ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ -ΑΠΟΨΕΙΣ - ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
Τετάρτη 30 Απριλίου 2014
ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΙΟΥ
Εμετός ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
Το «Ποτάμι» παραφούσκωσε από τη δημοσιότητα που πήρε από τα γνωστά συστημικά ΜΜΕ και αρχίζει σιγά – σιγά να δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο, παρά τις όποιες εξαγγελίες του πολιτικού του αρχηγού, πρώην δημοσιογράφου, Σταύρου Θεοδωράκη, για κάτι το «καινούριο» που έρχεται να φέρει στην πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου, την ώρα μάλιστα που η χώρα δοκιμάζεται από μια κυβέρνηση, την χειρότερη όλων των εποχών, η οποία κάνει όλα τα χατίρια των εταίρων – δανειστών και «βαφτίζει» ως «μεταρρυθμιστικό» έργο τις εντολές της τρόικα που ισοπεδώνουν τη συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας.
Το Ποτάμι λοιπόν φεύγει από το απολιτίκ ιδεολογικό του στίγμα και δείχνει ξεκάθαρα ότι τελικά έχει πολιτικές θέσεις, αλλά αυτές μάλλον δεν είναι προς όφελος του ελληνικού λαού και έχουν νεοφιλελεύθερο πρόσημο. Τέτοιες απόψεις φαίνεται ότι εκφράζει και ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στην Νομική Σχολή Αθηνών, Σταύρος Τσακυράκης, ο οποίος με ένα άρθρο του, κάνει λόγο για αλλαγές στην ενημέρωση από τα ΜΜΕ, επανάσταση στη Δικαιοσύνη, λογοδοσία των πολιτικών, πανεθνικό προσκλητήριο, λαϊκό κίνημα «πλήρωσε – πλήρωσε», εκποίηση δημόσιας περιουσίας και επιχειρήσεων, δραστική μείωση δαπανών στο κράτος Πρόνοιας, αλλαγές στην Παιδεία, καμία ανοχή στη βία και άλλα τινά. Όλα αυτά τα παρουσιάζει ως «μεταρρυθμίσεις» ο κ. Τσακυράκης, αλλά με έναν επίλογο – «βόμβα», προτείνει ότι αν όλα αυτά δεν γίνουν, να υπάρξει δηλαδή Κράτος δικαίου διαλύοντας το Κράτος Πρόνοιας (αυτό πως γίνεται μόνο ο κ. Τσακυράκης μπορεί να το εξηγήσει), τότε η χώρα και κάθε οικογένεια χωριστά μπορεί να αδελφοποιηθεί με μια αντίστοιχη γερμανική για μπουν οι αντίστοιχες ελληνικές σε ένα «πρόγραμμα» και να μειώσουν εκείνες το έλλειμμα.
Γράφει χαρακτηριστικά ο Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών, Σταύρος Τσακυράκης:
«Αδελφοποίηση με τους Γερμανούς»
«Αν για διαφόρους λόγους είναι αδύνατο να κάνουμε τις αλλαγές που απαιτούνται υπάρχει μια ριζοσπαστική πρόταση που έχει μεν το φοβερό μειονέκτημα να μην εμπιστεύεται την ικανότητά μας να πράττουμε με αυτονομία, φαίνεται, όμως, αποτελεσματική. Θα λύναμε όλα τα προβλήματά μας αν κάθε ελληνική οικογένεια προχωρούσε στην αδελφοποίησή της με μια γερμανική και ανέθετε σε αυτήν την πλήρη διαχείριση των οικονομικών της. Κάθε πρωί μέσω διαδικτύου ή τηλεφώνου θα έβγαινε το πρόγραμμα της ημέρας και το βράδυ θα γινόταν ο σχετικός έλεγχος. Θα εξανεμίζαμε το έλλειμμα πιο γρήγορα από όσο υπόσχεται ο κ. Α. Σαμαράς. Με την υπόδειξη των αδελφών μας θα πληρώναμε όλοι φόρους και θα περιορίζαμε την σπατάλη. Αυτή η καθημερινή επαφή θα είχε ασφαλώς και γενικότερα ευεργετικά αποτελέσματα στην παιδεία μας, στο σεβασμό των συμπολιτών μας και στην επικράτηση του κράτους δικαίου».
Αυτό προφανώς είναι το «καινούριο» που πρεσβεύει το Ποτάμι, το οποίο προσπαθεί αγωνιωδώς να παρουσιάσει τις θέσεις του, χωρίς να κάνει τώρα, όπως είναι φυσιολογικό για ένα κόμμα που διεκδικεί την ψήφο του ελληνικού λαού ένα ιδρυτικό Συνέδριο, αλλά μετά τις ευρωεκλογές. Μετά δηλαδή από την απομάκρυνση από το «ταμείο». Μερικοί όμως, όπως ο κ. Τσακυράκης, δεν μπορούν να συγκρατηθούν και να κρύψουν τον «μεταρρυθμιστικό» τους οίστρο. Το ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι ότι ο Σταύρος Τσακυράκης είναι Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου και πέρα από τα υπόλοιπα που λέει, τα οποία ασφαλώς και έχει δικαίωμα να τα λέει, καθώς είναι η γνώμη του, το τελικό του συμπέρασμα, αν δηλαδή δεν γίνουν όσα λέει, τότε η χώρα και οι ελληνικές οικογένειες θα πρέπει να προχωρήσουν σε «αδελφοποίηση» και να ακολουθούν το πρόγραμμα και τις εντολές των αντίστοιχων γερμανικών.
Οι πάντες και τα πάντα κρίνονται, αλλά σύμφωνα και με την άποψη άλλων κορυφαίων Συνταγματολόγων, Ελλήνων και ξένων, έχει αποδειχθεί το τι έχουν προξενήσει στο ελληνικό Σύνταγμα τα Μνημόνια, η τρόικα και η υλοποίηση ακραίων πολιτικών λιτότητας, τις οποίες υπαγορεύει η νεοφιλελεύθερη σκέψη και πρακτική του Βερολίνου για όλους τους άλλους Ευρωπαίους, εξαιρώντας βέβαια τον εαυτό του. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μέχρι τις εκλογές ο ελληνικός λαός έχει να δει και να ακούσει πολλά ακόμα, αλλά έχει και την επιλογή με τη δύναμη της ψήφου να δείξει το τι χώρα θέλει, τι Ευρώπη θέλει.
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
Προκόπη Παυλόπουλου συνέχεια: Το μνημόνιο θα συνθλιβεί απο το ίδιο το Σύνταγμα! Οι δικαστές οφείλουν να πράξουν το καθήκον τους!
ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
ΣΤΟΝ «ΚΥΚΛΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΜΩΛΙΑ»
του
Προκόπη Παυλόπουλου
Βουλευτή, Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών
(στο περιοδικό «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» τ. 237 της 30/4/2014)
ΣΤΟΝ «ΚΥΚΛΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΜΩΛΙΑ»
του
Προκόπη Παυλόπουλου
Βουλευτή, Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών
(στο περιοδικό «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» τ. 237 της 30/4/2014)
Με την, διαχρονικώς, γνωστή τους επιτηδευμένη «ειλικρίνεια» βγαίνουν στις μέρες μας σταδιακώς στο προσκήνιο οι συνήθεις -κι επιρρεπείς σε παρεμφερείς τακτικές- δημοσιογραφικές φωνές, οι οποίες εκφράζουν μιαν υποδορίως επικίνδυνη «αγωνία»: Μήπως ήδη εκκρεμείς αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, που αφορούν την τήρηση του Συντάγματος,
ιδίως δε την εφαρμογή των διατάξεών του εκείνων οι οποίες σχετίζονται με την προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, συνιστούν «απειλή» για το πρωτογενές πλεόνασμα της Οικονομίας μας;
. Η «αγωνία» αυτή είναι διπλά ψευδεπίγραφη:
Α. Πριν απ’ όλα, διότι εκπορεύεται από τους δημοσιογραφικούς εκείνους κύκλους οι οποίοι, μεσ’ από την δολιχοδρομική πρακτική τους, φέρουν τη «σφραγίδα» ενός ιδιότυπου πολιτικού τυχοδιωκτισμού: Ήτοι εκείνου που προκύπτει από το ότι η δημοσιογραφική τους άποψη εξυπηρετεί περισσότερο ιδιοτελείς και αντιφατικές εκδοτικές «αγωνίες», παρά προθέσεις σχετικές με την θεραπεία του δημόσιου συμφέροντος και της ελευθερίας του Τύπου.
Β. Και, κατά δεύτερο λόγο -και συνακόλουθα- διότι είναι κανονιστικώς αδιανόητο η τήρηση του Συντάγματος, αυτός ο ακρογωνιαίος λίθος της θεσμικής του υπόστασης κατά τις διατάξεις του άρθρου 120, να τίθεται στο ίδιο επίπεδο εθνικής αξιολόγησης με την επίτευξη περιστασιακών δημοσιονομικών στόχων. Και μάλιστα στόχων αμφίβολης αποτελεσματικότητας, όπως ομολογείται, εμμέσως πλην σαφώς, ακόμη και από εκείνους που τους επέβαλαν, δηλαδή από τους δανειστές μας.
