ΑΙΧΜΙ

Lost ανάμεσα σε άξιους και ανάξιους υποψήφιους

Του Μανώλη Δημελλά

Οι πιο δύσπιστοι φίλοι σηκώνουν αδιάφορα τους ώμους, οι υπόλοιποι μοιάζουν έτοιμοι, σίγουρα θα σπάσει η φούσκα τους, σφίγγουν τα σκέλια, ενώ κλουθούν ξοπίσω από μια ουρά, που τραβά για ένα ανήλιαγο WC.

Οι ψήφοι που σιγοψήνονται θυμίζουν ζεστά κίτρινα ούρα, που βιάζονται να...

τρυπώσουν σε πλαστικούς σωλήνες και να ταξιδέψουν για τα πέλαγα.

Δεν υπάρχει τίποτε πιο αληθινό από την ατέλειά μας, από τα μικρά γενετήσια σημάδια μας, που ξυπνούν σκονισμένα παραμύθια, στο σκοτεινό μέρος του μυαλού ή ακόμη χειρότερα οι αδιόρθωτες γρατσουνιές πάνω στα κορμιά μας, Αυτές κι αν προδίδουν τα πονηρά και τα πιο αθώα σφάλματά μας.

Κι, όμως, κάθε φορά που ψάχνουμε υποψήφιους, βάζουμε ψηλά πρότυπα και κανόνες, έπειτα αποκαθηλώνουμε σχεδόν κάθε προσπάθεια. Επιθετικοί προσδιορισμοί, θυμίζουν ζωικό βασίλειο και κολλούν στα επώνυμα των υποψηφίων, ακούγονται ξανά και ξανά τις τελευταίες ημέρες.

Δεν τιμούν ιδιαίτερα τους διεκδικητές, μα δεν ιδρώνει το αυτί τους για τέτοιες κουβέντες, που κάνουν ένα τόσο δα μικρό πέταγμα, ψοφούν και σωριάζονται αδιάφορες στη γη.

Μάλλον διαλέγουμε από τα μούτρα, από τη φάτσα βγάζουμε συμπέρασμα, σα να πρόκειται για μια άγνωστη γκόμενα, που κάνει κονσομασιόν και εμείς μετράμε στα σκοτεινά, το ακριβό κέρασμα, με τους πόντους από τα καλλίγραμμα ποδάρια της και τις πιθανότητες να τα χαϊδέψουμε λιγάκι.

Η έρημη συναισθηματική ψήφος δεν είναι ψέμα, ούτε ξέμεινε στο παρελθόν που τη μια το καμαρώνουμε και την άλλη το μισούμε.

Τα πιθανά προγράμματα και οι εξαγγελίες των υποψήφιων συνδυασμών, φανερώνουν ακόμη περισσότερο ετούτη τη πικρή αλήθεια.

Η διαφορετικότητα σκόνταψε πάνω στην έλλειψη φαντασίας και στη αγωνία να μη θίξουν και, κυρίως, να μην θιγούν. Έτσι άνευρα και σχεδόν ίδια, ο κάθε φέρελπις πολιτικός αντιγράφει με σπουδή τον διπλανό του, έπειτα φορτώνουν λίγο βαρύγδουπες αριστερές λέξεις για θανατερά μνημόνια και ελπίδες σωτηρίας, μα δεν σταματούν εκεί, η μαγκιά είναι που συνεχίζουν με τη ριμάδα καθημερινότητα και στο τέλος κοτσάρουν μια φωτογραφία που έμαθαν να μην έχει χαμόγελο, αφού δεν τους πολύ παίρνει η χαρά και έπειτα μοιράζουν, υποτίθεται, άχρωμες και ακομμάτιστες υποσχέσεις.

Και όμως, κάνουν πολύ καλά, εκείνοι που παθιάζονται με τα αυτοδιοικητικά, και όσοι θέλουν ή νομίζουν ότι μπορούν, να προσφέρουν στον πιο ψηλό βαθμό,

στην περιφέρεια, αφού έχουν τα κότσια, τη δύναμη για να πάρουν θέση και να εκτεθούν.

Όμως ετούτη η πρωτόγνωρη κρίση, που σαν σεισμός τσάκισε τα θεμέλια όλων των σπιτιών μας θα περιμέναμε να άλλαζε πρώτα τους χαρακτήρες και έπειτα τις συμπεριφορές, από τα ψηλά σαλόνια, από κείνους που θέλουν να ηγηθούν στα τιμόνια των πόλεων και των περιφερειών της χώρας.

Πάλι σε εμάς, στον κοσμάκη, πέφτει το βάρος, μήπως και ξεδιαλύνει την ήρα από το στάρι και διαλέξει πρόσωπα και ομάδες που θα προσφέρουν κάτι στον τόπο.

"aixmi"