ΜΑΥΡΟ ΧΡΗΜΑ

Οι διαδρομές του μαύρου χρήματος, η φοροδιαφυγή και οι ευθύνες της Τράπεζας της Ελλάδας

Στάθης Διομήδης

Εδώ και αρκετά χρόνια οι εκάστοτε κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ μας βομβαρδίζουν για την τεράστια φοροδιαφυγή που υπάρχει στη χώρα και τη διακίνηση υπέρογκων ποσών μαύρου χρήματος. Πέρα όμως από την αδυναμία(;) ανικανότητα(;), ή την επιλογή των εκάστοτε κυβερνώντων να μην ασχοληθούν σοβαρά με τη φοροδιαφυγή και τις διαδρομές του μαύρου χρήματος υπάρχει και μία άλλη παράμετρος που σιωπάται εσκεμμένα. Και τι ακριβώς είναι το μαύρο χρήμα; Είναι χρήματα από αδήλωτα εισοδήματα, από λαθρεμπόριο, από κακουργηματικές ή εγκληματικές ενέργειες, από μίζες, από «αγορά» αποφάσεων σε όλο το φάσμα της δημόσια διοίκησης και των εξουσιών κτλ

Είναι γεγονός ότι η φοροδιαφυγή και η διακίνηση μαύρου χρήματος κάνουν πάρτι στην Ελλάδα και όχι μόνο. Όμως ποιο είναι το βασικό εργαλείο διακίνησης όλου αυτού του πακτωλού χρημάτων; Οι τράπεζες. Η συντριπτική πλειοψηφία του παράνομου χρήματος περνά μέσα από το τραπεζικό σύστημα. Και όμως όσα βαρύγδουπα έχουμε ακούσει από τις κυβερνήσεις περί πάταξης τέτοιων φαινομένων πουθενά στην ατζέντα δεν υπάρχει ο έλεγχος μέσω των τραπεζών.

Όλοι γνωρίζουν, ότι μεγάλο μέρος ξεπλένεται μέσα από το τραπεζικό και το χρηματιστηριακό σύστημα και τα προϊόντα τους, αλλά και στην αγορά ακινήτων. Κανείς όμως, ούτε οι κυβερνήσεις που στα λόγια ξιφουλκούν κατά της φοροδιαφυγής αλλά ούτε πολύ περισσότερο ο θεσμικός υπεύθυνος που είναι η Τράπεζα της Ελλάδας και η διοίκηση της, ασχολούνται με τον έλεγχο των συναλλαγών.

Ειδικά η Τράπεζα της Ελλάδας με το πάτημα ενός κουμπιού στο πληκτρολόγιο, θα μπορούσε να δώσει στις ελεγκτικές αρχές του κράτους απεριόριστα στοιχεία για τη διακίνηση ύποπτου, σε πρώτη φάση και πιθανώς, μαύρου χρήματος. Αντί αυτού όμως, μέσα από ένα δαιδαλώδες πλαίσιο, ακόμη και για τις περιπτώσεις που οι ελεγκτικές αρχές ζητούν στοιχεία από τις τράπεζες να υπάρχουν πολύμηνες αργοπορίες, με τη συνδρομή της Τράπεζας της Ελλάδας.

Είναι πράγματι θλιβερό, να περικόπτονται μισθοί και συντάξεις μέχρι τέλους, η ανεργία να ακουμπά το 30%, το ¼ των Ελλήνων να ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, ένα άλλο ¼ να ζει στα όρια της φτώχειας, χιλιάδες άνθρωποι να αυτοκτονούν μην αντέχοντας την ανέχεια και την εξαθλίωση, χιλιάδες άνθρωποι να «επιβιβάζονται» στο τρένο της ανεργίας καθημερινά, αλλά κανείς να μη θέλει να ακουμπήσει τη φοροδιαφυγή και το μαύρο χρήμα.

Δεν μπορεί, κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Είναι σίγουρο ότι οι ευθύνες και της πολιτικής ηγεσίας αλλά και του διοικητή της τράπεζας της Ελλάδας είναι τεράστιες. 

Εάν υπήρξε οποιοδήποτε ενδιαφέρον από την πολιτική ηγεσία για την προστασία του λαού και την κοινωνική πρόνοια, το πρώτο που θα έκανε θα ήταν να βρει πολύ εύκολα τις διαδρομές του βρώμικου χρήματος. Έχοντας επιλέξει το δρόμο της εξαθλίωσης του λαού όμως η ηγεσία, δείχνει ότι η ντόπια και ξένη διαπλοκή έχει μπλοκάρει οποιαδήποτε προσπάθεια με πολύ συγκεκριμένο και ξεκάθαρο τρόπο.

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι ακόμη και τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν με τη λίστα Λαγκάρντ, δυο χρόνια τώρα, εξυπηρετούν άνομα συμφέροντα και συγκαλύπτουν διαδρομές μαύρου χρήματος εις βάρος του Ελληνικού λαού.

Αλλά ποιος να ασχοληθεί με τις διαδρομές του μαύρου χρήματος όταν η μεγάλη πλειοψηφία πολιτικών, επιχειρηματιών και μιντιαρχών είναι σφιχταγκαλιασμένοι, αλληλένδετοι με υπόγειες διαδρομές;

Ξέρω ότι παραβιάζω ανοικτές θύρες καθώς όσα αναφέρω είναι λίγο πολύ γνωστά. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι δε θα πρέπει κάποια στιγμή να υπάρξει απόδοση ευθυνών πολιτικών και νομικών σε κάθε έναν από όσους κατ’ επιλογήν έριξαν το λαό στην εξαθλίωση και προστάτευσαν τη διαπλοκή…