. Περαιτέρω, το ψευδεπίγραφο της κατά τ’ ανωτέρω «αγωνίας» επιρρωνύεται και από το ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας, εν Ολομελεία, έχει, κατά τρόπο θεσμικώς άψογο, εκπέμψει τα «μηνύματά» του ενόψει της θέσπισης κι εφαρμογής των Μνημονίων σε δύο, τουλάχιστον, περιπτώσεις:
Α. Με την απόφασή του αρ. 668/2012 αποφάνθηκε ότι τα Μνημόνια είναι, πρωτίστως λόγω της τραγικής οικονομικής συγκυρίας και της ανάγκης παραμονής στην Ευρωζώνη, συνταγματικώς ανεκτά. Μόνον όμως εφόσον, κατά την εφαρμογή των in concreto πολιτικών τους, δεν θίγουν τον πυρήνα των θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Β. Και με την, ειδικότερη από πλευράς κανονιστικής εμβέλειας, απόφασή του αρ. 1972/2012, κατ’ αποτέλεσμα προειδοποίησε τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία, με αφορμή το δικαίωμα στην ιδιοκτησία, ότι η συρρίκνωση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου είναι, κατ’ εξαίρεση η οποία σταθμίζεται με βάση το «νεότευκτο» δημοσιονομικό δημόσιο συμφέρον, ανεκτή -φυσικά πάντοτε υπό τον όρο ότι δεν θίγεται ο πυρήνας τους, όπως προεκτέθηκε- ως τη στιγμή που η Εθνική μας Οικονομία θα επανέλθει στοιχειωδώς στην ομαλότητα. Με δείγμα γραφής αυτής της επανόδου την επίτευξη πραγματικού οικονομικού, και όχι απαραιτήτως και δημοσιονομικού, πλεονάσματος.
. Μέσα σ’ αυτή τη συγκυρία, η προμνημονευόμενη «αγωνία» ως προς τις μελλοντικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, αναφορικά με τη τήρηση του Συντάγματος, παραπέμπει στο κλασικό έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Ο Κύκλος με την Κιμωλία». Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά στον θεατρικό «μύθο» του Μπέρτολτ Μπρεχτ:
Α. Στα χρόνια της οικοδόμησης των πρώτων σοβιετικών δομών, παίχθηκε σ’ ένα νεοσύστατο κολχόζ μια θεατρική παράσταση, εμπνευσμένη από την εξής παλιά ιστορία: Σε μια περιοχή της Γεωργίας, χαρακτηρισμένη ως «Καταραμένη», ο κυβερνήτης ανατρέπεται κι εκτελείται από τους επαναστάτες. Η φαντασμένη σύζυγός του τρέχει να σωθεί, παίρνοντας μαζί της μόνο τα κοσμήματά της κι ό,τι άλλο πολύτιμο είχε, αφήνοντας όμως στην τύχη του το μονάκριβο παιδί τους. Το οποίο αναλαμβάνει ν’ αναθρέψει και να μεγαλώσει μια υπηρέτριά τους, η Γκρούσα, που φέρνει σε πέρας την αποστολή της με αυτοθυσία, αγνοώντας κάθε είδους τεχνητά διλήμματα κι απειλές. Έτσι, το παιδί επιβιώνει μόνο χάρις στην, κυριολεκτικώς μητρική, αυταπάρνηση της Γκρούσας.
Β. Οι καιροί αλλάζουν, οι επαναστάτες χάνουν την τελική μάχη. Η σύζυγος γυρίζει λοιπόν πίσω, αναζητώντας το παιδί, που είχε κάποτε εγκαταλείψει δίχως ίχνος μητρικής ευαισθησίας.
1. Τότε τίθεται το ζήτημα: Τίνος είναι το παιδί που επιβίωσε μέσ’ από τη λαίλαπα της συμφοράς; Της Γκρούσας που το ανέθρεψε και το μεγάλωσε σε πείσμα των καιρών; Ή της μάνας που το γέννησε, αλλά το άφησε στους «πέντε ανέμους»;
2. Ο λαϊκός δικαστής Αζντάκ που κλήθηκε να κρίνει, διατάζει υπό όρους μιας σχεδόν πρωτόγονης, πλην όμως βαθειά ανθρώπινης, δικαιοσύνης τον βοηθό του Σωβά να χαράξει έναν κύκλο με κιμωλία και να βάλει το παιδί στη μέση του. Όποια από τις δύο «μανάδες» καταφέρει να το τραβήξει προς το μέρος της θα κερδίσει την ιδιότυπη αυτή δίκη. Η πραγματική μάνα το σέρνει άσπλαχνα και βίαια κοντά της. Η τραγική Γκρούσα, αμφιρρέποντας απεγνωσμένα, το αφήνει, για να μην το πληγώσει. Η ιδιότυπη «αποδεικτική διαδικασία» επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Στο τέλος ο δικαστής Αζντάκ, αν και γνωρίζει, με δικανική πεποίθηση, ποια είναι η βιολογική μάνα, το δίνει στη Γκρούσα, με το δικαστικό σκεπτικό ότι αυτή δεν θέλησε να το πληγώσει. Γιατί η γνήσια ευαισθησία της ανθρώπινης υπόστασης πρέπει οπωσδήποτε να υπερισχύσει έναντι του οιουδήποτε συμφέροντος, που βαίνει πέραν του προορισμού και της αξίας του Ανθρώπου. Πρόκειται για μιαν έμμεση, και κάτω από συνθήκες «θεατρικής αδείας», επίκληση κανόνων φυσικού δικαίου, σ’ αντιπαραβολή προς το γνησίως θετικό δίκαιο.
. Κάπως έτσι το Σύνταγμα μπαίνει, στην εποχή των Μνημονίων και με τη λογική των «θαυμαστών» τους, που με την προκλητικότητά τους ανακαλούν στη μνήμη μας το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης», στον «Κύκλο με την Κιμωλία» του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Πιο συγκεκριμένα:
Α. Στην δικαιοδοσία τίνος ανήκουν σήμερα οι θεσμοί του Συντάγματος; Ιδίως δε οι θεσμοί εκείνοι που αφορούν αφενός τη νομοθετική εξουσία, «γόνο» της λαϊκής ετυμηγορίας. Και, αφετέρου, τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, με κορωνίδα τα δικαιώματα, τα οποία υποστηρίζουν το Κοινωνικό Κράτος Δικαίου;
1. Στη νεοφιλελεύθερη πολιτική άγνωστης προέλευσης και μηδενικής νομιμοποίησης, η οποία ανάγει σ’ απόλυτο ρυθμιστή τις «Αγορές»; Τις «Αγορές» που, κυρίως στην εποχή μας, δεν υπηρετούν την πραγματική οικονομία της ελεύθερης αγοράς αλλά μια μορφή αγοραίας οικονομικής πολιτικής, και μάλιστα «ελευθερίων οικονομικών ηθών»;
2. Ή στο Δικαστή, εγγυητή του Συντάγματος, ο οποίος ως άλλος «Θησέας» πασχίζει να νικήσει τον μεταλλαγμένο «αγοραίο» «Μινώταυρο», μέσα στο ζόφο του νεοφιλελεύθερου οικονομικού «Λαβύρινθου»; Δηλαδή στο Δικαστή «θεμιστοπόλο», ο οποίος βασίζει τη δικαιοδοτική του κρίση όχι μόνο στο τεθειμένο δίκαιο, αλλά και στην, περίπου φυσικοδικαιϊκή, cognitio extra ordinem στοϊκιστικής προέλευσης, στα πρότυπα του Αδριανού και του Μάρκου Αυρηλίου;
Β. Ο δικαστής «Αζντάκ» καλείται στην εποχή μας να πάρει την κρίσιμη απόφαση. Κι όσο δείχνει τις προθέσεις του να υπερασπισθεί τους θεσμούς, όπως αρμόζει στην αποστολή του, «προειδοποιείται» και, εν τέλει, «απειλείται». Κάτι συνηθισμένο σε ταραγμένες περιόδους. Και κάτι που ο Δικαστής, ο οποίος σέβεται την αποστολή του, μαθαίνει από τα πρώτα βήματα άσκησης του δικαιοδοτικού του έργου -μέσα και από την πολυκύμαντη ιστορία της ίδιας της Δικαιοσύνης- ακριβώς για να οπλισθεί με τις απαιτούμενες δυνάμεις αντίστασης απέναντι στους πολεμίους των θεσμών.
. Ευτυχώς, τα «σημεία των καιρών» δείχνουν πως ο Δικαστής θ’ αντέξει. Και θα κρίνει πως οι δημοκρατικοί θεσμοί δεν επιτρέπεται να θυσιασθούν στο βωμό οιασδήποτε σκοπιμότητας, οικονομικής ή άλλης. Αφού η Δημοκρατία και η πεμπτουσία της, ο Άνθρωπος, υπάρχουν αυτοτελώς. Δηλαδή καθορίζουν -ή πρέπει να καθορίζουν- κυριάρχως και τον προσανατολισμό της οικονομίας. Άρα δεν υποκύπτουν στις αυτάρεσκες ορέξεις των «Αγορών», υπό την σημερινή μάλιστα μορφή και «λογική» τους.
Εν κατακλείδι: Ο Δικαστής έχει χρέος να κρίνει -και θα κρίνει- ότι το Σύνταγμα, ως αυτονόητη κι αδιαμφισβήτητη βάση της έννομης τάξης και των θεσμών της, δεν υπακούει στην αγοραία διεκδίκηση της οικονομίας αλλά μόνο στην κανονιστική θαλπωρή των θεσμών. Οι οποίοι παροτρύνουν τον Άνθρωπο στην συνεπή αναζήτηση του κατά τη φύση του προορισμού του. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η –βεβαίως σαφώς «παρωχημένη» για τους αμετανόητους «εραστές» του παραπαίοντος νεοφιλελεύθερου οικονομικού και πολιτικού «θιάσου» –θεώρηση της αποστολής του Δικαστή και της Δικαιοσύνης είναι η μόνη, η οποία ανταποκρίνεται πλήρως στις θεμελιώδεις ρήτρες του Συντάγματος, που εγγυώνται την αξία του Ανθρώπου (άρθρο 2 παρ. 1) και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του (άρθρο 5 παρ. 1).
