Aπό τον Ντάνι ντε Νίρο
-Ανήκουμε στην Ελλάδα, αλλά η Μύκονος, είναι ένα πλούσιο ξεχωριστό κράτος, μέρος μιας χρεοκοπημένης χώρας...
Αυτό το παραδέχεται με ανοιχτή καρδιά και ο τελευταίος μυκονιάτης, καθώς κάνει τον απολογισμό μιας ακόμη εντυπωσιακής σεζόν από άποψη εσόδων.
Το ότι η Μύκονος δεν είναι Ελλάδα το διαπιστώνει κανείς με το που πατάει το πόδι του στο εντυπωσιακό νέο λιμάνι του νησιού. Στην διαδρομή για τη χώρα συναντάς το παλαιό λιμάνι το οποίο έχει μετατραπεί σε ένα μεγάλο υπαίθριο δημοτικό πάρκινγκ. Το νέο λιμάνι, το υπαίθριο πάρκινγκ και η περιφερειακή οδός  είναι τρία έργα υποδομής σε πρώτο πλάνο.
Την "άκουσε" άραγε η Μύκονος από την κρίση; Η απάντηση είναι ότι το 2012 το 2103 ήταν δύο "δύσκολα" χρόνια ακόμη και για το ελληνικό "Μονακό". Το γιατί μας το εξηγεί μέσα από μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση ο έμπειρος κτηματομεσίτηςκ. Αντώνης Νταφούλης.
-Ο τουρισμός, ο οποίος όπως είναι φυσικό αποτελεί την κύρια πηγή εσόδου του νησιού θα μπορούσε να χωρισθεί σε 3 κατηγορίες. Στην πρώτη ανήκουν οι πολύ πλούσιοι ιδιοκτήτες των ακριβών σπιτιών, πολυτελείς βίλες κλπ, οι οποίοι πηγαινοέρχονται με τα ιδιωτικά τους αεροπλάνα και ελικόπτερα και είναι εξαφανισμένοι από την αγορά του νησιού. Στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν επισκέπτες με υψηλό εισόδημα οι οποίοι επιλέγουν τα πολυτελή ξενοδοχεία του νησιού. Κι αυτοί δεν αφήνουν χρήμα στην αγορά.
Στην τρίτη κατηγορία ανήκει το εγχώριο lifestyle. Ολοι αυτοί που έρχονται στο νησί γιατί θέλουν να είναι μέρος αυτού που "συμβαίνει". Μιλάμε για την μεγάλη μάζα η οποία στην τελική κινεί την αγορά. Αυτοί βγαίνουν, αγοράζουν, ξενυχτάνε, ψωνίζουν στα σούπερ μάρκετ, νοικιάζουν δωμάτια και γενικά κάνουν τον τζίρο στο νησί. Αυτούς τους γονάτισε η κρίση με αποτέλεσμα τις σεζόν 12 και 13  η αγορά της Μυκόνου να την "ακούσει".
Κι ενώ φέτος πιστεύαμε ότι το καλοκαίρι του 2014 θα ήταν ακόμη πιο δύσκολο η εικόνα άλλαξε από τον Φεβρουάριο κιόλας. Τα καταστήματα που ήταν ξενοίκιαστα γνώρισαν πρωτοφανή ζήτηση από Ελληνες και ξένους. Ετσι έφτασε να γίνεται ακόμη και πλειστηριασμός για το ποιος θα προτείνει το μεγαλύτερο ενοίκιο. Στην διάρκεια του καλοκαιριού οι Ελληνες επισκέπτες "αντικαταστάθηκαν" από τους ξένους-κυρίως Κινέζους-που κατέφθαναν στο νησί με τα κρουαζιερόπλοια. Ενα κροουαζιερόπλοιο μπορεί να μεταφέρει ακόμη και 2.000 τουρίστες. Οι μυκονιάτες αντιλήφθηκαν ότι η ανάσταση της αγοράς περνάει πλέον από τον ξένο μαζικό τουρισμό και άρχισαν να επενδύουν σ΄αυτόν. Έτσι έβλεπες πούλμαν να μεταφέρουν τους τουρίστες στην ενδοχώρα, στον Ανω Μερά, στον Αγιο Ιωάννη, σε "ανεξερεύνητα" σημεία του νησιού...Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η θερινή σεζόν του 2014 να πάει περίφημα από άποψη εσόδων..."
Η πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση του κ. Νταφούλη αποδίδει με ακρίβεια την συμβολή ντόπιων και ξένων "πεπετζήδων" που θέλουν να βρίσκονται μέσα στην μόδα με το να λένε "ήμουν κι εγώ στη Μύκονο".
