ΚΕ ΨΥΧΑΡΗ, ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΜΕΝΟΥΝ , ΓΙΑ ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ.......

GAP - ΓΑΠ πεσόντος μεγαλοεκδότες ξυλεύονται…

Σχετικό:Ένα οφίκιο για τον κ. Ψυχάρη...

Μακροσκελές άρθρο στο οποίο περιγράφει το τι ειπώθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου όταν συναντήθηκε  με τον Γ. Παπανδρέου, παρουσία του Γιώργου Μπόμπολα, δημοσιεύει ο εκδότης του Βήματος, Σταύρος Ψυχάρης. Έχει πολύ ενδιαφέρον να το διαβάσει κανείς, όχι μόνο για να αποδειχθεί ότι ο Γ. Παπανδρέου ήταν και είναι επικίνδυνος για τη χώρα αλλά και για να καταλάβει ο κόσμος πόσο επικίνδυνη είναι η διαπλοκή και πόσο κακό κάνει στη χώρα.
Ο κ. Ψυχάρης, γνωστός για τις κωλοτούμπες του, για την πολιτική «όπου φυσάει ο άνεμος» και για τους πολιτικούς εκβιασμούς που ασκεί κατά καιρούς, έδωσε τη δική του εικόνα για τη συνάντηση και δεν έχουμε λόγο να μην τον πιστέψουμε.
Είπε ότι ο τότε πρωθυπουργός κάλεσε τον ίδιο, τον κ. Μπόμπολα και τον Β. Βαρδινογιάννη (ο οποίος δεν πήγε) για να τους διαμαρτυρηθεί για τη στάση που ακολουθεί το μεγαλύτερο κανάλι της χώρας, το Mega, απέναντι στην κυβέρνηση. Ο κ. Ψυχάρης, υποστηρίζει ότι τους ζήτησε να στηρίξει το κανάλι την κυβερνητική πολιτική εμφανιζόμενος ότι ενδιαφέρεται για την επιρροή που έχει η τηλεόραση και αδιάφορος για τις εφημερίδες. ...
Μάλιστα, ο πρόεδρος του ΔΟΛ(ιου) αφήνει αιχμές ότι επειδή δεν δέχθηκαν να υπακούσουν και με λογικά επιχειρήματα του έλεγαν ότι έχουν καθαρά δημοσιογραφικά κριτήρια, στο τέλος τους παρέπεμψε στον Η. Μόσιαλο για να του πουν τα αιτήματά τους, κι αυτοί εξερράγησαν.
Περιγράφει επίσης πώς περίμεναν επί ώρα τον κ. Παπανδρέου και πώς μπήκαν από την πίσω πόρτα για να μην τους δουν οι δημοσιογράφοι.
Προφανώς ο κ. Ψυχάρης θεωρεί τους αναγνώστες του Βήματος και τους τηλεθεατές του Mega (και όλους του Έλληνες) ηλίθιους και έχοντες κοντή μνήμη.

1. Πρώτο θέμα: Μήπως ο κ. Ψυχάρης που λειτουργεί πάντα με δημοσιογραφικά κριτήρια στα μέσα ενημέρωσής του, θυμάται τη στάση που τήρησε από τη στιγμή που έγινε ο κ. Παπανδρέου πρωθυπουργός; Μήπως θυμάται τους ύμνους υπέρ του; Μήπως θυμάται τι έγραφε για το καλό Μνημόνιο που είναι αναγκαίο και θα μας σώσει από τη χρεοκοπία; Από το 2010 το Βήμα και το Mega δεν είχαν σχηματίσει την εντύπωση ότι η Ελλάδα θα ζήσει στον απόλυτο παράδεισο αγκαλιά με την τρόικα;
2. Μήπως θυμάται ο κ. Ψυχάρης όταν έβαζε τα ντόμπερμαν της ενημέρωσης όπως τους πρωτοκλασάτους δημοσιογράφους του στο Mega, που παίρνουν από 30.000 ευρώ το μήνα, για να αποθεώνουν την πολιτική της τρόικας και του κ. Παπανδρέου; Την αποθέωση του πρώην τσάρου κ. Παπακωνσταντίνου την ξέχασε; Το γλείψιμο στον κ. Βενιζέλο γινόταν εν αγνοία του; Όταν έπεσαν τα γιαούρτια το περασμένο καλοκαίρι στον κ. Πρετεντέρη και αποδοκιμαζόταν όπου πήγαινε, αυτό συνέβαινε γιατί οι απόψεις του ήταν υπέρ του λαού;
3. Μήπως ο ΔΟΛ (ιος) θυμάται τα σχόλια σε σημείο ύβρεως κατά του Αντώνη Σαμαρά και των συνεργατών του όταν έλεγαν ότι δε θα υπογράψουν το Μνημόνιο; Τα αιχμηρά άρθρα που χαρακτήριζαν τον πρόεδρο της ΝΔ καταστροφέα της Ελλάδας γιατί αρνήθηκε να προσυπογράψει την καταστροφή της χώρας;
4. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τα μέσα ενημέρωσης του κ. Μπόμπολα. Στήριξαν μέχρι τέλους τον Γ. Παπανδρέου και τον άδειασαν όταν αντιλήφθηκαν ότι είναι καμένο χαρτί και όταν κατάλαβαν ότι το Μνημόνιο είναι σκέτη αποτυχία.
5. Και καλά να μιλούν όλοι οι άλλοι, αλλά να μιλά ο κ. Μπόμπολας και ο κ. Ψυχάρης ότι δίνουν ενημέρωση στον κόσμο με δημοσιογραφικά κριτήρια; Όταν τραπεζώνουν υπουργούς και παίρνουν γραμμή για το τι και πώς θα «ενημερώσουν» γιατί το κάνουν; Για τη φουκαριάρα την Ελλάδα;

Η διαπλοκή τόσα χρόνια έχει όνομα. Λέγεται καναλάρχες, εκδότες αγκαλιά με τους πολιτικούς. Ο κ. Ψυχάρης άρχισε να πολεμά τον κ. Παπανδρέου όταν δεν του έκανε τα χατίρια. Όταν δεν του έδινε τα δάνεια που ζητούσε (θαλασσοδάνεια για να λέμε την αλήθεια) ή τις διαφημίσεις που απαιτούσε.
Ο κ. Μπόμπολας θα αλλάξει γραμμή όταν δει ότι η μοιρασιά στα δημόσια έργα δεν είναι αυτή που θέλει. Αλλά εμφανώς πιο έξυπνος από τον κ. Ψυχάρη περιμένει τη μοιρασιά στην ενέργεια, στον τζόγο, στους νέους δρόμους, στα χρυσωρυχεία κ.λπ.
Αλλά όπως ξαναγράψαμε,  έχει πολύ πλάκα να ξεκατινιάζονται οι βασικοί πόλοι της διαπλοκής των τελευταίων 40 χρόνων.