ιδίως δε την εφαρμογή των διατάξεών του εκείνων οι οποίες σχετίζονται με την προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, συνιστούν «απειλή» για το πρωτογενές πλεόνασμα της Οικονομίας μας;
. Η «αγωνία» αυτή είναι διπλά ψευδεπίγραφη:
Α. Πριν απ’ όλα, διότι εκπορεύεται από τους δημοσιογραφικούς εκείνους κύκλους οι οποίοι, μεσ’ από την δολιχοδρομική πρακτική τους, φέρουν τη «σφραγίδα» ενός ιδιότυπου πολιτικού τυχοδιωκτισμού: Ήτοι εκείνου που προκύπτει από το ότι η δημοσιογραφική τους άποψη εξυπηρετεί περισσότερο ιδιοτελείς και αντιφατικές εκδοτικές «αγωνίες», παρά προθέσεις σχετικές με την θεραπεία του δημόσιου συμφέροντος και της ελευθερίας του Τύπου.
Β. Και, κατά δεύτερο λόγο -και συνακόλουθα- διότι είναι κανονιστικώς αδιανόητο η τήρηση του Συντάγματος, αυτός ο ακρογωνιαίος λίθος της θεσμικής του υπόστασης κατά τις διατάξεις του άρθρου 120, να τίθεται στο ίδιο επίπεδο εθνικής αξιολόγησης με την επίτευξη περιστασιακών δημοσιονομικών στόχων. Και μάλιστα στόχων αμφίβολης αποτελεσματικότητας, όπως ομολογείται, εμμέσως πλην σαφώς, ακόμη και από εκείνους που τους επέβαλαν, δηλαδή από τους δανειστές μας.
. Περαιτέρω, το ψευδεπίγραφο της κατά τ’ ανωτέρω «αγωνίας» επιρρωνύεται και από το ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας, εν Ολομελεία, έχει, κατά τρόπο θεσμικώς άψογο, εκπέμψει τα «μηνύματά» του ενόψει της θέσπισης κι εφαρμογής των Μνημονίων σε δύο, τουλάχιστον, περιπτώσεις:
Α. Με την απόφασή του αρ. 668/2012 αποφάνθηκε ότι τα Μνημόνια είναι, πρωτίστως λόγω της τραγικής οικονομικής συγκυρίας και της ανάγκης παραμονής στην Ευρωζώνη, συνταγματικώς ανεκτά. Μόνον όμως εφόσον, κατά την εφαρμογή των in concreto πολιτικών τους, δεν θίγουν τον πυρήνα των θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Β. Και με την, ειδικότερη από πλευράς κανονιστικής εμβέλειας, απόφασή του αρ. 1972/2012, κατ’ αποτέλεσμα προειδοποίησε τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία, με αφορμή το δικαίωμα στην ιδιοκτησία, ότι η συρρίκνωση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου είναι, κατ’ εξαίρεση η οποία σταθμίζεται με βάση το «νεότευκτο» δημοσιονομικό δημόσιο συμφέρον, ανεκτή -φυσικά πάντοτε υπό τον όρο ότι δεν θίγεται ο πυρήνας τους, όπως προεκτέθηκε- ως τη στιγμή που η Εθνική μας Οικονομία θα επανέλθει στοιχειωδώς στην ομαλότητα. Με δείγμα γραφής αυτής της επανόδου την επίτευξη πραγματικού οικονομικού, και όχι απαραιτήτως και δημοσιονομικού, πλεονάσματος.
. Μέσα σ’ αυτή τη συγκυρία, η προμνημονευόμενη «αγωνία» ως προς τις μελλοντικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, αναφορικά με τη τήρηση του Συντάγματος, παραπέμπει στο κλασικό έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Ο Κύκλος με την Κιμωλία». Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά στον θεατρικό «μύθο» του Μπέρτολτ Μπρεχτ:
Α. Στα χρόνια της οικοδόμησης των πρώτων σοβιετικών δομών, παίχθηκε σ’ ένα νεοσύστατο κολχόζ μια θεατρική παράσταση, εμπνευσμένη από την εξής παλιά ιστορία: Σε μια περιοχή της Γεωργίας, χαρακτηρισμένη ως «Καταραμένη», ο κυβερνήτης ανατρέπεται κι εκτελείται από τους επαναστάτες. Η φαντασμένη σύζυγός του τρέχει να σωθεί, παίρνοντας μαζί της μόνο τα κοσμήματά της κι ό,τι άλλο πολύτιμο είχε, αφήνοντας όμως στην τύχη του το μονάκριβο παιδί τους. Το οποίο αναλαμβάνει ν’ αναθρέψει και να μεγαλώσει μια υπηρέτριά τους, η Γκρούσα, που φέρνει σε πέρας την αποστολή της με αυτοθυσία, αγνοώντας κάθε είδους τεχνητά διλήμματα κι απειλές. Έτσι, το παιδί επιβιώνει μόνο χάρις στην, κυριολεκτικώς μητρική, αυταπάρνηση της Γκρούσας.
Β. Οι καιροί αλλάζουν, οι επαναστάτες χάνουν την τελική μάχη. Η σύζυγος γυρίζει λοιπόν πίσω, αναζητώντας το παιδί, που είχε κάποτε εγκαταλείψει δίχως ίχνος μητρικής ευαισθησίας.
1. Τότε τίθεται το ζήτημα: Τίνος είναι το παιδί που επιβίωσε μέσ’ από τη λαίλαπα της συμφοράς; Της Γκρούσας που το ανέθρεψε και το μεγάλωσε σε πείσμα των καιρών; Ή της μάνας που το γέννησε, αλλά το άφησε στους «πέντε ανέμους»;
2. Ο λαϊκός δικαστής Αζντάκ που κλήθηκε να κρίνει, διατάζει υπό όρους μιας σχεδόν πρωτόγονης, πλην όμως βαθειά ανθρώπινης, δικαιοσύνης τον βοηθό του Σωβά να χαράξει έναν κύκλο με κιμωλία και να βάλει το παιδί στη μέση του. Όποια από τις δύο «μανάδες» καταφέρει να το τραβήξει προς το μέρος της θα κερδίσει την ιδιότυπη αυτή δίκη. Η πραγματική μάνα το σέρνει άσπλαχνα και βίαια κοντά της. Η τραγική Γκρούσα, αμφιρρέποντας απεγνωσμένα, το αφήνει, για να μην το πληγώσει. Η ιδιότυπη «αποδεικτική διαδικασία» επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Στο τέλος ο δικαστής Αζντάκ, αν και γνωρίζει, με δικανική πεποίθηση, ποια είναι η βιολογική μάνα, το δίνει στη Γκρούσα, με το δικαστικό σκεπτικό ότι αυτή δεν θέλησε να το πληγώσει. Γιατί η γνήσια ευαισθησία της ανθρώπινης υπόστασης πρέπει οπωσδήποτε να υπερισχύσει έναντι του οιουδήποτε συμφέροντος, που βαίνει πέραν του προορισμού και της αξίας του Ανθρώπου. Πρόκειται για μιαν έμμεση, και κάτω από συνθήκες «θεατρικής αδείας», επίκληση κανόνων φυσικού δικαίου, σ’ αντιπαραβολή προς το γνησίως θετικό δίκαιο.
. Κάπως έτσι το Σύνταγμα μπαίνει, στην εποχή των Μνημονίων και με τη λογική των «θαυμαστών» τους, που με την προκλητικότητά τους ανακαλούν στη μνήμη μας το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης», στον «Κύκλο με την Κιμωλία» του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Πιο συγκεκριμένα:
Α. Στην δικαιοδοσία τίνος ανήκουν σήμερα οι θεσμοί του Συντάγματος; Ιδίως δε οι θεσμοί εκείνοι που αφορούν αφενός τη νομοθετική εξουσία, «γόνο» της λαϊκής ετυμηγορίας. Και, αφετέρου, τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, με κορωνίδα τα δικαιώματα, τα οποία υποστηρίζουν το Κοινωνικό Κράτος Δικαίου;
1. Στη νεοφιλελεύθερη πολιτική άγνωστης προέλευσης και μηδενικής νομιμοποίησης, η οποία ανάγει σ’ απόλυτο ρυθμιστή τις «Αγορές»; Τις «Αγορές» που, κυρίως στην εποχή μας, δεν υπηρετούν την πραγματική οικονομία της ελεύθερης αγοράς αλλά μια μορφή αγοραίας οικονομικής πολιτικής, και μάλιστα «ελευθερίων οικονομικών ηθών»;
2. Ή στο Δικαστή, εγγυητή του Συντάγματος, ο οποίος ως άλλος «Θησέας» πασχίζει να νικήσει τον μεταλλαγμένο «αγοραίο» «Μινώταυρο», μέσα στο ζόφο του νεοφιλελεύθερου οικονομικού «Λαβύρινθου»; Δηλαδή στο Δικαστή «θεμιστοπόλο», ο οποίος βασίζει τη δικαιοδοτική του κρίση όχι μόνο στο τεθειμένο δίκαιο, αλλά και στην, περίπου φυσικοδικαιϊκή, cognitio extra ordinem στοϊκιστικής προέλευσης, στα πρότυπα του Αδριανού και του Μάρκου Αυρηλίου;
Β. Ο δικαστής «Αζντάκ» καλείται στην εποχή μας να πάρει την κρίσιμη απόφαση. Κι όσο δείχνει τις προθέσεις του να υπερασπισθεί τους θεσμούς, όπως αρμόζει στην αποστολή του, «προειδοποιείται» και, εν τέλει, «απειλείται». Κάτι συνηθισμένο σε ταραγμένες περιόδους. Και κάτι που ο Δικαστής, ο οποίος σέβεται την αποστολή του, μαθαίνει από τα πρώτα βήματα άσκησης του δικαιοδοτικού του έργου -μέσα και από την πολυκύμαντη ιστορία της ίδιας της Δικαιοσύνης- ακριβώς για να οπλισθεί με τις απαιτούμενες δυνάμεις αντίστασης απέναντι στους πολεμίους των θεσμών.
