ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΣ

Κι εμείς χορτάτοι, μα το ναι κάνουμε γλέντια ρεφενέ Βρε δε βαριέ , βρε δε βαριέσαι αδερφέ... Βρε δε βαριέ , βρε δε βαριέσαι αδερφέ

Κάποιο παράθυρο έχει φως κάποιον τον καίει ο πυρετός μας φεύγει βήμα βήμα

Κάποιο καράβι στ’ ανοιχτά με χίλια βάσανα βαστά να μην το πιει το κύμα

Κι εμείς οι τρεις στον καφενέ τσιγάρο πρέφα και καφέ Βρε δε βαριέ , βρε δε βαριέσαι αδερφέ

Κάποιος στην άκρη του γκρεμού κοιτάει το τέλος τ’ ουρανού μονάχος του πεθαίνει

Κάποιος στη μάχη πολεμά η σφαίρα δίπλα μας περνά στο στήθος του πηγαίνει

Κι εμείς οι άλλοι, μα το ναι κάνουμε πάρτι ρεφενέ Βρε δε βαριέ , βρε δε βαριέσαι αδερφέ

Έξω αστράφτει και βροντά κι ένας διαβάτης περπατά χαμένος μες τη μπόρα.

Κάπου δε θα `χουνε ψωμί κάπου πεινάει ένα παιδί και κλαίει αυτή την ώρα.

Κι εμείς χορτάτοι, μα το ναι κάνουμε γλέντια ρεφενέ Βρε δε βαριέ , βρε δε βαριέσαι αδερφέ

Πόσοι απόψε ξαγρυπνούν σαν κολασμένοι τριγυρνούν και κλαίνε και πονάνε.

Στάσου και σκέψου μια στιγμή πόσοι σκοτώνονται στην γη την ώρα που μιλάμε.

Κι εμείς οι τρεις στον καφενέ τσιγάρο πρέφα και καφέ Βρε δε βαριέ , βρε δε βαριέσαι αδερφέ