Κανονικά, στην κατάστασή μας, απαιτούνταν θαύματα με το «καλημέρα σας». Αντί αυτών βλέπουμε τα γνωστά «θαύματα» των αλληλοεξυπηρετήσεων. Λίγο πριν τις διακοπές, έγραφα για την ανακύκλωση των ίδιων και των ίδιων σε θέσεις με κρατικό χρήμα. Ένα από τα παραδείγματα ήταν και η τοποθέτηση του Τζώνυ Καλημέρη στο τιμόνι της κρατικής τηλεόρασης. Τώρα πληροφορούμαι πως το «θαύμα» έχει και συνέχεια. Διευθυντής ειδήσεων ανέλαβε ο Αιμίλιος Λιάτσος. Χωρίς να θέλω να ευλογήσω τα γένια μου, αποδείχτηκα προφήτης πολύ νωρίς.
Δεν έχω τίποτα με τον άνθρωπο, ούτε γνωριζόμαστε προσωπικά. Επιπλέον ακολουθώντας τη λαϊκή ρήση « από πίτα που δεν τρως, τι σε νοιάζει κι αν καεί;», θα μπορούσα να μην σχολιάσω και τίποτα, ακολουθώντας τις δημόσιες σχέσεις της σιωπής. Όμως , βρε παιδιά, κάποια πράγματα «βγάζουν μάτι».
Ο κ. Λιάτσος τα τελευταία χρόνια, πέρα από την τηλεοπτική του παρουσία, είχε τον τίτλο του εκδότη μιας εβδομαδιαίας εφημερίδας. Έδινε δηλαδή και ως επιχειρηματίας τη δύσκολη μάχη επιβίωσης στην αγορά. Αίφνης – και προφανώς συμφωνημένα – κλείνει την εφημερίδα του και προσλαμβάνεται στην κρατική ΕΡΤ. Που πάνε λοιπόν όλα τα ωραία και μεγάλα λόγια για τη στροφή που πρέπει να κάνει η ελληνική οικονομία στην ανταγωνιστικότητα; Που πάνε οι ωραίες προθέσεις περί αλλαγής νοοτροπιών και αντιλήψεων, ώστε να πάψει κάθε Έλληνας να ζει με το όνειρο να γίνει ένας κρατικοδίαιτος υπάλληλος; Που πάνε οι διακηρύξεις για έμφαση στην ιδιωτική οικονομία, διότι αυτή είναι που μπορεί να παράγει πλούτο ενώ ο ελλειμματικός κρατικός κορβανάς απομυζεί τα λεφτά των άγρια φορολογουμένων Ελλήνων, βάζοντας και πρόσθετα χρέη για τις επόμενες γενιές;
Με τέτοιες επιλογές η κοινωνία παίρνει το λάθος μήνυμα την πιο λάθος στιγμή. Το μήνυμα πως τα μεγάλα και παχιά λόγια είναι για τον λαουτζίκο την ώρα που μερικές παρέες ανάμεσα στο finger food της Μ. Βρετάνιας και τον freddo espresso της πλατείας Κολωνακίου, συνεχίζουνε το «πάρτυ». Οπότε ας μην απορούμε που την επόμενη φορά θα πάρουν με τις πέτρες το ΣΔΟΕ όχι μόνο οι μαγαζάτορες στην Ύδρα, αλλά και στις Σπέτσες και στα Ψαρά και θα γίνουν όλοι «μπουρλοτιέρηδες» κατά τα πρότυπα του 1821.
Αν κρατιέται στη θέση της αυτή η κυβέρνηση, κρατιέται όχι τόσο για την αποτελεσματικότητά της (την οποία άλλωστε δεν την έχουμε διαπιστώσει και πουθενά ακόμη) αλλά για το ηθικό πλεονέκτημά της έναντι προγενέστερων καταστάσεων. Αυτό το πλεονέκτημα όμως ροκανίζεται από επιλογές που δείχνουν πως «άλλα λέμε, άλλα εννοούμε κι άλλα κάνουμε». Η συσσώρευση τέτοιων επιλογών, έστω και μικρής κλίμακας, αργά ή γρήγορα δημιουργούν ένα μεγάλο πρόβλημα. Κι αυτό πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη οι κυβερνώντες.