. Ευτυχώς, τα «σημεία των καιρών» δείχνουν πως ο Δικαστής θ’ αντέξει. Και θα κρίνει πως οι δημοκρατικοί θεσμοί δεν επιτρέπεται να θυσιασθούν στο βωμό οιασδήποτε σκοπιμότητας, οικονομικής ή άλλης. Αφού η Δημοκρατία και η πεμπτουσία της, ο Άνθρωπος, υπάρχουν αυτοτελώς. Δηλαδή καθορίζουν -ή πρέπει να καθορίζουν- κυριάρχως και τον προσανατολισμό της οικονομίας. Άρα δεν υποκύπτουν στις αυτάρεσκες ορέξεις των «Αγορών», υπό την σημερινή μάλιστα μορφή και «λογική» τους.
Εν κατακλείδι: Ο Δικαστής έχει χρέος να κρίνει -και θα κρίνει- ότι το Σύνταγμα, ως αυτονόητη κι αδιαμφισβήτητη βάση της έννομης τάξης και των θεσμών της, δεν υπακούει στην αγοραία διεκδίκηση της οικονομίας αλλά μόνο στην κανονιστική θαλπωρή των θεσμών. Οι οποίοι παροτρύνουν τον Άνθρωπο στην συνεπή αναζήτηση του κατά τη φύση του προορισμού του. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η –βεβαίως σαφώς «παρωχημένη» για τους αμετανόητους «εραστές» του παραπαίοντος νεοφιλελεύθερου οικονομικού και πολιτικού «θιάσου» –θεώρηση της αποστολής του Δικαστή και της Δικαιοσύνης είναι η μόνη, η οποία ανταποκρίνεται πλήρως στις θεμελιώδεις ρήτρες του Συντάγματος, που εγγυώνται την αξία του Ανθρώπου (άρθρο 2 παρ. 1) και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του (άρθρο 5 παρ. 1).
ΔΗΜΑΡΧΟΙ............
(ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ) Δήμαρχοι που συνεργάζονται με τον γερμανό Φούχτελ!!! ΘΑ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΕΤΕ "ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ"????
Ποιοί ΟΤΑ δια των Δημάρχων τους έπεσαν αμαχητί στα χέρια του κατακτητή!
Αυτοί οι Δήμαρχοι «δουλεύουν» ήδη με τον γκαουλάιτερ Φούχτελ!
Νέο σύστημα διακυβέρνησης, με γερμανική σφραγίδα, συνιστούν τα μέτρα που η Κυβέρνηση φέρνει προς ψήφιση στη Βουλή, ενσωματωμένα στον προϋπολογισμό.
Ο δημόσιος πλούτος, η περιουσία του ελληνικού λαού, εκποιείται στους Γερμανούς και τους Έλληνες συνεργάτες τους, κοινωνικά αγαθά περνούν σε χέρια ιδιωτών (νερό, ρεύμα, κ.λ.π), και η επέλαση των εργολάβων κλιμακώνεται, καταλύοντας κάθε έννοια δημόσιου αγαθού. Η υπερψήφιση των νέων- σαρωτικών για τα λαϊκά εισοδήματα- μέτρων, συνιστά ολομέτωπη επίθεση στην πλειονότητα του ελληνικού λαού.
Αλλά όλα αυτά, τα κάνουν, ο Φούχτελ, και ο Ραινχεμπάχ, δηλαδή οι Γερμανοί μόνοι τους; Η επίθεση ενάντια στην αξιοπρέπεια και το δικαίωμα στη ζωή του ελληνικού λαού, είναι πολύπλευρη και μεθοδικά σχεδιασμένη. Από πλευράς της ελληνικής πολιτείας, προτεραιότητα για κατεδάφιση έχει η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι Γερμανοί έχουν εισβάλλει στους Δήμους και τα θέλουν όλα:….
οικόπεδα, ιαματικές πηγές, δημοτικά κτίρια, σχολεία, παραλίες, κ.λ.π. Και μάλιστα, όπου αυτό είναι δυνατόν, επιθυμούν τα παραπάνω, χωρίς τους ιθαγενείς, π.χ στα μικρά νησιά!
οικόπεδα, ιαματικές πηγές, δημοτικά κτίρια, σχολεία, παραλίες, κ.λ.π. Και μάλιστα, όπου αυτό είναι δυνατόν, επιθυμούν τα παραπάνω, χωρίς τους ιθαγενείς, π.χ στα μικρά νησιά!
Από καιρό είναι γνωστό, ότι ο χερ Χανς Γιοακίμ Φούχτελ, πληρεξούσιος υπουργός της γερμανικής Καγκελαρίας στην Ελλάδα, περιοδεύει ως αντιπρόσωπος γερμανικών επιχειρηματικών συμφερόντων από δήμο σε δήμο, με πρωτοβουλία της γερμανικής πρεσβείας της Αθήνας και το γενικού γερμανικού προξενείου Θεσσαλονίκης.
Στις 15 και 16 Νοεμβρίου, όλοι οι δήμαρχοι που έχουν δεχτεί να συνεργαστούν με τους Γερμανούς, έχουν προσκληθεί να πάρουν μέρος, σε ένα συνέδριο
« ελληνο-γερμανικής συνεργασίας», που θα διεξαχθεί στη Θεσσαλονίκη, στο συνεδριακό Κέντρο “Ν-Γερμανός”, Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης, περίπτερο 8.
Σύμφωνα με καταγγελία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΠΟΕ-ΟΤΑ) υπάρχει « κρυφή συμφωνία κυβέρνησης και ορισμένων Δημάρχων, για την εκχώρηση της αποκομιδής των σκουπιδιών σε ιδιώτες». Η ΠΟΕ ΟΤΑ τον τελευταίο καιρό χρησιμοποιεί αιχμηρές επικοινωνιακές ενέργειες και σκληρή γλώσσα ενάντια στην επερχόμενη ιδιωτικοποίηση βασικών αρμοδιοτήτων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
«Η πρόσφατη επίσκεψη της Γερμανίδας Καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ», αναφέρει η ΠΟΕ-ΟΤΑ, «αλλά και ο “ποταμός” συνεντεύξεων του εκπροσώπου της Γερμανικής επιτροπείας Φούχτελ, έφερε στη δημοσιότητα ποιοι είναι οι “αιρετοί” εκπρόσωποι που μέχρι σήμερα τον συναντούσαν κρυφά και σχεδίαζαν από κοινού το ξεπούλημα τους».
Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να σημειωθεί , ότι όλες οι εκτιμήσεις της στήλης, πως, δηλαδή μεθοδεύεται, από Κυβέρνηση και Γερμανούς η πλήρης ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, επιβεβαιώνονται πλέον και από τον «μαρτυριάρη» Χανς Φούχτελ. Είναι τόση η χαρά του που θα βάλει τους Έλληνες εργαζόμενους να δουλεύουν σαν σκλάβοι για ψίχουλα, που του ξεφεύγουν κουβέντες στον «ποταμό» συνεντεύξεων που δίνει στα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης.
Ο ίδιος ο χερ Φουχτελ, λοιπόν, έδωσε στη δημοσιότητα τα ονόματα δημάρχων που τον συναντούσαν κρυφά και σχεδίαζαν από κοινού το ξεπούλημα των βασικών αρμοδιοτήτων των Δήμων.
Ελληνο-γερμανική συνεργασία με ονοματεπώνυμο
Σήμερα η «Ε» δημοσιεύει την λίστα των δημάρχων και λοιπών αιρετών που συναντήθηκαν, με τον Γερμανό ανθύπατο χερ Φούχτελ:
δήμαρχος Πάτρας Ιωάννης Δημαράς,
δήμαρχος Βέροιας Χαρά Ουσουλτζόγλου,
δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης,
δήμαρχος Νάξου Εμμανουήλ Μαργαρίτης,
δήμαρχος Λάρισας Κώστας Τζανακούλης,
δήμαρχος Περιστερίου Ανδρέας Παχατουρίδης,
δήμαρχος Καστοριάς Εμμανουήλ Χατζησυμεωνίδης,
δήμαρχος Κοζάνης Λάζαρος Μαλούτας,
δήμαρχος Κηφισιάς Νίκος Χιωτάκης,
δήμαρχος Αμαρουσίου Γιώργος Πατούλης,
δήμαρχος Κέρκυρας Ιωάννης Τρεπεκλής,
δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας.
Επίσης
Φάμελος Σωκράτης, εκπρόσωπος του Δήμου Θέρμης,
Αντώνογλου-Κασαβέτης Γεώργιος δήμαρχος Ζαγοράς-Μουρεσίου,
Μπότση Σταυρούλα δήμαρχος Σουλίου,
Βρυζίδου Παρασκευή δήμαρχος Εορδαίας,
Δανιηλίδης Σίμος δήμαρχος Νεάπολης-Συκεών,
Γεράνης Μιχάλης, Πρόεδρος του Δ.Σ. του Δήμου Πυλαίας-Χορτιάτη,
Καργιώτης Τζανής, Γενικός Γραμματέας του Δήμου Τρικάλων,
Λαμπάκης Ευάγγελος δήμαρχος Αλεξανδρούπολης,
Μουζάς Δημήτρης δήμαρχος Ορεστιάδας,
Σαραμάντος Δημήτρης δήμαρχος Ωραιόκαστρου, και
Βαφειάδης Νίκος, δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων-πρόεδρος του Δ.Σ. της Ε.Ε.Τ.Α.Α. Α.Ε.
Οι πρακτικές του 1941
Οι «μεταρρυθμίσεις» επί κατοχής.
Όταν εγκαταστάθηκαν οι γερμανικές αρχές κατοχής, στην Αθήνα τον Απρίλιο του 1941, το πρώτο μέλημα τους ήταν να «μεταρρυθμίσουν» την Τοπική Αυτοδιοίκηση και γενικότερα την Δημόσια Διοίκηση. Όσοι δήμαρχοι και κοινοτάρχες, διορισμένοι από την εποχή του δικτάτορα Μεταξά, δέχτηκαν να συνεργαστούν με τους καταχτητές διατηρήθηκαν στις θέσεις τους. Κάποιοι παραιτήθηκαν, και στην θέση τους οι Γερμανοί διόρισαν δημοσίους υπαλλήλους. Οι κατοχικοί δήμαρχοι, είχαν σαν αποκλειστικό σκοπό την εξυπηρέτηση των αναγκών του καταχτητή.
