Ο ΠΑΠΟΥΣ ΤΣΕΡΟΚΙ
Ο ΕΓΓΟΝΌΣ ΤΟΥ ΚΑΙ Η
ΤΣΙΡΙΓΑΓΟΥΑ
Που λέτε ο Τσερόκι , Ινδιάνος που ζούσε στα βάθη της
Αμερικής ήταν αρχηγός της φυλής. Είχε φτιάξει
μια ωραία κανονική καλύβα , η πιο μεγάλη πλουμισμένη με πράσινες
κόκκινες και άσπρες ρίγες, στην κορφή της ,που τις είχαν και στην σημαία τους. Η καλύβα
ήταν στο κέντρο μίας πεδιάδας, στο Ουράγκου , που γύρω ,γύρω την έκρυβαν
τα βουνά, ενώ ανάμεσα της περνούσε το ποτάμι που πότιζε την πεδιάδα. Ο γέρο τσερόκι
που λέτε μια φορά που έκανε πολύ κρύο , κάθισε μέσα στην καλύβα, άναψε
φωτιά και φώναξε τον εγγονό του, τον Τσικότο, να του πει μια ιστορία, που δεν
του είχε πει , έως τώρα.
Εγώ είχα δύο πλευρές και ζούσα μαζί τους και
είχαν ξεφυτρώσει, έτσι μόνες τους η μπορεί να τις έφεραν οι δύο νεράιδες ,η μία
τεμπέλα που βαριόταν και να μιλήσει και
η άλλη δυναμική και τζιμάνι, Τσιριγάγουα που την έλεγαν.
Από τη μια πήρα την
φοβία και την υποχώρηση να μην τολμώ να κατέβω τα βουνά
, να μην περπατώ παρά μόνο όταν ο Ήλιος είχε βγει, να κρύβομαι πίσω από βράχια όταν
έπεφταν κεραυνοί και να φωνάζω ότι θα με φάνε οι αστραπές. Έτσι έμενα πολλές
μέρες μέσα στη καλύβα και κάπνιζα συνέχεια πίπα , όχι ειρήνης αλλά παρηγοριά
για το φόβο, μα η φοβία δεν έφευγε, γιατί η πίπα και ο καπνός ήταν φάρμακα ψεύτικα
πλασέμπο που νόμιζα ότι θα μου λύσουν το
πρόβλημα.
Όμως, τι όμως παππού? είπε ο εγγονός, από την άλλη πλευρά ,είχα
μια δύναμη τέτοια ,που έσκιζε βουνά κατέβαινε χαράδρες, έτρεχε για κυνήγι στα
δάση, άναβε φωτιές μεγάλες στο κέντρο της κοιλάδας που χόρευαν οι νεότεροι, το
μονόλυκο ταγ-ταγ- χορό μας και καπνίζαμε
πίπες και δεν περιμέναμε να μας λυθούν τα προβλήματα μόνα τους, αλλά κάναμε
πολέμους σε εκείνους που ήθελαν να
πάρουν την γη μας και έκαιγαν τις καλύβες μας.
Και όταν ήσουν φοβισμένος, όλα αυτά τι γινόταν? Σας έκαιγαν παππού?
Nαι,
με έβρισκαν άπραγο και φοβισμένο και τα κατάφερναν. Και
ποια πλευρά νίκησε στο τέλος παππού?
Εκείνη που έτρεχε,
που χόρευε, που δούλευε και δεν πρόφταινε να σκεφθεί τις αδυναμίες της άλλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου