουτί της τηλοψίας, πότε κατακεραυνώνοντας Τούρκους, πότε κομμουνιστές, αλλοδαπούς και λοιπούς που δεν είναι στην εμβέλεια του πολιτικού του εγκεφάλου. Βοήθησε πολύ βέβαια η επικράτηση του life style, το πομπώδες τού φαίνεσθαι, η άνεση να λέει κάποιος και να κάνει ό,τι θέλει, αρκεί να προκαλεί χαλασμό στον κόσμο τού λάμπειν και του επιχειρείν. Κι ας ήταν και κούτσουρο. Με κάτι αρχαιοελληνικά τιτιβίσματα και μερικά εθνικιστικά πασπαλίσματα καθιερώθηκε στον στιβαρό πολιτικό χώρο, άμα τε και δημοσιογραφικό και πήραν τα μυαλά του αέρα. Τη δουλειά του, όμως, την έκανε. Βουλευτής από “δώ, βουλευτής από “κεί, υπουργίσκος παρακεί. Τι άλλο να περίμενε; Επιτυχημένος!

Στα δύσκολα φαίνεται ο χαρακτήρας του ανθρώπου, όταν χάνει από τα τετραγωνικά της ασφάλειάς του (της ψευδούς τέτοιας) το πολύτιμο κλειδί της. Τότε εκλιπαρεί για λίγη συμπόνια, χωρίς ντροπή, χωρίς ερυθήματα εν ταις αυτού παρειαίς. Τι θλίψη. Και απ” αυτόν και από τους βουλευτές που τον κάλυψαν!

Του Γιώργου Σταματόπουλου