Αγροτικά προϊόντα, πρώτες ύλες, ημι-κατεργασμένα βιομηχανικά προϊόντα, αξιόλογες μηχανές, μεταφορικά μέσα και μέσα έλξης, με επίταξη ή εξαγορά με κατοχικό πληθωριστικό χρήμα, ήταν δουλειά των δημάρχων να τα εξασφαλίσουν σε συνεργασία με τις γερμανικές οικονομικές υπηρεσίες.
Εφαρμόστηκε μεθοδικά, με εντολή, του Χέρμαν Νοιμπάχερ, (ο ανάλογος Φούχτελ της κατοχής) η διαδικασία «Ντεγκρίγκες». Σύμφωνα με αυτή την διαδικασία, οι τιμές των προϊόντων που εισάγονταν στην Ελλάδα από την Γερμανία, για τις ανάγκες του πληθυσμού ανέβαιναν. Οι τιμές όμως των εμπορευμάτων που εξάγονταν από την Ελλάδα στη Γερμανία (κυρίως αγροτικά προϊόντα και πρώτες ύλες) ήταν σημαντικά μειωμένες. Με τον τρόπο αυτό, στις αρχές του 1943 δημιουργήθηκε στο διακρατικό κλήριγκ, ένα ενεργητικό υπέρ των Γερμανών που ενίσχυε την πίεση για εξαγωγές πρώτων υλών που είχε ανάγκη η Γερμανία.
Μήπως δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο και σήμερα;
ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΕΣ ΜΙΑΣ ΧΥΔΑΙΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΜΠΛΕΞΕΙ
O Θανάσης Μαυρίδης γράφει για το χυδαίο παιγνίδι με τις αντικειμενικές αξίες
Aπό τον Θανάση Μαυρίδη
Ας πούμε ότι οφείλετε το χαράτσι και τον Φόρο Μεγάλης Ακίνητης περιουσίας. Δεν είχατε να το πληρώσετε και η εφορία βγάζει ένα από τα ακίνητά σας στο σφυρί. Με τι τιμή; Με το ένα τρίτο της αντικειμενικής, όταν η οφειλή σας έχει υπολογιστεί στο 100% της αντικειμενικής. Κι έπειτα ρωτάνε γιατί ο κόσμος είναι οργισμένος; Τι δεν καταλαβαίνετε εκεί στην κυβέρνηση; Δεν μπορεί! Κάποιος εκεί πέρα μισεί θανάσιμα την αστική τάξη. Κάποιος πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια.
Δεν υπάρχουν αυτά που αποφασίζουν. Είναι τόσο εκνευριστικά που δεν μπορείς να μην μιλήσεις. Να μην ουρλιάξεις από τον θυμό σου. Όπως ακριβώς είμαστε θαυμαστές μιας ευφυούς απόφασης, μας προκαλεί αποτροπιασμό ένα ακόμη δείγμα βλακείας και κουτοπονηριάς.
Ειδικά στα φορολογικά τα έχουν κάνει μαντάρα. Φανταστείτε τώρα έναν αγρότη στην μακρινή Κίνα να έχει αγοράσει ένα μερίδιο σε ένα αμοιβαίο κεφάλαιο στο Πεκίνο κι αυτό το αμοιβαίο να έχει αγοράσει πολλά μερίδια από ένα άλλο αμοιβαίο στο Λονδίνο. Κι αυτό το αμοιβαίο στο Λονδίνο να έτυχε να αγοράσει ελληνικά ομόλογα. Ρωτάμε τα σαΐνια: Έχει ο κινέζος αγρότης υποχρέωση να δηλώσει τα κέρδη του στις ελληνικές φορολογικές αρχές; Και αν δεν έρθει ο κινέζος, θα πάει να τον βρει ποιος; Ο Χάρης Θεοχάρης; Κι έστω ότι τον βρήκε. Τι θα του πει;
Θέλετε κι άλλα παραδείγματα; Κάθε μέρα που περνά μας περιμένει και ένα νέο σκαμπίλι. Ένας νέος νόμος, μία νέα εγκύκλιος. Κυρίως αυτές οι διευκρινιστικές είναι που παρακαλάς να μην είχαν εκδοθεί. Εκεί που είχες κάποια πράγματα δεδομένα πριν, μετά τις επεξηγήσεις έχεις χάσει τον κόσμο γύρω σου.
Ξέρω! Κάποιοι θα με κατηγορήσουν πάλι για εμμονή στην κριτική στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Την ίδια ώρα ας αναρωτηθούν σε ποιο άλλο μέρος του κόσμου νέκρωσε η αγορά ακινήτων και δεν ήταν δυνατόν να γίνουν αγοραπωλησίες για τέσσερις ολόκληρους μήνες! Μην κάνετε το λάθος! Στην Βόρεια Κορέα δεν επιτρέπονται οι μεταβιβάσεις ακινήτων.
Το χειρότερο όλων είναι το γεγονός ότι η δίκαια κριτική δεν τους αγγίζει. Αλλιώς δεν θα επαναλάμβαναν με τέτοια συχνότητα τόσα πολλά λάθη. Από πέρυσι την Άνοιξη γράφουμε συνεχώς για το απίστευτο φορολογικό αλαλούμ. Και τι έχουν κάνει; Συνεχίζουν απτόητοι στον ίδιο ρυθμό. Στο ίδιο ακριβώς μοτίβο. Δεν τους αγγίζει τίποτα. Δεν τους νοιάζει.
Στην αρχή ο κόσμος γέλασε. Πέρασε λίγος χρόνος μέχρι να καταλάβουμε όλοι ότι δεν έκαναν πλάκα κι ότι πίστευαν στα αλήθεια ότι είχαν και δίκιο από πάνω! Σήμερα ο κόσμος είναι εξοργισμένος. Και ποιος κόσμος; Εκείνος που μέχρι χτες πλήρωνε κανονικά τους φόρους του και στήριζε το σύστημα. Σήμερα δεν έχει χρήματα, αλλά βλέπει το ίδιο το σύστημα να του γυρίζει την πλάτη και να συμπεριφέρεται με έναν τρόπο άκρως εχθρικό. Να σου παίρνουν το σπίτι στο 1/3 της αντικειμενικής του, ακόμη και για χρέη που έφτιαξαν οι ίδιοι στα χαρτιά...
Θανάσης Μαυρίδης
Δεν υπάρχουν αυτά που αποφασίζουν. Είναι τόσο εκνευριστικά που δεν μπορείς να μην μιλήσεις. Να μην ουρλιάξεις από τον θυμό σου. Όπως ακριβώς είμαστε θαυμαστές μιας ευφυούς απόφασης, μας προκαλεί αποτροπιασμό ένα ακόμη δείγμα βλακείας και κουτοπονηριάς.
Ειδικά στα φορολογικά τα έχουν κάνει μαντάρα. Φανταστείτε τώρα έναν αγρότη στην μακρινή Κίνα να έχει αγοράσει ένα μερίδιο σε ένα αμοιβαίο κεφάλαιο στο Πεκίνο κι αυτό το αμοιβαίο να έχει αγοράσει πολλά μερίδια από ένα άλλο αμοιβαίο στο Λονδίνο. Κι αυτό το αμοιβαίο στο Λονδίνο να έτυχε να αγοράσει ελληνικά ομόλογα. Ρωτάμε τα σαΐνια: Έχει ο κινέζος αγρότης υποχρέωση να δηλώσει τα κέρδη του στις ελληνικές φορολογικές αρχές; Και αν δεν έρθει ο κινέζος, θα πάει να τον βρει ποιος; Ο Χάρης Θεοχάρης; Κι έστω ότι τον βρήκε. Τι θα του πει;
Θέλετε κι άλλα παραδείγματα; Κάθε μέρα που περνά μας περιμένει και ένα νέο σκαμπίλι. Ένας νέος νόμος, μία νέα εγκύκλιος. Κυρίως αυτές οι διευκρινιστικές είναι που παρακαλάς να μην είχαν εκδοθεί. Εκεί που είχες κάποια πράγματα δεδομένα πριν, μετά τις επεξηγήσεις έχεις χάσει τον κόσμο γύρω σου.
Ξέρω! Κάποιοι θα με κατηγορήσουν πάλι για εμμονή στην κριτική στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Την ίδια ώρα ας αναρωτηθούν σε ποιο άλλο μέρος του κόσμου νέκρωσε η αγορά ακινήτων και δεν ήταν δυνατόν να γίνουν αγοραπωλησίες για τέσσερις ολόκληρους μήνες! Μην κάνετε το λάθος! Στην Βόρεια Κορέα δεν επιτρέπονται οι μεταβιβάσεις ακινήτων.
Το χειρότερο όλων είναι το γεγονός ότι η δίκαια κριτική δεν τους αγγίζει. Αλλιώς δεν θα επαναλάμβαναν με τέτοια συχνότητα τόσα πολλά λάθη. Από πέρυσι την Άνοιξη γράφουμε συνεχώς για το απίστευτο φορολογικό αλαλούμ. Και τι έχουν κάνει; Συνεχίζουν απτόητοι στον ίδιο ρυθμό. Στο ίδιο ακριβώς μοτίβο. Δεν τους αγγίζει τίποτα. Δεν τους νοιάζει.
