ΑΝΤΖΕΛΑ...............

Είμαστε όλοι... Άντζελα!

του Δημήτρη Καρυωτάκη 
...ο άτιμος ο ψηλέας που μπαινόβγαινε στο σπίτι, όταν ο κακομοίρης ο σύζυγος πήγαινε για κλάδεμα ή για κουτσοκόρφισμα, κάθονταν με τις ώρες και προφανώς όχι για να λύνουν σταυρόλεξα! Κι όταν έσκαγε η είδηση της κλεψάς, κανείς δεν έπεφτε από τα σύννεφα, όλοι το περιμένανε, και οι περισσότεροι σκέφτονταν τα κακορίζικα τα ορφανά και όχι τον απατημένο σύζυγο που...ετσά που έστρωσε, ετσά κοιμήθηκε!
_______________________________________

Δεν ξέρω γιατί όταν πρωτόσκασε η φήμη για την αρπαγή της Άντζελας,
που άφησε το Βαγγέλα για τα μάτια του Αντώνη, το μυαλό μου πήγε αθέλητα πίσω. Σε εκείνες τις...

ιστορίες που ακούγαμε μικροί στα χωριά μας, μα και αρκετοί μέσα στην πόλη, για σκοτεινές και απαγορευμένες ιστορίες φυγής και αρπαγής, που φούντωναν τη φαντασία μας και ταξίδευαν το φαντασιακό μας! Για την ξαδέρφη, που άφηνε τα παιδιά στο σύζυγο και έφευγε με το γείτονα, μα κι εκείνη την αθεόφοβη, την κοντοχωριανή, που άφηνε σύξυλο τον ανυποψίαστο σύζυγο της για να φύγει, εν μία νυκτί, με τον αδελφό του, παίρνοντας μια τσάντα με βρακιά και ρούχα, για να ζήσει τον έρωτα της!

Και σε όλους, τουλάχιστον στις αρσενικές παρέες, η συζήτηση ξεκινούσε και κατέληγε, για το πως ήταν η λεγάμενη, για το αν το απονενοημένο βήμα της μπορούσε να το υποστηρίξει εμφανισιακά και βέβαια αν ο απατημένος άντρας ήταν γεννημένος...κερατάς, ή αν η κακιά του μοίρα, του έπαιξε τέτοιο άτιμο παιγνίδι ντροπής και ξεφτίλας!

Οι περισσότεροι βέβαια στα χωριά ήξεραν..πως η ξεπεταχτούλα είχε νάζι και τσαχπινιά. Πως της άρεσε η dolce vita και πως την "σκότωνε" η μιζέρια του χωριού. Και πως ο άτιμος ο ψηλέας που μπαινόβγαινε στο σπίτι, όταν ο κακομοίρης ο σύζυγος πήγαινε για κλάδεμα ή για κουτσοκόρφισμα, κάθονταν με τις ώρες και προφανώς όχι για να λύνουν σταυρόλεξα! Κι όταν έσκαγε η είδηση της κλεψάς, κανείς δεν έπεφτε από τα σύννεφα, όλοι το περιμένανε, και οι περισσότεροι σκέφτονταν τα κακορίζικα τα ορφανά και όχι τον απατημένο σύζυγο που...ετσά που έστρωσε, ετσά κοιμήθηκε!

Η Άντζελα Γκερέκου το είχε όλο το πακέτο! Μπήκε από το φεγγίτη στη δημόσια ζωή αυτού του τόπου, ελέω Βοσκόπουλου. Στην πολιτική μπήκε, ελέω Γιώργου Παπανδρέου και Σημίτη, τότε που ο "κοντός και ο ψηλός" αλώνιζαν και διεμβόλιζαν το πολιτικό μας σύστημα. Πάντα ήθελε τον ισχυρό άντρα, δίπλα της και πάντα στο..λάγνο βλέμμα της, εκτός από το καθρέπτισμα του αντρικού πόθου και το φθόνο του γυναικείου, έβλεπες το βλέμμα μιας γυναίκας, που η προσωπική και πολιτική της ανασφάλεια, της ήταν αρκετά για να κάνει τα πάντα!

Στην Κέρκυρα, για όσους ξέρουν και ρωτήσουν, θα μάθουν πως προφανώς δεν έκανε τίποτα! Τώρα ήλθε το πλήρωμα του χρόνου για να δραπετεύσει από το ΠΑΣΟΚ και να...κλεφτεί από τον αδελφοπητό Αντώνη.

Στο πολιτικό πεδίο πείραξε ελάχιστους. Όταν το ΠΑΣΟΚ για δυόμισυ χρόνια ήταν στην αγκαλιά της ΝΔ, δεν μπορεί να τα βάζεις με την Γκερέκου, που την κρίσιμη ώρα ακολούθησε το ένστικτο επιβίωσης της!

Απλώς επιβεβαιώνει τον κανόνα, πως τη δύσκολη ώρα, ακόμα κι αν σε λένε Άντζελα, και είσαι μέρος αυτού του διεφθαρμένου πολιτικού προσωπικού που μας οδήγησε εδώ που μας οδήγησε, το μόνο που κοιτάς είναι η πάρτη σου και η προσωπική σου τύχη!

Το μόνο που σκέφτεσαι είναι τον άτυχο το Βενιζέλο, που πιθανότατα, στο πίσω μέρος του μυαλού του, από τη μια κατακεραυνώνει την Γκερέκου κι από την άλλη την...ψιλοζηλεύει που αν και το σκέφτηκε πρώτος, φοβούμενος τη χλεύη του δικού του...χωριού, δεν το έκανε πράξη, παρότι κατά βάθος του ταιριάζει απόλυτα!