ΑΚΡΙΤΑ

Δεν έχει ξαναγίνει, μιλάμε για παράνοια.

Πρώτη φορά βλέπω να βρίζουν όλοι επειδή μια νέα κυβέρνηση δηλώνει ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΑ ότι θα υλοποιήσει όσα δεσμεύτηκε ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ. 
Δεν έχει ξαναγίνει, μιλάμε για παράνοια.


      Αφήστε μας να το χαρούμε λίγο, ρε γαμώτο! Απ' τη μύτη, μας το βγάζετε. Κάνετε σαν το κωλόπαιδο που όλοι είχαμε στην τάξη και μας έβγαζε ξινή την πενταήμερη: Μια θα βρέξει, μια το μπέργκερ χάλια, μια μου πήρες τη μερέντα, μια αλλάξτε μουσική. Ίδιοι είστε!

      Τι μίρλα είναι αυτή. 
Τι γκρίνια, τι μιζέρια, τι λαός είμαστε εμείς, έλεος κάπου! 
Κάθεται ο άλλος σαν κυράτσα και παραμονεύει πότε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΠΑΝΑΓΑΘΕ, θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ τη στραβή.

      Read my lips, δεξιούλη μου: Θα τη κάνει τη στραβή, που να πάει ο διάολος. Θα την κάνει, στο λέω και στο υπογράφω. Νέοι είναι, 
άπειροι είναι, πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση είναι, θα γίνει η πατάτα, θα γίνει το φάουλ, θα γίνει το λάθος: Μόνο οι νεκροί είναι αλάνθαστοι.

      Αλλά αυτό το σίχαμα που βιώνουμε τρεις μέρες τώρα, δεν παλεύεται με τίποτα, αδερφάκι μου. Με τί-πο-τα:Κάθεται η ΝΔ σαν τη γριά στο κατώφλι και κουτσομπολεύει όποιον περνάει μπροστά της:
      Κι όταν λέω 'γριά', δεν εννοώ την γιαγιούλα την καλοκάγαθη.
      Την 'άλλη' εννοώ: την μικρόψυχη, την κακιασμένη, τη στρίγγλα πεθερά. Αυτή που έμεινε χήρα κι ανέραστη στα 30  της - και της φταις εσύ γι' αυτό.

                  Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια...

      Γιατί ορκίστηκαν στην «τιμή και στη συνείδηση» τους κι όχι στο Ευαγγέλιο.
      Γιατί δεν φόρεσαν γραβάτες.
      Γιατί δεν έβαψαν ρίζα.
      Γιατί έφτυσαν τσίχλα στον κήπο (κάτι ξέρω 'γω που τις καταπίνω).
      Γιατί πήγε η Κωνσταντοπούλου με κίτρινο παλτό.
      Γιατί ο Βαρουφάκης το βράδυ έφαγε στη 'Ράτκα'.
      Γιατί έχει λιλά σημειωματάριο.

      Λίιιιγο να το χαρούμε, πάει; 
Να μην ξεσκιζόμαστε, πάει; Να στείλουμε στα τσακίδια αυτή την εμφυλιοπολεμική φάση, πάει;
      Και στα πίσω πίσω - ειδικά εμείς που δεν ανήκουμε πλέον στη «γενιά της τρελής χαράς» γιατί που πολλά έχουν δει τα μάτια μας - κρατάμε από πριν μικρό καλάθι.

      Αλλά να εγκαλούμε μια κυβέρνηση επειδή δηλώνει ότι θα τιμήσει τις δεσμεύσεις της - ε, καλά δεν υπάρχει αυτό, τέρμα!
      Βγήκε ο Τσίπρας στο υπουργικό συμβούλιο κι - όσο μας επέτρεψε να ακούσουμε ένας που έβηχε συνέχεια κολλητά στον ηχολήπτη - έβαλε 4 προτεραιότητες. Τις οποίες 4 προτεραιότητες ΟΛΩΣ ΤΥΧΑΙΩΣ είχε βάλει και πριν την 25η:
      
            Μίλησε για αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
            Μίλησε για την ανεργία και την Οικονομία.
            Μίλησε για διαπραγμάτευση με τους εταίρους.
            Μίλησε για φορολογία, διαπλοκή, διαφθορά.

      Τι το 'θελε; 
Την ίδια μέρα πέσανε πάνω μας οι εφτά πληγές του Φαραώ. 
Χρηματιστήρια πάτωσαν, επενδυτές έφυγαν, τράπεζες πήραν ταγάρι ζητιανιάς και γενικώς ήρθαν τα πάνω κάτω.

(Παρένθεση: Το γεγονός ότι όλα όοοολα ΟΟΟΛΑ αυτά παίζει να είναι εσκεμμένες ενέργειες εν όψει διαπραγματεύσεων, ούτε που να μας διαπεράσει το πλατινέ. Κλείνει παρένθεση).

      Και από τηλεοράσεως, δάχτυλα άρχισαν να κουνιούνται:
                  «Πού θα βρείτε τα λεφτά;»

      Κι έβλεπες στο μάτι τους αυτή την χαιρεκακία, αυτή την ξινίλα, αυτό το μίσος από τους «πατριώτες». Που προτιμάνε να πάει η χώρα κατά διαόλου - μόνο και μόνο για να πανηγυρίσουν «σας τα ΄λεγα εγώ, δοξάστε με!». Που λένε «μακάρι να βγω» ψεύτης. Και το βλέπει το μάτι το γουρλωμένο «μακάρι να φουντάρουμε παρά να βγω ψεύτης».

                  Που θα βρούνε τα λεφτά;;;
            Δεν ξέρω - αν ήξερα θα ήμουνα ο Δραγασάκης. Μπορεί να τα βρούνε, μπορεί και όχι. Μπορεί να την πατήσουμε όλοι μαζί, μπορεί να προχωρήσουμε όλοι μαζί.  Μπορεί να δικαιωθούμε, μπορεί και να διαψευστούμε.

      Δεν ξέρει κανείς που θα μας βγάλει  αυτός ο δρόμος. Αφήστε μας όμως να απολαύσουμε τη διαδρομή. Αφήστε μας να το χαρούμε λίγο, ρε γαμώτο!
      Και ποιος ξέρει; Μπορεί - λέω εγώ τώρα - ΑΥΤΗ η πολιτική να μας βγάλει σε ξέφωτο...
      Γιατί η ΑΛΛΗ πολιτική μας έβγαλε στον Καιάδα.

Υ.Γ. Α, μην ξεχάσω. Όποιος ΝΔκράτης πρώην υπουργός χρειάζεται χαρτί υγείας, ευχαρίστως να του δώσω. Πήγα σήμερα σουπερ μάρκετ και guess what: Είχε στοίβες, Σοφία μου.

Της Έλενας Ακρίτα