ΜΕΡΚΕΛ, Η ΨΕΥΤΡΟΥΛΑ...............

Το ψέμα της Μέρκελ για τα ευρωομόλογα

Η κυρία Μέρκελ λέει ένα μεγαλοπρεπές "όχι" στην έκδοσητων ευρωομολόγων και σε πρώτη ανάγνωση μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως τις θέσεις της. Δεν θα σταθούμε στο γεγονός ότι στο παρελθόν η ίδια η Γερμανία υπήρξε ανακόλουθη στις δεσμεύσεις της, αλλά θα αποδεχτούμε, για....





χάρη της συζήτησης, ότι η ζωή στην Ευρώπη ξεκίνησε μόλις χτες. Ε, λοιπόν, ναι. Η κυρία Μέρκελ έχει κάθε λόγο να αρνείται να αναλάβει την συλλογική ευθύνη για τα χρέη των μελών - κρατών της ΕΕ.

Κι αυτό διότι η ίδρυση ενός υπερ - υπουργείου Οικονομικών προϋποθέτει την παραχώρηση μέρους της εθνικής της κυριαρχίας. Αυτή την στιγμή οι Γερμανοί δεν νιώθουν την ανάγκη να παραχωρήσουν ούτε τον πυρετό τους. Πόσο μάλλον όταν βρίσκονται σε εμφανώς καλύτερη θέση από τους εταίρους τους στην ΕΕ.

Είναι όμως έτσι; Έτσι φαίνεται, έτσι μας λένε. Κι έτσι θα ήταν αν γνωρίζαμε την πραγματική κατάσταση των γερμανικών τραπεζών. Για να μην είμαστε άδικοι, το ίδιο ισχύει πλέον για όλες τις χώρες. Για παράδειγμα, πριν «σκάσει» η Ιρλανδία, δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι οι Ιρλανδοί θα υπέφεραν λόγω των τραπεζών τους. Διότι κανείς δεν ήξερε τον βαθμό έκθεσης των ιρλανδικών τραπεζών σε τοξικά προϊόντα. Αλήθεια, γνωρίζει κανείς σήμερα αν οι γερμανικές ή οι γαλλικές τράπεζες είναι εκτεθειμένες σε άλλα επικίνδυνα χρηματοοικονομικά προϊόντα;

Όταν ξέσπασε η κρίση στην Αμερική δεν ήταν λίγες εκείνες οι φωνές (προερχόντουσαν κυρίως από τον χώρο των νεοφιλελευθέρων) που έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου για το γεγονός ότι η κρατική παρέμβαση θα διαπαιδαγωγούσε όλους τους τραπεζίτες στην αρχή «τα κέρδη δικά μας, οι ζημιές στους φορολογούμενους». Απ’ ό,τι φαίνεται, είχαν για άλλη μία φορά δίκιο. Μην κοιτάτε που στην Ελλάδα οι «νεοφιλελεύθερες συνταγές» είναι εύκολα καταδικαστέες. Συμβαίνει διότι αυτές οι πολιτικές δεν έχουν εφαρμοστεί στην Ελλάδα και διότι η αντίκρουση αυτών των επιχειρημάτων πνίγεται μέσα στην δημοκρατία των μέσων ενημέρωσης.

Είναι απορίας άξιο πως οι καταθέσεις των ανθρώπων μπαίνουν σε κίνδυνο από την έκθεση των τραπεζών σε προϊόντα που δεν έχουν σχέση με την τραπεζική και πολλές φορές ούτε καν με τον κόσμο της πραγματικής οικονομίας. Κι αυτό είναι ένα σοβαρό θέμα συζήτησης που θα πρέπει κάποια στιγμή να μας απασχολήσει, αν θέλουμε στο μέλλον να αποφεύγουμε αυτού του είδους τις κρίσεις.

Πάμε παρακάτω! Γνωρίζουν οι Γερμανοί αν οι τράπεζές τους είναι εκτεθειμένες και σε τι βαθμό σε νέα τοξικά προϊόντα; Μην βιαστείτε να απαντήσετε. Θυμάμαι κάποιους αναγνώστες που έγραφαν σκωπτικά σχόλια όταν από αυτή εδώ την στήλη γράφαμε από το 2007 για το ενδεχόμενο μιας μεγάλης κρίσης. Ή όταν υποστηρίζαμε ότι η κρίση θα μπορούσε να επεκταθεί στην Ισπανία και στην Ιταλία. Οι αντιδράσεις ήταν απόλυτα φυσιολογικές, αφού οι άνθρωποι διδάσκονται στα πανεπιστήμια ότι τα παράγωγα προϊόντα είναι κάτι καλό και ότι όποιος αντιδρά στην τεχνική της μόχλευσης είναι απλά και μόνο οπισθοδρομικός. Το μεγάλο όμως ερώτημα δεν είναι αυτό, αλλά αν μέσω των παραγώγων δημιουργεί κανείς χρήμα και ποιος εν τέλει ελέγχει όλο αυτόν τον μηχανισμό. Διότι το να λέει κάποιος, όπως η κυρία Μέρκελ, ότι αρνείται τα ευρωομόλογα και την ίδια ώρα οι τράπεζές του να κάνουν πάρτι στα παράγωγα, είναι από μόνο του ένα οξύμωρο σχήμα...