Oχι. Δεν θα γράψουμε για το πόσες φορές "πέθαναν" τον Αντώνη οι δημοσιογράφοι.
Θα γράψουμε για τους δικούς τους καθημερινούς "θανάτους" με αφορμή τον θάνατο, μετά από πολύχρονη μάχη με την ασθένεια, του σπουδαίου στιχουργού και τραγουδιστή.
Αναρωτιέται κανείς εάν όλος αυτός ο εσμός των αχρήστων που δηλώνουν δημοσιογράφοι (που δήθεν κάνουν ρεπορτάζ), εάν έχουν σκεφθεί το ενδεχόμενο να φύγουν αιφνιδιαστικά από τη ζωή-ποτέ δεν ξέρεις πότε θα καλέσουν την κλάση σου. Και σ΄ αυτή την περίπτωση τι;
Ολοι αυτό το σκατολόι που δηλώνουν δημοσιογράφοι αναρωτιέται κανείς εάν έχουν την φιλοδοξία και το πάθος να αφήσουν το σημάδι τους σ΄αυτό το γαμημένο επάγγελμα, (σ΄αυτό τον κόσμο), ή να περάσουν και να φύγουν απλά σαν υπάλληλοι του κάθε καργιόλη εκδότη ή καναλάρχη.
Αυτό το επιχείρημα "το μεροκάματο να βγαίνει" όταν το ακούς από δημοσιογράφο είναι για πολλές κλωτσιές.
Σκατά...
-Καλό ταξίδι Αντώνη. Τουλάχιστο η δική σου ανάμνηση θα περιπλανιέται για χρόνια...