Μ.ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Τι να την κάνεις τέτοια Ευρώπη;

Ήταν το αυθόρμητο ερώτημα-απορία μετά τη μεσοβέζικη συμφωνία που συνυπέγραψαν οι Ευρωπαίοι με την Τουρκία για το Προσφυγικό και αφού είχαν προηγηθεί πολλές ώρες εκβιασμών από την πλευρά του πρωθυπουργού της κατοχικής δύναμης, Αχμέτ Νταβούτογλου και δικαιολογημένων αντιδράσεων από τους «μικρούς» της Ευρώπης, οι οποίοι αντιμετωπίζουν το θέμα κυρίως εθνικιστικά, αλλά όχι μόνο…

Η ΕΕ δεν είναι η Ένωση που ονειρεύτηκαν οι ιδρυτές της, ούτε πρόκειται να επιτύχει το εγχείρημα των Ηνωμένων Πολιτειών, για το οποίο χύθηκε και αίμα. Ακόμα και σήμερα παραμένει προβληματικό το αμερικανικό σύστημα, αλλά η αλήθεια είναι ότι λειτουργεί καλά, παρά το γεγονός ότι οι διαφορές μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών πολιτειών ήταν και είναι τόσο εμφανείς. Το πιο σημαντικό για τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι ότι οι πολίτες, ανεξαρτήτως από χώρα καταγωγής ή πολιτισμών, σκέφτονται αμερικανικά. Στην Ευρώπη αυτό δεν θα συμβεί ποτέ. ‘Η αν συμβεί θα περάσουν αιώνες…

Η προσφυγική κρίση, την οποία δημιούργησε η Τουρκία, απέδειξε πόσο μικροί είναι οι ηγέτες των μεγάλων χωρών της Ευρώπης αλλά και πόσο εύκολο είναι να καταρρεύσει αυτή η Ένωση διαφορετικών λαών, πολιτισμών, γλωσσών και νοοτροπιών. Πόσες φορές τέθηκε το ερώτημα «τι σχέση μπορεί να έχει ο Βορράς με τον Νότο της Ευρώπης», ιδιαίτερα μετά την οικονομική κρίση, που ταλαιπωρεί για έκτο χρόνο τον ελληνικό λαό. Η καγκελάριος Μέρκελ αποδείχθηκε ασήμαντη μπροστά στις δύο κρίσεις, ο κ. Ολάντ δείχνει να μην καταλαβαίνει τις συνέπειες, ο Βρετανός Κάμερον βλέπει το σπίτι του να καίγεται λόγω του Brexit, ενώ δεν επηρεάζεται από το κύμα προσφύγων που στέλνει η Τουρκία στην Ευρώπη. Με αποτέλεσμα, από τις 28 χώρες της Ευρώπης να σηκώνει όλο το βάρος η Ελλάδα, η οποία δεν έχει καν τις δυνατότητες να ανταποκριθεί σε ένα πρόβλημα που δεν είναι δικό της, που δεν το δημιούργησε η ίδια. Πως μπορούν να ζητούν από την Ελλάδα, μία χώρα 10 εκατομμυρίων ψυχών, να αναλάβει να διαχειριστεί την άνευ προηγουμένου προσφυγική κρίση, όταν η Αμερική, η μόνη υπερδύναμη, με το ζόρι δέχθηκε να υποδεχθεί 10 χιλιάδες Σύριους, οι πλείστοι εκ των οποίων είναι και σήμερα στο …περίμενε.

Η Τουρκία έπαιξε τα ρέστα της εναντίον της Ευρώπης, χρησιμοποιώντας τους άμοιρους και κολασμένους της Συρίας και άλλων χωρών της Μέσης Ανατολής. Αντιλαμβανόμενη νωρίς ότι η Ενωμένη Ευρώπη δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα συνονθύλευμα λαών και πολιτισμών, που δεν συμφωνούν σχεδόν σε τίποτα, και εκμεταλλευόμενη τις ακροδεξιές αντιλήψεις στον ευρωπαϊκό Βορρά, κατάφερε το ακατόρθωτο. Να εκβιάζει ολόκληρη την Ευρώπη και να βάλει τη φωτιά που άναψε και ανέδειξε τις αγεφύρωτες διαφορές μέσα στην Ένωση.

Δεν πιστεύω ότι μερικά πράγματα γίνονται τυχαία. Η προσφυγική κρίση είναι το αποτέλεσμα ενός πανέξυπνου τουρκικού σχεδίου. Στόχος βεβαίως είναι και η Ελλάδα και η Κύπρος. Οι ηγέτες της ΕΕ δεν μπορούν να ανταποκριθούν στον κίνδυνο, διότι δεν θέλουν, ιδιαίτερα οι Βόρειοι, διότι έχουν ήδη οχυρωθεί σε «εθνικές πολιτικές», και επειδή (ίσως) δεν μπορούν. Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να κοιτάξουν τα σπίτια τους και τους λαούς τους και πρέπει οι ηγέτες των δύο χωρών, ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Αναστασιάδης, να αρχίσουν να σκέφτονται πιο «εθνικά» παρά ευρωπαϊκά, διότι υπάρχει τεράστιος κίνδυνος να στραφούν οι πολίτες προς την εθνικιστική ακροδεξιά και τους ναζί της Χρυσής Αυγής.

Έτσι με λίγα λόγια θα το πω και στους δυο: Ανεχθήκαμε τα λάθη σας, ανεχθήκαμε τις παγκοσμιοποιημένες πολιτικές σας και τον εναγκαλισμό σας με τις διάφορες Μέρκελ και τους διάφορους Γιούνκερ και Τουσκ, αλλά δεν θα ανεχθούμε να μας παραδώσετε σε αρρωστημένους εθνικιστές.