Ειδικά το 2014 η "ποιότητα" των μαζικών επισκεπτών του νησιού ήταν τέτοια που ανάγκασε την ηρωική πωλήτρια σε επιχείρηση της Μυκόνο να γράψει την επική επιστολή που δημοσιεύουμε για μια ακόμη φορά>
«Αυτό που συμβαίνει φέτος το καλοκαίρι στη Μύκονο είναι κατάντια και πλήρης ξεπεσμός ενός κοσμοπολίτικου νησιού που αυτή τη στιγμή που σας γράφω χτυπιέται αλύπητα από ένα απίστευτης αγένειας, θράσους, γυφτιάς, κακογουστιάς, φτήνιας και λεκτικής επιθετικότητας τσουνάμι, που όμοιό του δεν έχουμε ματαδεί.
Το νησί είναι γεμάτο ανθρώπους τόσο φτηνούς σε όλες τους τις εκφάνσεις που οι περισσότεροι από όσους μένουμε και δουλεύουμε εδώ έχουμε, πλέον, φρικάρει. Μέσα Ιουλίου, στην καρδιά του καλοκαιριού και έχει μποτιλιάρισμα στο Ματογιάννη από τα παιδικά καροτσάκια ώρα 2 το πρωί. Με παιδάκια να κοιμούνται και γονείς να «χαζεύουν» βιτρίνες! Άνθρωποι που ποτέ πριν δεν είχαν πατήσει στο νησί ξαφνικά το έχουν γεμίσει με άθλιους τρόπους και εμφανίσεις! Πιο φτήνια πεθαίνεις!
Σεργιανάνε στα στενά της Μυκόνου σκαλίζοντας τη μύτη τους, σκουπίζοντας τα λερωμένα από σουβλάκια, βρώμικα χέρια τους σε όλα ανεξαιρέτως τα προϊόντα των καταστημάτων, δε λένε ούτε καλησπέρα, ούτε καλημέρα, ούτε ευχαριστώ, όταν μπαίνουν σ” έναν χώρο σού λένε με αγένεια και επιτακτικό τρόπο το ποσό που οι ίδιοι αποφάσισαν να πληρώσουν για το αντικείμενο που θέλουν να αγοράσουν, τα παιδιά τους χαλάνε τον κόσμο από φωνές, κατεβάζουν όλες τις βιτρίνες για πλάκα, φιλάνε τους καθρέφτες και πιέζουν όλα τους τα δάχτυλα πάνω στα τζάμια, κάνουν τις κουρτίνες των δοκιμαστηρίων φούστες στριφογυρίζοντας σα βλαμμένα, οι περήφανοι γονείς τους κάνουν σχεδόν το ίδιο και φυσικά δεν αγοράζουν ποτέ τίποτε από πουθενά γιατί δεν έχουν μία! Χωρίς στιγμή να σέβονται τους εργαζόμενους που λιώνουν στα 15 ώρα δουλειάς με αμοιβές της πλάκας και τεράστια έξοδα [δεύτερων σπιτιών και φαγητού]
Λούτσα η Μύκονος το τελευταίο 20ήμερο! ΚΑΙ ας με συγχωρήσουν όσοι είναι από εκεί αλλά σίγουρα θα καταλάβουν τι θέλω να πω.
Έχουμε πάθει σοκ και με την επέλαση της λαϊκούρας, με την κακή έννοια, [γιατί υπάρχει και λαϊκός κόσμος με άλλη εντελώς διαφορετική έννοια] και δεν ξέρουμε, οι εργαζόμενοι, πώς να διαχειριστούμε τους τόνους αγένειας, προσβλητικότητας και επιθετικότητας από όλους αυτούς που κανείς μας δεν ξέρει πώς ήρθαν [με τι οικονομικό προϋπολογισμό] και τι ήρθαν να κάνουν στη Μύκονο [αφού πάνε για ύπνο λόγω παιδιών από τις 12:30] ΚΑΙ μιλάω για Έλληνες!
Ας μη μιλήσω για τους Ινδούς, Σλοβένιους, χωριάταρους Γερμανούς φασίστες που μπαίνουν πιωμένοι στα καταστήματα και μας βρίζουν και μας λένε ότι τους χρωστάμε λεφτά! Σε άλλο ποστ θα σας πω για όλους τους βλαμμένους κομπλεξικούς ξένους τουρίστες. Μεγάλη φωτεινή εξαίρεση η ευγένεια των Τούρκων, Ελβετών και Νορβηγών.