Στην αρχή ο κόσμος γέλασε. Πέρασε λίγος χρόνος μέχρι να καταλάβουμε όλοι ότι δεν έκαναν πλάκα κι ότι πίστευαν στα αλήθεια ότι είχαν και δίκιο από πάνω! Σήμερα ο κόσμος είναι εξοργισμένος. Και ποιος κόσμος; Εκείνος που μέχρι χτες πλήρωνε κανονικά τους φόρους του και στήριζε το σύστημα. Σήμερα δεν έχει χρήματα, αλλά βλέπει το ίδιο το σύστημα να του γυρίζει την πλάτη και να συμπεριφέρεται με έναν τρόπο άκρως εχθρικό. Να σου παίρνουν το σπίτι στο 1/3 της αντικειμενικής του, ακόμη και για χρέη που έφτιαξαν οι ίδιοι στα χαρτιά...
Θανάσης Μαυρίδης
Η ΞΕΦΤΙΛΑ ΣΠΥΡΑΚΗ
"ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ" ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΘΝΙΚΟ ΔΡΑΜΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ
Το βαθύ λαρύγγι της Μαρίας Σπυράκη και η αξιοπρέπεια των ψηφοφόρων
Τι νόημα, πέρα από το να ικανοποιήσουν την ματαιοδοξία και τον κουτσαβακισμό των Πρετεντέρη-Σπυράκη απέναντι σ΄ έναν κερατά λαό που τα μαθαίνει τελευταίος.
Το πόσο ώριμος είναι ο λαός-στην προκειμένη περίπτωση οι δεξιοί ψηφοφόροι-μένει να αποδειχθεί στην κάλπη.
Στην συγκεκριμένη δημοσιογράφο αξίζει ένα επικό μαύρισμα.
Η δική της αποτυχία να ολοκληρώσει την εξαπάτησή της απέναντι στους πολίτες, ψηφορόρους, τηλεθεατές, θα εκληφθεί ως μία ένδειξη ότι αυτός ο λαός που κολυμπάει στα πολιτικά σκατά, έχει κάποιες ελπίδες να διασωθεί.
ΕΛΛΑΔΑ 2014 ΚΑΙ ΛΑΟΣ...................
ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ ΑΝΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΑΡΟΥΛΙ
-Αυτός ο ραγιάς λαός δεν αξίζει τίποτε καλύτερο από πολλές Μαρίες Σπυράκη!!!
Πως είναι δυνατόν αυτός ο αναξιοπρεπής λαός να απαιτεί καλύτερη τύχη; Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη κατάντια από την εικόνα του πλήθους που εφορμά στα δωρεάν τρόφιμα που μοίραζαν οι παραγωγοί, ως άλλοι χρυσαυγίτες;
Λες κι αν χορτάσουν μια μέρα την πείνα τους με τα κουνουπίδια και τα μπρόκολα θα λύσουν το πρόβλημα της ανέχειας;
Ούτε οι Πακιστανοί που ζουν στην Αθήνα δεν θα εφορμούσαν έτσι στην κολυμβήθρα της ανυποληψίας και της αναξιοπρέπειας για ένα μαρούλι.
Δυστυχώς σ΄αυτόν τον απαράδεκτο, κακομούτσονο και δουλοπρεπή λαό αξίζουν τα χειρότερα: Δηλαδή όλες οι Μαρίες Σπυράκη του συστήματος.
Ορμάνε οι ανεγκάφαλοι για ένα λάχανο και γίνονται στη συνέχεια εμπόρευμα στα ΜΜΕ των νταβατζήδων οι οποίοι ζουν με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ θαλασσοδάνεια.
Αυτός ο δουλοπρεπής και ραγιάς λαός δεν αξίζει καμία τύχη.
Διαλύστε τον, απαξιώστε τον, προδώστε τον. Αυτός ο ραγιάς δεν έχει την αξιοπρέπεια να κερδίσει τίποτε καλύτερο από κλωτσιές και ελεημοσύνη...
Ντροπή ρε...
ΣΤΑΥΡΟΜΠΟΜΠΟΛΑΚΗ..............
Τα Τρολ Αντεπιτίθενται
 |
Το Τρίο Μούτζες |
Σταύρο Θεοδωράκη, είδαμε ότι έγραψες ένα άρθρο για τα τρολ και το πήραμε προσωπικά. Πες μας υπερβολικούς αλλά νιώσαμε την ανάγκη να σου απαντήσουμε.
Καταρχάς, θέλουμε να σου πούμε ότι γράφεται τρολ, όχι τρολλ. Εκτός αν είσαι από τη Θεσσαλονίκη. Αλλά δεν είσαι.
Σταύρο, είδαμε ότι... ονόμασες το άρθρο σου Game of Trolls. Είσαι πολύ μοντέρνος τύπος, Σταύρο. Αν δεν είχε βγει ήδη το πρώτο επεισόδιο της 4ης σεζόν του Game of Thrones, θα λέγαμε ότι είσαι και πολύ μπροστά από την εποχή σου.
Καταρχάς, θέλουμε να σου πούμε ότι γράφεται τρολ, όχι τρολλ. Εκτός αν είσαι από τη Θεσσαλονίκη. Αλλά δεν είσαι.
Σταύρο, είδαμε ότι... ονόμασες το άρθρο σου Game of Trolls. Είσαι πολύ μοντέρνος τύπος, Σταύρο. Αν δεν είχε βγει ήδη το πρώτο επεισόδιο της 4ης σεζόν του Game of Thrones, θα λέγαμε ότι είσαι και πολύ μπροστά από την εποχή σου.
Σταύρο, χαιρόμαστε πολύ που έγραψες αυτό το άρθρο. Πρέπει να ξέρεις ότι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν υπάρχουν οι έννοιες επωνυμία κι ανωνυμία. Έτσι, ο καθένας μπορεί ελεύθερα να εκφράσει τη γνώμη του για σένα μέσα στα μούτρα σου, οπότε έχουμε να σου κάνουμε μια πρόταση. Αντί να ενδιαφέρεσαι για το όνομα αυτού που γράφει, δώσε βάση σε αυτά που γράφει κι ίσως αποκομίσεις κάτι. Μπορείς να το πεις και στους πιτσιρικάδες που λες ότι συναντάς στο δρόμο. Από όσα γράφεις γι’ αυτούς, φαίνονται εντελώς καθυστερημένοι.
Σταύρο, σε κάποιο σημείο του άρθρου σου λες ότι αγόρασες 7 ζευγάρια γαλότσες με 85 ευρώ. 12 ευρώ το ζευγάρι, ρε Σταύρο; Το ξέραμε ότι ψωνίζαμε από την ίδια λαϊκή αλλά εσύ πρέπει να είσαι άσσος στο παζάρεμα. Ελπίζουμε να τα έβγαλαν τα λεφτά τους και να μην μπήκε μέσα το κόμμα. Απάντησέ μας, έχουμε μεγάλη αγωνία.
Σταύρο, πίστεψέ μας ότι δε θα δεχόμασταν ποτέ να πληρωθούμε για να σε κράξουμε. Είναι κάτι που μας προσφέρει χαρά, εσωτερική γαλήνη και ηρεμία. Μας διασκεδάζεις, Σταύρο. Περισσότερο από όσο μας διασκέδαζες όταν σε πληρώναμε για να κάνεις εκπομπές με ανύπαρκτο ρεπορτάζ. Άσε που το πιο πιθανό είναι ότι γράφεις μόνος σου τα βρισίδια για να φαίνεται ότι δήθεν κάποιος σε πολεμάει. Έχουμε δει τις προεκλογικές συγκεντρώσεις σου, Σταύρο. Δεν πατάει ψυχή. Μόνο κάτι αγελάδες κι εσύ. Και το Mega.
Σταύρο, σε κάποιο άλλο σημείο του άρθρου σου, λες ότι τα τρολ παίρνουν 500 ευρώ για να σε κράξουν. Μήπως γίνεται να μας φέρεις σε επαφή με τα αφεντικά τους; Μας λείπουν κάτι 500αρικα. Δεν είμαστε όλοι Σταύροι Θεοδωράκηδες να τα έχουμε απο χτες. Πιο κάτω ισχυρίζεσαι ότι ο θόρυβος από τα τρολ γίνεται για να θαφτούν τα επιχειρήματά σου. Ευτυχώς που δεν έχεις επιχειρήματα, Σταύρο. Θα είχες μεγάλο πρόβλημα.
Σταύρο, λες ότι δε θα πάρεις μέρος στο επικοινωνιακό παιχνίδι. Σε αυτήν την περίπτωση, είσαι πολύ τυχερός, γιατί το κάνει το Mega για σένα. Αλλιώς δε θα υπήρχες καν. Κάτι σαν τα ρεπορτάζ που δεν έκανες δηλαδή. Σταύρο, κατάλαβέ το, είσαι ένα αποκύημα της φαντασίας του συστήματος για να κοπούν ποσοστά από τον ΣΥΡΙΖΑ και να σωθεί η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ.
Πες μας αλήθεια, Σταύρο. Θα μιλήσεις ποτέ για τις αυτοκτονίες, τους βασανισμούς κρατουμένων, τους ανέργους, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους μετανάστες και τους φασίστες; Όλο μαλακίες σε ακούμε να λες. Έρχονται εκλογές, Σταύρο. Ξεκόλλα επιτέλους.
Σταύρο, στο άρθρο σου λες ότι είσαι ρομαντικός. Ρομαντικά δηλώνουν και τα λοβοτομημένα που ξεκολλάνε τσίχλες από τα πεζοδρόμια και ντύνουν με πουλόβερ νεραντζιές. Φίλοι σου είναι;
Σταύρο, κλείνεις το άρθρο σου λέγοντας ότι ξέρεις ποια είναι τα τρολ που σε λοιδορούν. Μας ξέρεις και μας βλέπεις, λες. Σαν απειλή ακούστηκε αυτό. Ειλικρινά, τα κάναμε απάνω μας απ’ τον φόβο. Πάμε να ξεπλυθούμε στο Ποτάμι. Τα λέμε εκεί.
Σταύρο;
by Leia Organa Solo & To Skouliki Tom
(Η 2η φωτό του κειμένου αφορά στο τρολ @cocobilly που τις πρώτες μέρες της δημιουργίας του Ποταμιού παρίστανε τον Σταύρο Θεοδωράκη στο twitter.)
