ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ....ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ

Πως πιάνονται τα αγριογούρουνα...

 Γράφει ο Βασίλης Παπαδόπουλος

Τα αγριογούρουνα πιάνονται, με τον κυνηγό πρωτίστως να βρίσκει το κατάλληλο μέρος μέσα στο δάσος. Εν συνεχεία πετάει καλαμπόκια και περιμένει. Τα γουρούνια τα μυρίζουν, τα βρίσκουν, έρχονται τα τρώνε και συνεχίζουν να έρχονται κάθε μέρα στο ίδιο μέρος για να φάνε τζάμπα καλαμπόκι.

Όταν συνηθίσουν να έρχονται κάθε μέρα στο ίδιο σημείο για να τρώνε, ο κυνηγός έχει χτίσει ήδη την μία πλευρά του μαντρότοιχου σε εκείνο το σημείο. Όταν τα γουρούνια συνηθίσουν το νέο αόριστο αυτό θέαμα, συνεχίζουν και ξανατρώνε το καλαμπόκι.

Όταν ξαναρχίσουν να τρώνε όπως πριν, ο κυνηγός χτίζει ακόμα μία πλευρά του μαντρότοιχού. Τα γουρούνια συνηθίζουν και αυτό το θέαμα και συνεχίζουν να τρώνε την τροφή και πάει λέγοντας. Ο κυνηγός τέλοσπάντων όταν έχει χτίσει και τις τέσσερις πλευρές της μάντρας, φτιάχνει και μια είσοδο αρκετά μεγάλη για να μην προκαλέσει κανένα ένστικτο ιδιαίτερης αναταραχής στο κοπάδι.

Τα αγριογούρουνα, τα οποία είναι πλέον συνηθισμένα στην εύκολη και άκοπη ανεύρεση τροφής, αρχίζουν να περνούν την μεγάλη είσοδο της μάντρας για να φάνε. Όταν όλο το κοπάδι έχει μπει μέσα στη μάντρα, ο κυνηγός που παραμονεύει κλείνει απότομα την είσοδο πίσω τους. Και έτσι τα αγριογούρουνα χάνουν την ελευθερία τους. Τρέχουν αδιάκοπα στην αρχή γύρω γύρω από την μάντρα, αλλά είναι ήδη πιασμένα δεν πάνε πουθενά.  ...

Πολύ σύντομα λοιπόν παρατηρεί ο κυνηγός ότι τα γουρούνια σιγά σιγά αρχίζουν και ξανατρώνε την τροφή τους όπως προηγουμένως. Έχουν τόσο πολύ συνηθίσει να τρώνε το σερβιρισμένο καλαμπόκι που έχουν ξεχάσει πλέον πώς είναι να ψάχνουν να βρουν από μόνα τροφή στο δάσος. Και έτσι αποδέχονται εν τέλει όλοι την κατάσταση τους.

Έτσι πιάνονται τα αγριογούρουνα. Ποια; Τα αγριογούρουνα. Ή μήπως όχι μόνο τα αγριογούρουνα; Μήπως κάπου εδώ υπάρχει και κάποια αλληγορία; Μήπως έτσι θα μπορούσε κάποιος να πιάσει και άλλα ζώα και όχι μόνο αγριογούρουνα; Σκεφτείτε το...

Για να δημιουργηθεί οπουδήποτε ένα πραγματικά ανεξάρτητο κόμμα-κίνηση και να δοθούν οι πολυπόθητες λύσεις, χρειάζεται πρωτίστως να δημιουργηθεί το προσωπικό σου αυτό-ανεξάρτητο κίνημα.

Τα πραγματικά ανεξάρτητα κινήματα δημιουργούνται μόνο από πραγματικά ανεξάρτητους ανθρώπους. Χρειάζονται πρώτα κινήσεις απεξάρτησης που σπάνε τα κρατικά δεσμά, που έχουν επιβληθεί στην πλειονότητα του πληθυσμού. Ο φόβος της αβεβαιότητας του κάτι καινούργιου κερδίζεται μόνο βάσει παραδείγματος, επί της πράξης του και επί του αποτελέσματός του.

Όσο λιγότερο εξαρτάται κάποιος από το κράτος, τόσο πιο ελεύθερος γίνεται. Και εκεί ακριβώς μπορεί κάποιος να απελευθερώσει και να εκμεταλλευτεί όλο το πραγματικό δυναμικό των δυνάμεων του και να αντισταθεί πραγματικά απέναντι σε εγκληματικές κυβερνήσεις. Η ιδέα της ελευθερίας στην ουσία αρχίζει και τελειώνει από εσένα προσωπικά.

Πρώτα απελευθερώνεις τον εαυτό σου και βάσει της δύναμης του προσωπικού σου παραδείγματος, συμπαρασύρεις και άλλους. Και όταν μαζευτούν πολλοί σαν και εσένα, τότε δημιουργείται και το κίνημα που όλοι τώρα ευαγγελίζονται, αλλά κανένας δεν πείθει ή πείθεται. Κίνημα που απαρτίζεται από στελέχη που δεν είναι ήδη αυτοσυντηρούμενα και εξαρτώνται ή αποσκοπούν να  εξαρτηθούν από τον κρατικό κουρβανά, ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ της υπόθεσης.

Υπάρχουν λοιπόν δύο επιλογές. Ή συνεχίζεις και τρως το καλαμπόκι εντός μάντρας και εύχεσαι να μην αρχίσει ο κυνηγός να λιγοστεύει το καλαμπόκι έως ότου πεθάνει και το τελευταίο γουρούνι με το περισσότερο απόθεμα λίπους ή αποφασίζεις να ξαναβγείς στο δάσος και να αναζητήσεις από μόνος σου τροφή. Η επιλογή είναι καθαρά προσωπική.