Πού βρήκε τα λεφτά ο μανάβης, η κομμώτρια, η νοσοκόμα και ο γκαραζιέρης να έρθουν στο νησί Ιούλιο μήνα, κουβαλώντας όλες τις απαράδεκτες συμπεριφορές και τα χούγια τους; Ποια ελληνική επαρχία υποφέρει οικονομικά, οέο;
Να μη σέβονται κανέναν και τίποτε, να πετάνε όλα τα σκουπίδια κάτω, να ουρούν όπου βρουν, να τρώνε μόνο τεράστια ξεχειλισμένα σάντουιτς τίγκα στο κέτσαπ και πιτόγυρα και να μιλάνε με ύφος 100 και βάλε καρδιναλίων;
Η Μύκονος βιώνει το χειρότερο οικονομικά και τουριστικά καλοκαίρι ever και αφήστε την τηλεόραση και τα περιοδικά να μιλάνε μόνο για τα υπερβολικής βαρύτητας επίθετα της παγκόσμιας ατζέντας, των οποίων οι κάτοχοι εμφανίζονται για μισή, το πολύ, ώρα στη Χώρα της Μυκόνου, είναι ευγενικοί και γλυκομίλητοι με όλο τον κόσμο και αποσύρονται ταχύτατα στις πανάκριβες σουίτες των εξαιρετικών ξενοδοχείων του νησιού..."
Την ίδια ώρα πολλοί από τους επιτηδευματίες του νησιού βρέθηκαν στο στόχαστρο των αρχών, όπως της Οικονομικής Αστυνομίας.
-Τι θέλουν επιτέλους από την Μύκονο οι κρατικές αρχές;, αναρωτιέται ο κος Νίκος Δακτυλίδης-photo ιδιοκτήτης πολλών πετυχημένων επιχειρήσεων στο νησί όπως το διάσημο Cavo Paradiso, ομώνυμες μπουτίκ στη χώρα, το καφέ Blu Blu, και το εστιατόριο Roca Cookery μερικές δεκάδες μέτρα από το παλαιό λιμάνι.
-Μόνο για το Cavo έχω φθάσει να πληρώνω 180.000 ευρώ ΦΠΑ μέσα σ΄ ένα τρίμηνο. Αναρωτιέμαι αν υπάρχουν πολλές ανάλογες επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Ηρθαν να μας ελέγξουν γιατί ήθελαν να προκαλέσουν επικοινωνιακό θόρυβο. Το Cavo Paradiso είναι διάσημο σε όλο τον κόσμο και ήταν ότι έπρεπε για να προκαλέσουν τα φώτα της δημοσιότητας. Θα εξαντλήσω κάθε νόμιμο μέσο για να βρω το δίκιο μου. Οι επιχειρήσεις μου είναι τυπικότατες στις υποχρεώσεις τους απέναντι στο κράτος. Έτσι θα θέλαμε και το κράτος σύμμαχο και όχι αντίπαλο...Οσο για την Μύκονο έχει πολλά περιθώρια ανάπτυξης και νομίζω ότι η νέα δημοτική αρχή θα συμβάλλει σ΄αυτή την κατεύθυνση..."
Το ότι η Μύκονος έχει πολλά περιθώρια ανάπτυξης και ειδικά στο θέμα των ξενοδοχειακών υποδομών μπορεί να το διαπιστώσει κανείς πολύ εύκολα διαβάζοντας τα οργισμένα σχόλια στο Trip Advisor όσων έχουν μείνει ακόμη και στα πιο ακριβά-"πολυτελή" ξενοδοχεία της. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως η Μύκονος από άποψη ξενοχειακών εγκαταστάσεων χωλαίνει επικίνδυνα.
Από την άλλη αποτελεί νησί-πρόκληση για επενδυτές που θέλουν να επενδύσουν σε κυριολεκτικά 5αστερες μονάδες. Εδώ υπάρχει ένα πεδίο επένδυσης λαμπρό καθώς μέσα από έναν υγιή ανταγωνισμό τα σημερινά βαριά ονόματα των ξενοδοχειακών μονάδων θα βγουν εκτός αγοράς, όπως συμβαίνει ήδη με κάποιες στοιχειωμένες φίρμες που μεσορανούσαν στις δεκαετίες του 80 και 90 και τώρα ακόμη και τον Αύγουστο μόλις μετά βίας έχουν πληρότητα.
Ένα από τα μικρά ξενοδοχεία για το οποίο δεν διαβάσαμε κανένα αρνητικό σχόλιο-το αντίθετο-είναι το Lithos by Spyros and Flora στον Αγιο Ιωάννη. Εχουν κάνει καλή δουλειά οι άνθρωποι.

Η Μύκονος είναι πράγματι μια "άλλη χώρα". Αυτό το γνωρίζουν οι κάτοικοί της και είναι αποφασισμένοι να υπερασπισθούν αυτό το δώρο του σύμπαντος βελτιώνοντας τις υποδομές της. Για την ώρα τόσους χαμογελαστούς ντόπιους δεν θα τους συναντήσεις σε κανένα άλλο μέρος της Ελλάδας...Κι αυτό χάρη στους πεπετζήδες- εγχώριους και αλλοδαπούς.