Από TheThreeMooges
ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ
Σε λίγο θα πάνε όλοι στον εισαγγελέα και όχι στο σπίτι τους, όπως ευελπιστούν
Η επόμενη απόφαση της κυβερνητικής… «πλειοψηφίας» στη Βουλή ή όπως συνηθίζει με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, είναι ότι και επισήμως καταργείται το σύνταγμα.
Γιατί; Ποιος από αυτούς θα κοκκινίσει; Ποιος έχει τσίπα;
Γιατί να μη το κάνουν κι αυτό στη «δημοκρατική» κυβέρνηση που έφερε το έρεβος στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου;
Τα εξευτέλισαν όλα! Θεσμούς, αξίες, οράματα, έθνος κ.λπ.
Επομένως, δεν μας εκπλήσσει και η νέα τροπολογία που θα ψηφιστεί στη Βουλή, σε άσχετο και πάλι νομοσχέδιο, ώστε το μόρφωμα της Δ.Τ. να μετονομαστεί σε ΝΕΡΙΤ, χωρίς καμία άλλη αλλαγή, να συνεχίσει δηλαδή το μόρφωμα την δήθεν εκπομπή του μέχρι…. και οι δηλώσεις των αρμοδίων ότι δήθεν θα λειτουργούσε δημόσια τηλεόραση από τον ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2013 καλύτερη από την ΕΡΤ, ήταν για να επιβεβαιώσουν το ξεπούλημα με κάθε τρόπο σε « ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ » της Δημόσιας περιουσίας της ΕΡΤ (ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ), τόσο της ακίνητης (μεγάλη σε μέγεθος και αξία) όσο και της ανεκτίμητης των υποδομών του Δικτύου εκπομπών και των συχνοτήτων και όλα όσα ακολουθούν, παράνομα και καταχρηστικά.
Ότι όμως και να ψηφίζουν στη Βουλή, όσα σύμβολα και πινακίδες της ΕΡΤ να κατεβάζουν, όσο και να θέλουν να την κάνουν να ξεχαστεί για να κρύψουν τη βρομιά και τη φασιστική νοοτροπία τους, η ΕΡΤ υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει και μετά από αυτούς.
Ζει, στον αγώνα των αγωνιζόμενων εργαζομένων της ΕΡΤ σε ΟΛΗ την ΕΛΛΑΔΑ, στις καρδιές της χειμαζόμενης κοινωνίας και των αλληλέγγυων που είναι η ανάσα μας, στις παρακαταθήκες που άφησαν οι τιμημένοι νεκροί μας (δυστυχώς, σήμερα χάσαμε άλλον ένα αγωνιστή συνάδελφο –τραγικό θύμα και αυτός, της θανατηφόρας πολιτικής τους ), αναμένοντας τη στιγμή της δικαίωσης και της λειτουργίας της ΕΡΤ -θεματοφύλακα του πλουραλισμού και του πολιτισμού- που πλησιάζει με την ανατροπή αυτής της καταστροφικής και φαύλης πολιτικής.
Υ.Γ. Ξέρουμε καλά ότι κάποιοι από τους συμπολιτευόμενους βουλευτές θα προσποιηθούν στην αρχή τους.. αντάρτες ή θα πουν ότι δεν κατάλαβαν –δεν ήξεραν. Είναι δειλοί και ψεύτες και δεν θα πείσουν κανέναν με κροκοδείλια δάκρυα. Η δημοκρατία είναι κάτι πολύ σοβαρό μα είναι άγνωστη σε αυτούς. - Μην παίζουν όμως μαζί της. Εμείς, οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ σε όλη την Ελλάδα και ο λαός, είμαστε παρόντες. - Δεν θα τους ανεχτούμε άλλο. Τα ψέματα τελείωσαν. Σε λίγο θα πάνε όλοι στον εισαγγελέα και όχι στο σπίτι τους, όπως ευελπιστούν.
ΚΟΥΤΙ ΠΑΝΔΩΡΑΣ ΚΑΙ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΟΣ
“Αγάπη μου, χρειάζομαι έναν γυναικολόγο”... Kι αν οι δικαστές δεν ήταν ξεφτιλισμένοι (σύμφωνα ΠΑΝΤΑ με τον ΑΝΩΤΑΤΟ θεσμικό παράγοντα ΓΓ κυβέρνησης) και ήθελα να τηρήσουν το Σύνταγμα; Αλλά, ο νεοφασίστας υπουργός που έχει το σόι του στη λίστα Λαγκάρντ... τους κάνει να χέζονται πάνω τους! Ως πότε;
Εκεί στον Άρειο Πάγκο (πάντα σύμφωνα με τον Μπαλτάκο)... λέτε να μην γνωρίζουν ανάγνωση ή δεν γνωρίζουν το Σύνταγμα;
ΠΕΔΥ μου, σκίζεις!!
Το...βάθος των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στον “πονεμένο” τομέα της υγείας μας αποφάσισε να δείξει ο Άδωνις Γεωργιάδης, κατά την σύνοδο των υπουργών Υγείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έγινε την...
Τρίτη στο Ζάππειο υπό την προεδρία του. Σύμφωνα με τον “Βηματοδότη” την ώρα που οι συνάδελφοι του κ. Γεωργιάδη προσπαθούσαν να βγάλουν άκρη με το χάος που επικρατεί από τις...τροικανές μεταρρυθμίσεις στην υγεία, εκείνος μιλούσε στο κινητό του τηλέφωνο και έδειχνε ιδιαίτερα ανήσυχος. Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν η σύζυγος του κ. Γεωργιάδη, η οποία αναζητούσε εναγωνίως γυναικολόγο. Διχως μάλιστα να σκεφτεί η κα. Μανωλίδου το ότι ο άντρας της προήδρευε μιας σημαντικής συνόδου, λέμε τώρα, τον κάλεσε στο κινητό του τηλέφωνό και του είπε: “Αγάπη μου, χρειάζομαι έναν γυναικολόγο”.
Ο υπουργός, αλλά κυρίως σύζυγος, της κας. Μανωλίδου αφού βεβαιώθηκε ότι δεν ήταν κάτι επείγον, για να διακόψει τη σύνοδο και να στείλει για...καφέ και τους υπόλοιπους συναδέλφους του, συμβούλεψε την σύζυγο του να καλέσει στο τηλεφωνικό κέντρο του ΠΕΔΥ και να κλείσει ένα ραντεβού. Ελάχιστα λεπτά μετά η κα. Μανωλίδου, έστειλε στο σύντροφο της ζωής της ένα ακόμη μήνυμα στο κινητό του που έλεγε: “Αγάπη μου, το ΠΕΔΥ σκίζει. Μου έκλεισαν ραντεβού σε πέντε ημέρες και με γιατρό δίπλα στο σπίτι μας”. Τότε ήταν που ο κ. Γεωργιάδης, εκστασιασμένος από τις...αποτελεσματικές μεταρρυθμίσεις στο ΠΕΔΥ γύρισε προς τους έκπληκτους υπουργούς Υγείας και συνεχίζοντας το σου, όπως μόνο εκείνος ξέρει, είπε: “Κύριοι, θέλω να σας διαβάσω ένα μήνυμα της συζύγου μου για να δείτε πόσο αποτελεσματικές είναι οι μεταρρυθμίσεις εδώ στην Ελλάδα” και άρχισε να διαβάζει το μήνυμα της Ευγενίας, μεταφράζοντας μάλιστα το “αγάπη μου” σε...dear.
Το ερώτημα απλό. Θα έπρεπε για αυτό το λόγο να καλέσει η κα. Μανωλίδου τον υπουργό Υγείας και μάλιστα με μια σύνοδο σε εξέλιξη; Δηλαδή, ο ασφαλισμένος που αναζητεί όργανο για μεταμόσχευση ή ο ασφαλισμένος που του έχουν κόψει το τηλέφωνο γιατί δεν είχε να το πληρώσει ή δεν του έφτασε η σύνταξη ούτε καν για να πάει σούπερ μάρκετ τι θα πρέπει να κάνει ή τι θα μπορέσει να κάνει; Μήπως να αναζητήσει τον αριθμό κινητού τηλεφώνου του κ. Γεωργιάδη;
ΓΛΥΦΑΔΑ - ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΠΕΤΡΟΥ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ
Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ κ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΟΝΕΙΔΟΣ ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗ - ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΠΡΟΣ κ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΙΩΡΓΟ -ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΓΛΥΦΑΔΑΣ -τ. ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ 
Ν.Δ. ΚΟΙΝ.: ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ -ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ
Ν.Δ. ΚΟΙΝ.: ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ -ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ
Κύριε Παπανικολάου, δεν σας γνώριζα και δεν σας είχα συναντήσει ποτέ στην ζωή μου, μέχρι τον Αύγουστο του 2013, όταν με πήρατε τηλέφωνο από τις Βρυξέλλες και μου ζητήσατε να συναντηθούμε.
Σας είπα ότι δεν έχω πρόβλημα και τελικά συναντηθήκαμε στο παραλιακό κατάστημα ΒΟ, την άλλη μέρα το απόγευμα. Στη συνάντησή μας αυτή, μου κάνατε γνωστό ότι επιθυμείτε να συμμετέχετε στις Δημοτικές εκλογές του Μαίου του 2014 και να διεκδικήσετε την Δημαρχία. Σας είπα ότι ευχαρίστως θα σας συμπαρασταθώ και θα σας βοηθήσω, διότι μου αρέσει η ηλικία σας και έχετε ωραία επικοινωνιακή συμπεριφορά.
Ακολούθησαν και άλλες πάρα πολλές συναντήσεις μεταξύ μας, πάντοτε με δική σας πρωτοβουλία σε διάφορα σημεία της Γλυφάδας καθώς επίσης και πάρα πολλές τηλεφωνικές συνομιλίες.
