Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ

Το αρχαίο δράμα συνεχίζεται... Αλλά όχι πιά επί σκηνής!...

     Πράγματι όπως γράφτηκε χθες σε ένα άρθρο: ''..το περιέγραφαν ξεκάθαρα στα κείμενα τους οι μεγάλοι τραγωδοί. Ο άνθρωπος μισεί την αλήθεια. Ιδίως ο ακαλλιέργητος άνθρωπος..''

     Ας κοιτάξουμε τώρα γύρω μας.
     Ας ξεκινήσουμε απ' την Βουλή. Βρίσκουμε πολλούς
καλλιεργημένους ανθρώπους (με την στενή, αλλά και με την ευρύτερη σημασία του όρου) εκεί μέσα;
     Οι περισσότεροι είναι τενεκέδες του ενός πτυχίου, 
     ..κύμβαλα αλαλάζοντα χωρίς ούτε κοινωνική καλλιέργεια, πέραν της χαιρετούρας και του ψεύδους,
     ..μισθοφόροι δημόσιοι υπάλληλοι της βουλετικής καρέκλας.
     Αν τους απογυμνώσεις από αξιώματα και γραβάτες, δεν είναι παρά τυχαία ανθρωπάκια,ευθυνόφοβα, χωρίς γνώμη που μπορεί να τεκμηριωθεί, χωρίς απόψη ζωής, χωρίς ''πιστεύω'',
     ..κοινωνικά αμόρφωτοι και απαίδευτοι,
     ..προσωπικά, ως άτομα, αποτυχημένοι. ...

     Και είναι έτσι γιατί είναι ο καθρέφτης του λαού -οιονεί όχλου- που εκλέγει αυτούς και όχι άλλους.
     Είναι ο λαός -οιονεί όχλος- που έχει μεσ' την Βουλή το Ποτάμι, τον Λεβεντομ@λακόγερα, τους ακροδεξιούς.
     Είναι ο λαός που είναι αμόρφωτος, ακαλλιέργητος και πρόστυχος (με την έννοια της έλλειψης ποιότητας) μέχρι το μεδούλι.

     Και είναι το μεγάλο έγκλημα του ΠΑΣοΚ.
     Και μάλιστα έγκλημα εκ προμελέτης.
     Αν ήταν ένα μόνο να προσάψουμε στο ΠαΣοΚ, από τα τόσα κακουργήματα της τριαντάχρονης εξουσίας του,
     ..θα ήταν η ηθελημένη διάλυση της Παιδείας.
     Η επί τούτου δημιουργία ενός λαού αμόρφωτου κυρίως σε κοινωνικό, εγκυκλοπαιδικό, ιστορικό, φιλολογικό επίπεδο,
     ..για να καταστεί άθυρμα των πολιτικών-ανδρείκελων και της πολιτικής του ''ηγέτη'' και Μεγάλου Τυχοδιώκτη.
     Η πολιτιστική καταστροφή ενός λαού που ήδη από το 1989, τα δεκαοχτάχρονά του τότε, δεν γνώριζαν την ελληνική γλώσσα. Δεν ήξεραν τί θα πεί ''αρωγή'', τί θα πεί ''ευδοκίμηση'' (είχε γίνει τότε πάταγος στις πανελλήνιες εξετάσεις του 1985 με τίτλο θέματος στο μάθημα της Έκθεσης που περιείχε αυτές τις λέξεις, και ήταν ακατανόητος απ' τους εξεταζόμενους μαθητές).

     Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, ο λαός, ο οιονεί όχλος λαός όπως ήταν το μεγάλο όνειρο και  η ''επιτυχία'' του ΠαΣοΚ, δεν διαθέτει τα στοιχεία μορφωσης και καλλιέργειας εκείνα που θα του επέτρεπαν να σκέφτεται αλλιώς, να ψηφίζει αλλιώς, να αντιδρά αλλιώς,
     ..να αντιστέκεται στην ισοπέδωση της ψευδεπώνυμης Παγκοσμιοποίησης, και της ακόμη χειρότερης ''Ευρωπαϊκής Ένωσης'',
     ..να επαναστατεί στην εξουσία μιάς ψευδεπίγραφης ''αριστεράς'',
     ..να ξεσηκώνεται για να υπερασπιστεί το Σύνταγμά του με κάθε μέσον.

     Είμαστε ένας λαός κατεστραμμένος.
     Ένας λαός νικημένος.
     Όχι από τους δωσίλογους πολιτικούς. Όχι από την απληστία των ''εταίρων''-τοκογλύφων-δανειστών.
     Αλλά από την ίδια του την αμορφωσιά. Την έλλειψη παιδείας, κρίσης, απόφασης.

     Το αρχαίο δράμα συνεχίζεται.     Αλλά όχι πιά επί σκηνής!..