ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΞΕΒΑΝΗΣ

Τι στον Μπέο γίνεται;

Πολιτικό μήνυμα τελικώς, δεν είναι οτιδήποτε μπορούμε να ερμηνεύσουμε ή έχει ευθεία αναγωγή στις κομματικές προσμονές, αλλά και ό,τι δεν μπορούμε να ερμηνεύουμε. Ακόμη και η σύγχυση είναι πολιτικό μήνυμα.

Πολιτικό μήνυμα είναι πως μπορεί η κοινωνία να λέει ψέματα και στον εαυτό της και στους άλλους. Αναμφίβολα υπάρχουν πολλοί που άλλο ήθελαν να ψηφίσουν, άλλο ψήφισαν και άλλο δήλωσαν στα exit polls για να καλύψουν την διαφορά και να απενεχοποιηθούν. Αυτό είναι ένα συμπέρασμα που εξηγεί την αστοχία των exit polls και ίσως και...

αυτή των προεκλογικών γκάλοπ, αν βέβαια υποθέσουμε πως αυτά έγιναν χωρίς σκοπιμότητες. Η άρνηση πάντως μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού να απαντήσει προεκλογικά στις δημοσκοπήσεις έχει ποσοστό ευθύνης στις αστοχίες.

Ένα δεύτερο συμπέρασμα είναι πως οι πολίτες στις εκλογές αυτές επέλεξαν να δώσουν ψήφο που είχε λιγότερη πολιτική σημασία από αυτή που ήθελαν να αποδώσουν τα κόμματα. Δηλαδή τα ερωτήματα που απαντήθηκαν δεν είναι απαραίτητα τι πρέπει να γίνει με την Ελλάδα και τη διακυβέρνησή της, αλλά αυτά της κουμπαριάς, της προσωπικής σχέση και της μιντιακής προβολής.

Σε μια απλοϊκή ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος, μπορεί να πει κάποιος πως το εκλογικό σώμα, με εμφανή στοιχεία πολιτικής σχιζοφρένειας, επέλεξε σε Δήμους της χώρας, ανθρώπους που δεν έπρεπε να είναι καν στα ψηφοδέλτια αλλά στη φυλακή. Επέλεξε ακόμη με βάση το κριτήριο Ολυμπιακός-Παναθηναικός, αλλά αυτή τη φορά κυριολεκτικά. Στον καιρό των μνημονίων, ο Πειραιάς επέλεξε την πιο ανοιχτή έκφραση εφοπλιστικών και διαπλεκόμενων συμφερόντων κάνοντας ακόμη και τον υποψήφιο της ΝΔ, Βασίλη Μιχαλολιάκο, να υιοθετεί ρητορική ΚΚΕ. Εν ολίγοις τι στον Μπέο γίνεται με τους Έλληνες;

Πάρα πολύ απλά, η κοινωνία εκφράζεται όπως έχει συνηθίσει να ζει επί δεκαετίες. Μοιάζει με τον χρήστη του twitter και των social media,που είναι άνεργος, δεν έχει να φάει, αλλά δημοσιεύει φωτογραφίες από την κοσμική Μύκονο.

Σε ό,τι αφορά τα κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε μια μεγάλη επιτυχία στο Δήμο της Αθήνας και την Περιφέρεια Αττικής, αφήνοντας το κυβερνών κόμμα της ΝΔ έξω από το Β’ γύρο, για πρώτη φορά μετά το 1974. Αυτό θεωρητικά μπορεί να ερμηνευτεί (τουλάχιστον από τη ΝΔ) ως αποτέλεσμα της πολυδιάσπασης των δυνάμεών της και των πολλών υποψήφιων. Είναι όμως δεδομένο, πως ο ΣΥΡΙΖΑ, εκεί που εκφράστηκε με κομματικές έστω υποψηφιότητες, που εξέφραζαν ως εικόνες τα συνθήματα της ανατροπής και της επόμενης διαφορετικής μέρας, κέρδισε. Ο Γαβριήλ Σακελαρίδης, ένας άγνωστος νεαρός που κατέβηκε όμως με σημαία Συριζα, κατάφερε να κατατροπώσει και τα μιντιακά και τα σκληρά κομματικά κατασκευάσματα, γιατί η εικόνα και ο λόγος του ήταν συμβατά με τις υποσχέσεις μιας άλλης «επόμενης μέρας». Αντιθέτως, εκεί όπου ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε τις κομματικές προσωπικότητες της παραδοσιακής εκπροσώπησης, πήγε κάτω και από τα δεδομένα εκλογικά του ποσοστά.

