ΑΝΤΟΝ ΚΟΡΛΕΟΝΕ

Αντών Κορλεόνε

Του Κώστα Βαξεβάνη

Δεν υπάρχει πιο σκληρό αποδεικτικό στοιχείο από το βίντεο. Οι πρωταγωνιστές είναι εκεί μπροστά σου, τους ακούς και τους βλέπεις να μιλάνε. Κανένας ενδιάμεσος. Εσύ απέναντι στην πραγματικότητα που έχει καταγραφεί. Η σκληρή πραγματικότητα του βίντεο αλλά και των ηχητικών ντοκουμέντων, επί μήνες εκθέτει τον Αντώνη Σαμαρά αποκαλύπτοντας εκτός από ομιλούσες μορφές και ένα φλύαρο παρακράτος.

Το βίντεο με τον Μπαλτάκο να αποκαλύπτει εκτός από τις σχέσεις της ΝΔ με τη Χρυσή Αυγή, και την παρέμβαση της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη εμφανίστηκε ως παρεκτροπή Μπαλτάκου. Δεν ήταν καμιά παρεκτροπή Μπαλτάκου αλλά της νομιμότητας και της Δημοκρατίας. Ο γενικός γραμματέας ...
της κυβέρνησης αποκάλυπτε αυτό που ήξερε. Αλλά, ω του θαύματος, ενώ ο Κασιδιάρης διώχθηκε για το «παράνομο βίντεο» ούτε η Δικαιοσύνη, ούτε φυσικά η κυβέρνηση ξεκίνησαν έρευνα για την ουσία όσων αποκαλύπτονταν στο βίντεο. Για την παρέμβαση δηλαδή και τη χειραγώγηση της Δικαιοσύνης που αφορούσε την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, τον Υπουργό Δικαιοσύνης και τον ίδιο τον πρωθυπουργό.Είναι δηλαδή σαν κάποιος να συλλαμβάνεται να μεταφέρει ναρκωτικά με αμάξι με πλαστές πινακίδες και να διώκεται για τις πινακίδες αλλά όχι για τα ναρκωτικά.

Στο ηχητικό που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα με τον «παναθηναικάκια» να παίρνει εντολή για δικαστικό πορνό από το Σαμαρά, η ηχητική πραγματικότητα ήταν επίσης αδυσώπητη. Ο πρωθυπουργός δίνει εντολή για παρέμβαση στη Δικαιοσύνη.

Αποδεικνύεται επίσης πως κάποιος προφανώς από το περιβάλλον του τον ηχογραφεί και διαρρέει τα ηχητικά προς τη Χρυσή Αυγή. Ούτε για αυτό το σοβαρό θέμα κουνήθηκε φύλλο αν και αποκαλύφθηκε πως ο Σαμαράς και μετέρχεται παρακρατικών μαφιόζικων μεθόδων και το περιβάλλον του τον καθιστά θύμα τους. Εν ολίγοις καταγράφει ο ένας τον άλλο (για να μη χρησιμοποιήσω άλλο ρήμα της αγοραίας αργκώ Σαμαρά) στο Μέγαρο Μαξίμου και όλοι μαζί σκίζουν τη Δημοκρατία.

Στο τρίτο τηλεοπτικό «επεισόδιο Σαμαρά» ,κάποιο άτομο το οποίο δούλευε για τον ίδιο στο παρελθόν, καταγράφεται να επιχειρεί να χρηματίσει το βουλευτή Χαικάλη. Η πράξη είναι προς το συμφέρον Σαμαρά,στο βίντεο καταδεικνύεται η ηθική αυτουργία Σαμαρά και μένει να αποδειχθεί και η εντολή Σαμαρά. Εν ολίγοις ο πρωθυπουργός βρίσκεται και πάλι στο επίκεντρο της εκτροπής

Όλα τα στοιχεία που έχουν κατατεθεί στην Εισαγγελία είναι προς έρευνα. Ποιό δάνειο θα έσβηνε ο Αποστολόπουλος στο Χαικάλη,ποιός είναι τραπεζίτης που θα το έκανε,ποιόν εξυπηρετούσε πολιτικά;
Κανένα από τα λογικά και δημοσιογραφικά επιχειρήματα δεν μπαίνει στο τηλεοπτικό τοπίο. Αντιθέτως γίνεται συζήτηση για τη νομιμότητα του βίντεο ή για τη σχέση του μεσάζοντα με άλλους. Ο πρωθυπουργός φτάνει στο σημείο να καταθέσει μήνυση στο Χαικάλη,στο θύμα δηλαδή και αυτόν που αποκαλύπτει τι έγινε, αντί να μηνύσει έστω τον Αποστολόπουλο που τον κατονομάζει ως ενεχόμενο.
Οι πρωθυπουργοί δεν κάνουν μηνύσεις όπως και δεν εκλέγονται από δικαστήρια. Απευθύνονται στους πολίτες και δίνουν εξηγήσεις. Δεν κρύβονται πίσω από νομοτυπίες ή την αντιστροφή της κοινής λογικής.

Για κάνενα από τα ντοκουμέντα που τον ενοχοποιούν δεν έχει απαντήσει ο Σαμαράς. Εξακοντίζει κατηγορίες για αθλιότητες εναντίον του, αλλά δεν δίνει καμιά εξήγηση για την καταγεγραμμένη αθλιότητα που τον εμφανίζει ως κοινό μαφιόζο της πολιτικής διαπλοκής.

Την ίδια ώρα που επικαλούνται τη νομιμότητα βέβαια, δεν την επεκτείνουν στο άνοιγμα των τηλεφωνικών συνομιλιών για να διαπιστωθεί με ποιούς από το Μαξίμου ή τις τράπεζες μιλούσε ο Αποστολόπουλος;Την ώρα που καταγράφουν πάνω από 40.000 τηλέφωνα ελλήνων για ψύλου πήδημα, αρνούνται να άρουν το απόρρητο που ρίχνει φως σε ένα έγκλημα κατά του Συντάγματος και της Δημοκρατίας στη χώρα. Χρειάζεται άλλο αποδεικτικό στοιχείο;

Η νομολαγνεία Σαμαρά θυμίζει εκείνο το αμίμητο του Σημίτη, ο οποίος την εποχή που η οσμή σκανδάλων και διαφθοράς άρχιζε να γίνεται μπόχα Άκη,Μαντέλη Χριστοφοράκου, η μόνιμη επωδός του ήταν «όποιος έχει στοιχεία να τα πάει στον εισαγγελέα». Ας κάνει όμως ο Αντώνης Σαμαράς τον κόπο να δει και τη συνέχεια της ιστορίας. Σε τελευταία ανάλυση μπορεί να τηλεφωνήσει στον Άκη στο κελί του με τον οποίο διατηρούσαν άριστες σχέσεις.