ΕΔΩ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΑΕΙ ΣΙΧΤΙΡ

Και τι θα γίνει στο τέλος; Θα πάρει υπό μάλης όλες τις συμβιβαστικές προτάσεις ο Τσίπρας και θα τους αποχαιρετήσει....

Άι σιχτίρ, επιτέλους...

Ακούστε κατάσταση: 
Έφτασε να παριστάνει τον θυμωμένο με την κυβέρνηση και τον Τσίπρα ακόμα κι ο καλός κ' αγαθός Γιούνκερ. 
Ενώ ο Σόιμπλε είναι διαρκώς συννεφιασμένος και κάθε τόσο μπουμπουνίζει. 
Η Μέρκελ μαλακά - πιο μαλακά ζητάει όσα ζητούσε πάντα. 
Ο Ντάισελμπλουμ ενοχλείται δημοσίως εμφανώς ενοχλημένος. Αυτός ζητάει εκμοντερνισμένο ασφαλιστικό σύστημα. 
Ανατριχίλα! Και η Κομισιόν απορρίπτει απορρίπτοντας τα απορριπτόμενα που θα απορρίψει με νέες απορρίψεις - μέσω διαρροών.


Λοιπόν, εντάξει, 
δεν διαπραγματευόμαστε εμείς. Άλλοι τραβάνε αυτό το λούκι.
Αλλά υπάρχουν και στιγμές σε μια τέτοιου είδους παρέλαση μπουμπουνητών που φτάνει να πει κανείς: 

Ε, άι σιχτίρ, επιτέλους! Σας δώσαμε πριν λίγες μέρες μια πρόταση στα όρια -ίσως και λίγο έξω από αυτά- της εντιμότητας. Απαντήσατε με το γνωστό τελεσίγραφο της συμφοράς. 

Σας δώσαμε τώρα κάποιες νέες προτάσεις για τα δημοσιονομικά. 
Γεμίσατε τον διεθνή Τύπο με τα α-πα-πα σας. 
Ε, και ο πιο αφελής καταλαβαίνει πια πού το πάτε.

Το πάνε, ναι, εδώ και μήνες. 
Το πάνε, αλλά να το θυμηθείτε, ότι δεν θα πάει. Και θα 'ναι ντάλα μεσημέρι. Διότι με όλη τους την καλοπληρωμένη σοφία, και την καλώς πληροφορημένη αναίδεια, διαφεύγει στους εκπροσώπους των δανειστών μια άκρως πολιτική λεπτομέρεια: 

Έχουν να κάνουν με άτιμο μιλέτι, όπως έλεγαν κάποτε οι Τούρκοι. Το είπε εξάλλου και ο έξαλλος Γιούνκερ ότι δεν μπορεί να συνεννοηθεί με τους δικούς μας. Δεν μπορεί, αλλά ο καιρός μαζεύει, κι εμείς μαζεύουμε όσο αυτοί δεν μαζεύονται.

Και τι θα γίνει; 
Θα διακινδυνεύσουμε μια πρόβλεψη: 
Ουκ αν λάβοις - αυτό θα γίνει. 

Θα πάρει υπό μάλης όλες τις συμβιβαστικές προτάσεις ο Τσίπρας και θα τους αποχαιρετήσει. 

Ας τα βρουν μεταξύ τους για ό,τι θα τους βρει. 
Έπρεπε να έχουν καταλάβει ότι δεν πρόκειται να υπογράψει τις αθλιότητες που του σερβίρουν. Και ούτε πρόκειται να συρθεί σε μια ατέλειωτη αιμορραγία - εμείς να δίνουμε κι αυτοί να ζητούν όλο και περισσότερα. Φυγή προς τα μπρος - κι όπου βγει.

Διότι καλά να θέλουν να χορεύουν πάνω στα ερείπια της οικονομίας, της κοινωνίας και της ελπίδας οι χορευτές των δανειστών. Αλλά και να μας ζητούν να τους κρατάμε το μαντίλι; Δεν τους το κουνάμε καλύτερα; Μπορεί έτσι να βάλουμε και το ταψί στον χορό τους...

Του Θανάση Καρτερού