Μου ζητήσατε να συμπορευθώ μαζί σας στον αγώνα που θα δίνατε ως υποψήφιος Δήμαρχος Γλυφάδας και δώσαμε τα χέρια ότι θα ήμουν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος συμμετέχοντας κι εγώ στο ψηφοδέλτιο.
Σε μια από τις πολλές τηλεφωνικές συνομιλίες μας, που κυρίως εσείς με καλούσατε, μου γνωστοποιήσατε ότι συναντηθήκατε στις Βρυξέλλες με τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργό της χώρας κ. Α. Σαμαρά και σας υποσχέθηκε την στήριξή του και μάλιστα ότι είμαι ο πρώτος στον οποίο το ανακοινώνετε.
Η σχέση μας άρχισε να γίνεται πολύ πιο στενή, συναντιόμασταν συχνά και ανταλλάσσαμε απόψεις γύρω από τα δημοτικά δρώμενα.
Σε κάποια στιγμή, γύρω στα μέσα Μαρτίου, παρατήρησα μια σταδιακή αλλαγή εκ μέρους σας στο πρόσωπό μου, οσότου κορυφώθηκε με την αναγγελία της δεύτερης λίστας των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων της παράταξής σας, από όπου απουσίαζε το δικό μου όνομα και φιγουράριζε το όνομα του Στέλιου Σφακιανάκη, τέως δημάρχου Γλυφάδας (2003 – 2006) με επίσημο χρίσμα από το ΠΑΣΟΚ. Πληροφορίες λένε ο συγκεκριμένος σας άσκησε πίεση να μην συμπεριληφθώ στο ψηφοδέλτιο, γιατί κατά την δειάρκεια της δημαρχιακής του θητείας τον είχα καταγγείλει στα αρμόδια όργανα για κακοδιαχείρηση και κακοδιοίκηση. Αγνοήσατε την ιστορική μου διαδρομή ως Δημοτικού συμβούλου από το 1994 καθώς και της συνδικαλιστική μου δράση 30 χρόνων στη ΔΕΗ με τη Νέα Δημοκρατία.
Για μένα όλο αυτό δεν είναι μόνο απίστευτο αλλά είναι συμπεριφορά όνειδος και ντροπής.
Επομένως είναι να αναριωτιέται κανείς με ποιο κριτήριο κ. Παπανικολάου με αποκλείετε από το ψηφοδέλτιό σας, όταν μάλιστα συμπεριλαμβάνονται σε αυτό ονόματα για τα οποία έχουν γίνει καταγγελίες και ασκούνται πειθαρχικές διώξεις. Ενώ για το πρόσωπό μου δεν έχει να προσάψει κανείς καμιά κατηγορία.
Κύριε Παπανικολάου, δυστυχώς για μένα σας εμπιστεύτηκα και σας πίστεψα, αλλά επιβεβαιώσατε τον κανόνα ότι έχει χαθεί η συνέπεια στην πολιτική. Και αναρωτιέμαι, με την ίδια πολιτική ασυνέπεια θα κυβερνήσετε τον Δήμο, αν εκλεγείτε;
ΔΗΜΟΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ο.Α.Ε.Δ.: Πρόγραμμα Διαμονής Παιδιών σε Παιδικές Κατασκηνώσεις
Ξεκίνησε η υποβολή αιτήσεων δικαιούχων και παροχών κατασκηνωτικών επιχειρήσεων για τη συμμετοχή τους στο Πρόγραμμα Διαμονής Παιδιών σε Παιδικές Κατασκηνώσεις του Ο.Α.Ε.Δ., το οποίο θα υλοποιηθεί από15.06.2014 έως 03.09.2014.
Δικαιούχοι του προγράμματος είναι είτε εργαζόμενοι με 50 ημέρες εξαρτημένης εργασίας το έτος 2013 είτε εγγεγραμμένοι άνεργοι με συνεχόμενη ανεργία 6 τουλάχιστον μηνών κατά την ημερομηνία λήξης υποβολής των αιτήσεων, με πραγματικό οικογενειακό εισόδημα οικονομικού έτους 2013 μέχρι 16.000,00 €. Οι δικαιούχοιεπιλέγονται με αυτοματοποιημένη διαδικασία μοριοδότησης και επιδοτούνται για τη διαμονή των παιδιών τους σε Παιδική Κατασκήνωση του Μητρώου Παρόχων του Ο.Α.Ε.Δ.
Η επιδότηση θα γίνει με τη χορήγηση Επιταγής Διαμονής σε Παιδικές Κατασκηνώσεις. Τα παιδιά των δικαιούχων πρέπει να έχουν γεννηθεί από 01.01.1999 έως 14.06.2008 και μπορούν να διαμείνουν στην παιδική κατασκήνωση σε μία και μόνο κατασκηνωτική περίοδο και μέχρι δεκαπέντε (15) συνεχόμενες ημέρες κατ’ ανώτατο όριο, συμπεριλαμβανομένων και των ημερών προσέλευσης και αποχώρησης.
Ο συνολικός αριθμός των παιδιών που θα φιλοξενηθούν σε παιδικές κατασκηνώσεις είναι 35.000, ο δε προϋπολογισμός του προγράμματος ανέρχεται στα 17.000.000,00€. ΑΝΙΣΜΟΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥΔΙΟΙΚΗΣΗ
Πάροχοι του προγράμματος είναι φυσικά ή νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα και διατηρούν στην Ελλάδα επιχείρηση παιδικών κατασκηνώσεων σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία. Οι αιτήσεις υποβάλλονται αποκλειστικά με ηλεκτρονικό τρόπο μέσω του Διαδικτυακού Τόπου του Ο.Α.Ε.Δ. www.oaed.gr μέχρι την 09.05.2014 και ώρα 12η μεσημβρινή.
Μετά την υποβολή της ηλεκτρονικής αίτησης συμμετοχής τους και μέχρι την 09.05.2014 και ώρα 15:00 οι δικαιούχοι και οι πάροχοι οφείλουν να προσέλθουν στα ΚΠΑ2 της περιοχής τους για την επίδειξη και υποβολή των δικαιολογητικών της Δημόσιας Πρόσκλησης. Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τους όρους και τις προϋποθέσεις του Προγράμματος οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αντλήσουν από τον διαδικτυακό τόπο του Ο.Α.Ε.Δ. www.oaed.gr.
Πληροφορίες : Δήμος Γλυφάδας Αντιδήμαρχος Πόλης κ. Καλλ. Ζαμπετονίδου 213 2025 382
Τρίτη 29 Απριλίου 2014
ΚΑΙ ΤΩΡΑ??.........
Και τώρα αγαπητέ Έλληνα τι θα τον κάνεις τόσο θυμό;
Ηερώτηση προκύπτει αβίαστα εάν διαβάσει κανείς τα αποτελέσματα της έρευνας του τελευταίου ευρωβαρομέτρου που καταδεικνύει ότι οι Έλληνες τα έχουν πάρει στο κρανίο!
Έρευνα που καταδεικνύει ότι οι Έλληνες είναι οι πιο θυμωμένοι, οι πιο δύσπιστοι και οι πιο απαισιόδοξοι από όλους τους ευρωπαίους.
Οι δείκτες είναι εντυπωσιακοί:
-Το 87% των Ελλήνων πολιτών δεν εμπιστεύεται την ελληνική κυβέρνηση. Μόνο 1 στους 10 Έλληνες δηλώνει ότι εμπιστεύεται την εθνική κυβέρνηση (10 %). Ο αντίστοιχος ευρωπαϊκός μέσος όρος διαμορφώνεται στο 23%.
-Το 86% των Ελλήνων πολιτών δεν εμπιστεύεται τη Βουλή και το 75% δεν εμπιστεύεται τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης
-Το 94% δεν εμπιστεύεται τα πολιτικά κόμματα της χώρας του, ποσοστό που είναι το υψηλότερο αρνητικό του συνολικού ευρωπαϊκού δείγματος
-Το 82% είναι δυσαρεστημένο από τον τρόπο που λειτουργεί η δημοκρατία τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
-Το 98% των Ελλήνων πολιτών εκφράζει δυσαρέσκεια για την κατάσταση της οικονομίας στην Ελλάδα και το 75% για την κατάσταση της οικονομίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση
-Το 65% δηλώνει αδυναμία να κάνει οποιοδήποτε σχέδιο για το μέλλον και δηλώνει ότι απλώς ζει μέρα με τη μέρα
-Το 47% δηλώνει ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων 12 μηνών δυσκολεύεται να πληρώσει τους λογαριασμούς στο τέλος του μήνα.
-Το 71% των Ελλήνων πολιτών εκφράζει το φόβο ότι τα χειρότερα δεν έχουν συμβεί ακόμα
-Το 83% πιστεύει ότι τα συμφέροντα της Ελλάδας δεν λαμβάνονται καλά υπόψη στην Ευρωπαϊκή Ένωση
-Το 58% των Ελλήνων πολιτών, το υψηλότερο της έρευνας, δηλώνει ότι δεν αισθάνεται ως πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης
- Το 54% , εκφράζει αρνητική εικόνα για την Ευρωπαϊκή Ένωση
- Το 72% θεωρεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση οδεύει προς τη λάθος κατεύθυνση
-Το 79% θεωρεί την ΕΕ τον κύριο υπεύθυνο για τη λιτότητα που πλήττει την Ευρώπη
Και τέλος, ο μόνος θετικός δείκτης έχει να κάνει με το ευρώ:
-το 62% συνεχίζει να τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ μίας Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης, με ένα νόμισμα το ευρώ
ΥΓ
Την απάντηση στον τίτλο-ερώτηση θα τον δώσει η ζωή. Όπως έλεγε σοφά, όμως, ένας φίλος, καλύτερα να είναι κάποιος οργισμένος παρά φοβισμένος. Γιατί ο φοβισμένος κάνει συνήθως αντικοινωνικές επιλογές.
Βάλια Μπαζού από το Ποντίκι,
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)