Η ΝΔ η οποία θέλει να αθροίζει με το ΠΑΣΟΚ τις «κυβερνητικές επιτυχίες», καταλαβαίνει πως αυτό δεν είναι και μια πραγματική εικόνα. Πόσο μάλλον όταν τα γκάλοπ για τις ευρωεκλογές δίνουν μεγάλη διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης στη ΝΔ γνωρίζουν πως η ύπαρξη πολυυποψηφιοτήτων μπορεί να ερμηνεύει θεωρητικά τις απώλειες, αλλά δείχνει και μια κατάσταση που επικρατεί. Εσωτερική αμφισβήτηση εκτός από φιλοδοξίες και διαφοροποιήσεις που δείχνουν την πορεία του κόμματος. Η ΝΔ παρουσιάζει εικόνα κατάρρευσης.

Στο ΠΑΣΟΚ, ο Βενιζέλος επικαλούμενος ή όχι τις «ιστορικές ρίζες της δημοκρατικής παράταξης», ως ΕΛΙΑ προσπαθεί να δώσει οποιαδήποτε ερμηνεία βοηθά την εικόνα της διάσωσης. Έτσι προσπαθεί να οικειοποιηθεί ποσοστά που πήραν υποψήφιοι τους οποίους στήριξε ξέροντας πως όσοι τους υποστήριξαν δεν έχουν καμιά σχέση μαζί του

Η Χρυσή Αυγή διατηρεί ισχυρή εκλογική βάση, με ή χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο, που είτε ρίχνει ψήφο διαμαρτυρίας, είτε οδηγείται στη Χρυσή Αυγή από την ίδια την ατζέντα της ΝΔ. Αν στις εκλογές του 2012,οι ξενοφοβικές και ακροδεξιές θέσεις του Σαμαρά νομιμοποιούσαν τις απόψεις της Χρυσής Αυγής, σήμερα το ίδιο έκανε η εμμονή της ΝΔ να βαφτίζει το ΣΥΡΙΖΑ εσωτερικό εχθρό.

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες είχαν τοπικά επιτυχίες διεμβολίζοντας με «καλές μεταγραφές» τον παραδοσιακό χώρο της ΝΔ.

Το ΚΚΕ περιορίστηκε στην παραδοσιακή τακτική της μέτρησης των εκλογικών δυνάμεων που είναι συνεπείς και πάνω από όλα επαναστατικές και αντιΣυριζιακές. Όσο για τη ΔΗΜΑΡ, επιχειρεί να εισπράξει όπως και ο Βενιζέλος κομμάτι από την επιτυχία υποψήφιων που υποστήριξε, βάζοντας όμως στο προσκήνιο μοιραία το ερώτημα «ποιές τελικώς είναι οι διαφορές με το Βενιζέλο;»

Τα πράγματα λοιπόν όπως και τα μηνύματα, ενδεχομένως να μοιάζουν σύνθετα αλλά διατηρούν μια απλότητα: στις εκλογές μετριούνται κόμματα, πολιτικές και άνθρωποι αλλά δεν κρίνονται απαραίτητα και πάντα σωστά. Άλλωστε ο Μπέος διεκδικεί τη δημαρχία Βόλου, ο Ψινάκης του Μαραθώνα και ο Γκλέτσος ίσως είναι ένας νέος ιδρυτής κόμματος.

Κώστας Βαξεβάνης από το koutipandoras