ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΩ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΗΜΕΡΑ

Όχι δεν με πονάει ο λαιμός μου… Ούτε έχω λίγο βήχα… Ούτε αδιάβαστος είμαι…. Αυτό είναι πολυτέλεια για τα παιδιά στην Δύση… Εδώ είναι Γάζα…

Δεν θα πάω γιατί δεν θα έρθει ούτε ο Αλί που σκοτώθηκε στον ύπνο του από βόμβα, ούτε ο Μοχάμαντ, γιατί ακρωτηριάστηκε και δεν μπορεί να περπατήσει πια ως εκεί, ούτε ο Καρίμ γιατί χάθηκε κάτω από τα συντρίμμια και μάλλον δεν θα προλάβει να βγει αν βγει ζωντανός και να έρθει… Ούτε και η Καντίγια γιατί έμαθα ότι δεν βλέπει πια όταν έχασε τα μάτια της από θραύσματα… Ούτε η Άχλαμ αφού χωρίς χέρια δεν μπορεί πια να γράψει…

Κι έπειτα και να ήθελα να πάω, το σχολείο δεν υπάρχει πια… Τρεις πύραυλοι το κατέστρεψαν και σκότωσαν πολλά γυναικόπαιδα μέσα σ’ αυτό…. Α! Και η δασκάλα σκοτώθηκε… Τα περισσότερα βιβλία μας κάηκαν… Η Λάναν μάζεψε μερικά… Όσα πρόλαβε να σώσει, αλλά είναι λίγα. Εκεί χάθηκε ο Μοχάμαντ… Εκεί είναι ακόμα ζωντανός θαμμένος ο Καρίμ…

Εκεί μαζί τους σκοτώθηκε κι εκείνος ο στρατιώτης του ΟΗΕ που τους προστάτευε….
Εκείνον ποιος τον προστάτευε άραγε…

Ναι, ναι…. Δεν θα πάω σχολείο σήμερα….