Αχ μωρέ Κύριε Στέλιο..
Έκπληκτη σε είδα στην τηλεόραση 3 νύχτες πριν τις εκλογές να λες αυτά που είπες.
Λέω «είδα» κι όχι «παρακολούθησα», γιατί αυτό θα ήταν άθλος. Δεν παρακολουθιόσουν με τίποτα.
Σε έχω παρακολουθήσει πολύ στο παρελθόν, άλλωστε. Και βιβλία σου αγόρασα. Σε μέρες που ή βιβλίο θα αγόραζα, ή κάτι περισσότερο σε διατροφή απ’ το σουπερμάρκετ.
Όμως, ακόμα και τότε αναρωτιόμουν «Πού να είσαι;»
Μόνο κάτι λίγες φορές είχες «βγει στο γυαλί» και πάντα πιστός στις θεωρίες σου μας έλεγες τα γνωστά. Είμαστε ανώριμοι, δεν έχουμε γίνει Ευρωπαίοι, φοβόμαστε να σκύψουμε πάνω απ’ το πρόβλημα, να στρωθούμε στη δουλειά ..
Τα τελευταία χρόνια σε είχα περισσότερο ανάγκη. Μεσ’ στη στενοχώρια και την κατάθλιψη, ήθελα να μας πεις κάτι περισσότερο, κάτι «πρακτικό». Σε μια γλώσσα που να καταλάβω. Όχι πως δεν σε καταλάβαινα όταν θεωρητικολογούσες, αλλά περίμενα κάτι άλλο στην περίοδο τώρα των ψυχικά ισχνών αγελάδων, τι ισχνών δηλαδή.. ετοιμοθάνατων!
Και νάσου εκείνο το βράδυ, που μετρούσα τις βραδιές σαν φαντάρος που είχε φάει και 5 χρόνια φυλακή, εμφανίστηκες! Σε ειδική εκπομπή, που έφτιαξαν για χάρη σου!
Κάθησα στο πάτωμα να’μαι κοντά στην οθόνη, και σε άκουγα προσεκτικά.
«Είσαστε ανώριμοι. Δεν θέλετε να σηκώσετε τα μανίκια και να κουραστείτε. Θέλετε μόνο να φτάσετε. Δεν θέλετε να υποστείτε την επίπονη διαδρομή.»
Αχ μωρέ Κύριε Στέλιο ..
Βέβαια, άκουσα για πρώτη φορά να βγαίνουν απ’ τα χείλη σου λέξεις χειροπιαστές όπως ΔΝΤ, Μέρκελ, Νέα Δημοκρατία, Σύριζα, μνημόνιο.
Αλλά όλες τις έβαλες δίπλα-δίπλα με τις γνωστές σου θεωρίες. Περί ανωριμότητας των Ελλήνων. Και μας προέτρεψες να..ωριμάσουμε. Να ψηφίσουμε την..ωριμότητα.
Κύριε Στέλιο Ράμφο, η κάθε γυναίκα απ’ άκρη σε άκρη της γης, ξέρει ότι το παιδί της ωριμάζει όταν «σηκώσει κεφάλι». «Άσε με ρε μάνα!» Όχι με σκυμμένο κεφάλι.
Ωριμάζει όταν επαναστατήσει και διεκδικήσει τη ζωή.
Δεν με πειράζει η σημειολογία της εμφάνισής σου 3 μέρες πριν το ..σήκωμα του κεφαλιού. Έχεις και εσύ τις φιλίες σου σαν άνθρωπος.
Με πείραξε που βγήκες κι εσύ σαν συντηρητικός πατέρας, να μας κάνεις ντα.
Στο ίδιο καλάθι με αυτούς που 5 χρόνια μας τρομοκρατούσαν συστηματικά.
Όμως τελικά ωριμάζουμε όπως είδες. Χωρίς τη βοήθεια των «πνευματικών ανθρώπων».. Θέμα χρόνου ήταν.
Γεωργία
Μόνο κάτι λίγες φορές είχες «βγει στο γυαλί» και πάντα πιστός στις θεωρίες σου μας έλεγες τα γνωστά. Είμαστε ανώριμοι, δεν έχουμε γίνει Ευρωπαίοι, φοβόμαστε να σκύψουμε πάνω απ’ το πρόβλημα, να στρωθούμε στη δουλειά ..
Ωριμάζει όταν επαναστατήσει και διεκδικήσει τη ζωή.
Με πείραξε που βγήκες κι εσύ σαν συντηρητικός πατέρας, να μας κάνεις ντα.
Στο ίδιο καλάθι με αυτούς που 5 χρόνια μας τρομοκρατούσαν συστηματικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου