Έλληνες… Τελικά ποιοι είμαστε;

Οι πολιτικοί μας είναι ο καθρέπτης του εαυτού μας.

Σ’ αυτούς βλέπουμε ό,τι ακριβώς είμαστε.

Ας δούμε λοιπόν τι κάνουμε όλοι μαζί:

Είμαστε «ο σύγχρονος πολυμήχανος Οδυσσέας» που εξαντλεί την εφευρετικότητα του στο πως θα την βγάλει «καθαρή» απέναντι σε ένα Κράτος που μπάζει από παντού, ή σε ένα Οργανισμό δημόσιο υπηρετώντας τους ελίτ που τον διόρισαν ή ακόμη στο στενό του φιλικό ή οικογενειακό περιβάλλον, που είναι διάτρητο ελληνικών συναισθημάτων και ευαισθησιών.

Ο Έλληνας δεν θεωρεί την συνέπεια γράφει ο ιστορικός Ρανσιμαν ως μείζονα αρετή ούτε θέλει να βλέπει πολύ μακριά. Εχει προκαταλήψεις γενεών και γενεών «κοντά» ενδιαφέροντα και άμεσα. Δεν είναι τυχαίο του Εδώ και Τώρα του παλιού ΠΑΣΟΚ.

Ο Γραικύλος που ο Κικέρων πρώτος μας ονόμασε έτσι είναι τύπος του μικρού ξεπεσμένου Έλληνα, όλο φλυαρία, νωθρότητα απρέπεια, υπεροψία, κομπορομοσύνη, χωρίς ειρμό και διάλογο.

Η Βριτάνικα γράφει: «Η εξυπνάδα του Έλληνα συχνά εκφυλίζεται σε πονηριά, η ευρηματικότητα σε ψευτιά, η φειδώ του σε απληστία, και η επινοητικότητα τους σε απάτη. Είναι ματαιόδοξοι , εγωιστές, ζηλόφθονοι, ευάλωτοι στην κολακεία. Γι’ αυτό μηδενίζουν τα προτερήματα τους και οδηγούνται σε εθνικό προσωπικό ή οικογενειακό όλεθρο.

Ο Στέλιος Ράμφος

Πως φτάσαμε στα σκαλοπάτια μίας ακόμα πτώχευσης; Είναι αποτέλεσμα μιας διεργασίας των τελευταίων 20-230 ετών. Ή μιας συλλογικής νοοτροπίας που αρνούμαστε να κοιτάξουμε κατάματα εδώ και 190 χρόνια Μάλλον το δεύτερο υποστηρίζει ο κ. Ράμφος στο Ε της Ελευθεροτυπίας σε συνέντευξη του στον Α. Παγκράτη, όπου και ξετυλίγει το νήμα της εθνικής μας κακοδαιμονίας από τις απαρχές του νεότερου ελληνικού κράτους, οπότε ξεκινάει το εθνικό υπαρξιακό μας ζήτημα. Ποιο είναι; Ντύσαμε με το ζόρη Δύση μία χώρα που ζούσε στον δικό της γαλαξία, Το αποτέλεσμα, μία μασκαράτα που κοροϊδεύει και την κοροϊδεύουν. Πως το αντιμετωπίζεις ; Αναζητώντας την αληθινή σου ταυτότητα. Η κρίση του μνημονίου είναι η ευκαιρία. Η εθνική ενηλικίωση, ίσως, το αποτέλεσμα της.

«Ότι ζούμε σήμερα την πολλοστή πτώχευση σημαίνει πως κατ’ εξακολούθησιν επιμένουμε στις ίδιες αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές διαφθορά, χρηματισμού και απονομιμοποίησης»