ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΡΑΝΩ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΝΩ ΛΟΓΙΚΗΣ

Αντισυνταγματική είναι η επιβολή φόρου ακινήτων σε ακίνητα …..

….τα οποία δεν αποφέρουν εισόδημα στους ιδιοκτήτες τους, καθώς πλήττει ευθέως το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.

Αυτά βέβαια ισχύουν στην Ευρώπη, διότι στην Ελλάδα ο νέος Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων, που επιβάλλεται από την Πρωτοχρονιά του 2014, πέφτει τυφλά επί δικαίων και αδίκων, ανεξαρτήτως εισοδήματος και αξίας των φορολογούμενων ακινήτων.

Τη μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο ελληνικό και τα ευρωπαϊκά φορολογικά συστήματα αναφορικά με τη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας αποκαλύπτει με την έκθεσή της η επιστημονική επιτροπή της ελληνικής Βουλής, που αξιολόγησε το νομοσχέδιο για τον ενιαίο φόρο ακινήτων.

Στην έκθεση της επιτροπής παρατίθενται δύο αποσπάσματα από αποφάσεις του γερμανικού και του γαλλικού συνταγματικού δικαστηρίου αναφορικά με τη φορολόγηση των ακινήτων τα οποία δεν αποφέρουν εισόδημα στους φορολογούμενους ιδιοκτήτες τους.
Πιο συγκεκριμένα, όπως σημειώνεται αναφορικά με το ζήτημα της εισαγωγής εισοδηματικού κριτηρίου επί φόρου επιβαλλόμενου επί της περιουσίας, το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο έκρινε, με την απόφασή του στις 22 Ιουνίου 1995, μεταξύ άλλων, ότι η επιβολή φόρου ακίνητης περιουσίας, παραλλήλως προς άλλους υφισταμένους φόρους, δεν πρέπει να θίγει τον πυρήνα του δικαιώματος της ιδιοκτησίας, καθώς και ότι ο φόρος πρέπει να μπορεί να κα­ταβάλλεται ετησίως από τα ει­σοδήματα τα οποία προέρχο­νται κατά συνήθη χρήση από την περιουσία αυτή.
Περαιτέρω, με αφετη­ρία την παραδοχή ότι το εισόδημα το οποίο προκύπτει από την περιοδική εκμετάλλευση της ακίνητης πε­ριουσίας πρέπει μεν να συμβάλλει στην κάλυψη των δη­μοσίων βαρών, συγχρόνως, όμως, ένα τμήμα του πρέπει να παραμένει εις χείρας του φορολογουμένου, έθε­σε το σχετικό όριο στο ήμισυ του ως συγκεκριμένου εισοδήματος, υπό την έννοια ότι η συνολική φορολογική επιβά­ρυνση της ακίνητης περιουσίας δεν μπορεί να υπερβαίνει, κατά προσέγγιση, το ήμισυ του εισο­δήματος που παράγεται από αυτήν. Με απλά λόγια, η Εφορία μπορεί να παίρνει με τη μορφή του φόρου κατ’ ανώτερο όριο το 50% του εισοδήματος που προέρχε­ται από το ακίνητο.

Ανάλογη απόφαση έχει εκδώσει και το Γαλλικό Συ­νταγματικό Συμβούλιο, που, με απόφασή του στις 29 Δεκεμ­βρίου 1998, επί του φόρου αλ­ληλεγγύης επί της (κινητής και ακίνητης) περιουσίας έκρινε ότι ο ως άνω φόρος κατο­χής της περιουσίας πρέπει να μπορεί να καταβάλλεται διά των εισοδημάτων που παράγει αυτή και, συνε­πώς, για να είναι η φορολόγη­ση της περιουσίας συνταγματικώς ανεκτή, πρέπει η κατοχή της να συνδέεται και με παρα­γωγή εισοδήματος.

Αντίθετα σε μας, ο ΕΝΦΙΑ (Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων) επιβάλλεται επί της ακίνητης περιουσίας, χωρίς καμιά πρόβλεψη για απαλλαγή έστω των ακινήτων που δεν αποφέρουν εισόδημα στους ιδιοκτήτες τους.