Δεν έχω τίποτα με τον άνθρωπο, ούτε γνωριζόμαστε προσωπικά. Επιπλέον ακολουθώντας τη λαϊκή ρήση « από πίτα που δεν τρως, τι σε νοιάζει κι αν καεί;», θα μπορούσα να μην σχολιάσω και τίποτα, ακολουθώντας τις δημόσιες σχέσεις της σιωπής. Όμως , βρε παιδιά, κάποια πράγματα «βγάζουν μάτι».
Ο κ. Λιάτσος τα τελευταία χρόνια, πέρα από την τηλεοπτική του παρουσία, είχε τον τίτλο του εκδότη μιας εβδομαδιαίας εφημερίδας. Έδινε δηλαδή και ως επιχειρηματίας τη δύσκολη μάχη επιβίωσης στην αγορά. Αίφνης – και προφανώς συμφωνημένα – κλείνει την εφημερίδα του και προσλαμβάνεται στην κρατική ΕΡΤ. Που πάνε λοιπόν όλα τα ωραία και μεγάλα λόγια για τη στροφή που πρέπει να κάνει η ελληνική οικονομία στην ανταγωνιστικότητα; Που πάνε οι ωραίες προθέσεις περί αλλαγής νοοτροπιών και αντιλήψεων, ώστε να πάψει κάθε Έλληνας να ζει με το όνειρο να γίνει ένας κρατικοδίαιτος υπάλληλος; Που πάνε οι διακηρύξεις για έμφαση στην ιδιωτική οικονομία, διότι αυτή είναι που μπορεί να παράγει πλούτο ενώ ο ελλειμματικός κρατικός κορβανάς απομυζεί τα λεφτά των άγρια φορολογουμένων Ελλήνων, βάζοντας και πρόσθετα χρέη για τις επόμενες γενιές;
Με τέτοιες επιλογές η κοινωνία παίρνει το λάθος μήνυμα την πιο λάθος στιγμή. Το μήνυμα πως τα μεγάλα και παχιά λόγια είναι για τον λαουτζίκο την ώρα που μερικές παρέες ανάμεσα στο finger food της Μ. Βρετάνιας και τον freddo espresso της πλατείας Κολωνακίου, συνεχίζουνε το «πάρτυ». Οπότε ας μην απορούμε που την επόμενη φορά θα πάρουν με τις πέτρες το ΣΔΟΕ όχι μόνο οι μαγαζάτορες στην Ύδρα, αλλά και στις Σπέτσες και στα Ψαρά και θα γίνουν όλοι «μπουρλοτιέρηδες» κατά τα πρότυπα του 1821.
Αν κρατιέται στη θέση της αυτή η κυβέρνηση, κρατιέται όχι τόσο για την αποτελεσματικότητά της (την οποία άλλωστε δεν την έχουμε διαπιστώσει και πουθενά ακόμη) αλλά για το ηθικό πλεονέκτημά της έναντι προγενέστερων καταστάσεων. Αυτό το πλεονέκτημα όμως ροκανίζεται από επιλογές που δείχνουν πως «άλλα λέμε, άλλα εννοούμε κι άλλα κάνουμε». Η συσσώρευση τέτοιων επιλογών, έστω και μικρής κλίμακας, αργά ή γρήγορα δημιουργούν ένα μεγάλο πρόβλημα. Κι αυτό πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη οι κυβερνώντες.
ΥΓ1: Με δεδομένο ότι την κρατική ΕΡΤ εξακολουθούμε να την πληρώνουμε μέσω της ΔΕΗ και με δεδομένο επίσης ότι οι λογαριασμοί των επομένων μηνών θα περιλαμβάνουν και το «χαράτσι», η μόνη αληθινά προστιθέμενη αξία που θα μπορούσε να προσδώσει ο κ. Λιάτσος στις ειδήσεις της κρατικής τηλεόρασης είναι– κατά τα πρότυπα του Star – να δείχνουν κανέναν κώλο! Όχι για να τον θαυμάζουμε ή για να μας σηκώνει την ψυχολογία. Αλλά για να αποδίδουν πιστά οι ειδήσεις, την πραγματικότητα!
ΥΓ2: Μπράβο ρε Τζώνυ, το έκανες BBC το μαγαζί τελικά. Ακριβώς όπως το υποσχέθηκες. Άργησες λίγο αλλά τα κατάφερες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου