ΩΡΑΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ..............................

Αντώνη φύγε! Κρατάω ψήφο…

Γιατί δε φεύγειειειειειειειειειεις………………..;

Αναδρομή στο παρελθόν καθημερινώς. Flash back που λένε οι μορφωμένοι.

Ανεκάλυψαν εσχάτως οι μνημονιακές δυνάμεις την ευθύνη της Αριστεράς που δεν τους άφηνε να εφαρμόσουν τα προγράμματά τους, με αποτέλεσμα να υπερδανεισθεί η χώρα και να καταλήξουμε στα σημερινά χάλια.

Ώστε η Αριστερά ανάγκαζε τον Άνδρέα να λαδώνει το αντεράκι μας. Η Αριστερά αύξανε τους μισθούς σε δυσθεώρητα ύψη, με αποτέλεσμα να πάψουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί. Η Αριστερά απογύμνωσε την ύπαιθρο και έθισε τους αγρότες να ζουν με επιδοτήσεις. Η Αριστερά έδινε μαϊμούδες συντάξεις και...επιδόματα. Η Αριστερά γέννησε τη διαφθορά. Η Αριστερά αγόραζε υποβρύχια που γέρνουν. Η Αριστερά κράταγε τσίλιες για να λεηλατούνται τα Δημόσια Ταμεία. Σχέδιο της Αριστεράς ήταν οι πράσινες κλαδικές που αποτελούσαν τον sine qua non όρο για να διορισθεί κάποιος στο Δημόσιο. Η Αριστερά πίεζε τη Δικαιοσύνη να κάνει τα στραβά μάτια στα λαμόγια.

Απέναντι σ’ αυτό το αριστερό τσουνάμι που ορθωνόταν σιγά-σιγά επί 30 χρόνια φάνηκαν ανήμποροι οι γρανιτένιοι κυματοθραύστες ΠΑΣΟΚ-ΝΔ να αντισταθούν. Χρειάστηκε ένα «λεφτά υπάρχουν» για να παραπλανηθεί ο κόσμος και να αφεθεί επί τέλους ελεύθερος ο Γιωργάκης να εφαρμόσει το πρόγραμμά του.

Δεν λέω, τα περισσότερα στελέχη όλων των κομμάτων, με εξαίρεση ίσως το ΚΚΕ, είναι κρατικοδίαιτα. Αυτός είναι ο λόγος που έχουν ελεύθερο χρόνο για να ασχολούνται με τα κοινά και να φιλοσοφούν τριχοτομώντας την τρίχα στα όρια των ανεπαίσθητων αποχρώσεων των διαφορών μεταξύ κομμουνισμού, υπαρκτού σοσιαλισμού, ροζ σοσιαλισμού, απλού σοσιαλισμού, φιλελευθερισμού, κοινωνικού φιλελευθερισμού, κρατισμού κ.λπ. Αλλά μην υπερβάλλουμε σε σημείο που να γινόμαστε καραγκιόζηδες.

Αφού διέλυσαν, λοιπόν, τις θέσεις εργασίας, κόπτονται τώρα ότι είναι οι μοναδικοί που μπορούν να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Ο στρατηγός Αντώνης διέλυσε τον κεντροδεξιό λόχο και τώρα κηρύσσει πανστρατιά αναλαμβάνοντας την αρχιστρατηγία. Ανιδιοτελώς, τρόπος του λέγειν, συσστρατεύεται με την κεντροδεξιά όλη η «φρεσκαδούρα» κατά την προσφιλή ρήση του Τράγκα. Ντόρα, Μάνος, Καρατζαφέρης στην πρώτη γραμμή με όπλα, παλάσκες, φυσίγγια και αντιασφυξιογόνες μάσκες για την ημέρα που η Ντόρα θα απαγγέλλει το ποίημα « …. Έκλασα ….». Τι άλλο θα δουν τα ματάκια μου και θ’ ακούσουν τα αυτάκια μου.

Τους βλέπω όλους να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα εκατομμύρια των ανέργων, τις χιλιάδες αυτοκτονίες, τις δεκάδες χιλιάδες των άστεγων και λιμοκτονούντων, και να φτάνουν στο σημείο να αναγνωρίζουν από τη μια μεριά ότι μας απογοήτευσαν, ότι δεν τους αρέσουν οι ηλιθιότητες που έχουν κάνει, αλλά από την άλλη μεριά να επιμένουν ότι αυτοί θα μας σώσουν. Και γιατί να σας πιστέψω για πολλοστή φορά; Μόνοι σας είπατε ότι ο πράσινος ήλιος έχει πάρει το χρώμα του σάπιου μήλου, ενώ η δεξιά πολυκατοικία έχει μείνει μόνον ισόγειο από 5 ορόφους που άρχισαν να καταρρέουν την 11.11.2011 μέχρι που ισοπεδώθηκαν.

Από πρόγραμμα ΜΗΔΕΝ. Το moto πλέον είναι αυτό που είπε ο Αρούλης: θέλω να είμαι μέσα σε ένα χρυσό κλουβί που λέγεται ευρώ. Κι’ εγώ σε πίστεψα. Αν οι πάτρωνές σου είχαν συμφέρον να πάμε στη δραχμή, θα ήσουν τώρα διαπρύσιος κήρυκας της δραχμής.

Στο ερώτημα, γιατί δεν κάνατε επαναδιαπραγμάτευση επί 6 μήνες που συγκυβερνούσατε και τώρα λέτε ότι θα κάνετε επαναδιαπραγμάτευση, δεν έχουν απάντηση. Όπως δεν έχουν απάντηση στο ερώτημα: γιατί θα στηρίζατε τον Τσίπρα για να σχηματίσει κυβέρνηση την επαύριο της 06.05.2012, ενώ τώρα τον θεωρείτε ανίκανο και επικίνδυνο να κυβερνήσει την επαύριο της 17.06.2012; Η απάντηση είναι γνωστή: άλλο να κυβερνά ο Τσίπρας αυτοδύναμος και άλλο να κυβερνά υπό την κηδεμονία των πρασινογάλανων νηταβατζήδων.

Εγώ κρατώ για τον εαυτό μου τα τέσσερα κριτήρια που έθεσε ο Φώτης Μακρίδης την 15.05.2012 ως όρους που πρέπει να ΜΗΝ πληροί κάποιο κόμμα, για να λάβει την ψήφο του. Με βάση αυτά τα κριτήρια δεν θα ψηφίσω και εγώ. Το μόνο, πάντως, που έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής οι πανστρατιές και οι κωλοτούμπες είναι να βάλουν ένα θετικό πρόσημο στην αρνητική κλίμακα Μακρίδη. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη. Και πολύ γέλιο πρέπει να πω.
γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης