ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΡΑΒΕΣΤΙ

Δεν είναι τραβεστί, είναι το ελληνικό πολιτικό σύστημα σε σύγχυση…

Δεν απαιτείται ιδιαίτερη αναλυτική οξυδέρκεια και πολιτική εμπειρία για να αντιληφθεί κάποιος πως η λεγόμενη «προγραμματική συμφωνία» μεταξύ Σαμαρά-Βενιζέλου είναι «τραβεστί κατάσταση» - πολιτικώς ασφαλώς, για να μην θεωρηθεί πως σχολιάζουμε με ρατσιστική κατηγοριοποίηση την καιροσκοπική όσμωση των δύο κύριων παραγόντων της πτώχευσης και φτωχοποίησης της Ελλάδας. Των κομμάτων που μέχρι πριν από έναν χρόνο κρατούσαν σε απόσταση «κάθετες διαχωριστικές γραμμές» και τείχη διαφορών ιδεολογισμού και συμπεριφορισμού! 
Προγραμματικές Συμφωνίες, στο πλαίσιο ενός ομαλού δημοκρατικού πολιτεύματος, τα κόμματα κάνουν - και εκθέτουν στο εκλογικό σώμα -προεκλογικά και όχι αφού πρώτα υφαρπάξουν την ψήφο, λέγοντας, όπως έλεγε ο κ. Σαμαράς στις 4 Μαίου του 2012, σχολιάζοντας το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ: «Δεν συμφέρει τον ελληνικό λαό να γίνει τέτοια συγκυβέρνηση, συμφέρει μόνο το ΠΑΣΟΚ, για να πέσει στα μαλακά, συμφέρει τη διαπλοκή και τα εξωθεσμικά κέντρα. Αν κάναμε κυβέρνηση μαζί με το ΠΑΣΟΚ, θα ήμασταν αιχμάλωτοι της δικής του πολιτικής».

Μετά από αυτό, η συγκυβέρνηση των...
δύο κύριων πολιτικών φορέων της ελληνικής κρίσης θα αποτελούσε μια μορφή μη-πολιτικώς ορθής συνεύρεσης, για αναπαραγωγή της διαπλοκής και της τραβεστί δημοκρατίας, η οποία τώρα είμαστε σίγουροι πως διευθύνεται από «εξωθεσμικά κέντρα», όπως θαυμάσια όριζε την ανορθόδοξη πολιτικά  - κατά την άποψή του – κυβερνητική συνένωση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός, ηγέτης της ΝΔ. Πρόκειται για τον ίδιο, ο οποίος τώρα επιδιώκει να συνυπογράψει με τον υπουργό του επί των Εξωτερικών και Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, ένα «προγαμιαίο συμβόλαιο», που θα αντικαθιστά (ή υποκαθιστά) τις «κόκκινες γραμμές» που χώριζαν εικονικά τη ΝΔ από το ΠΑΣΟΚ, με αυτές που θα χωρίζουν, επίσης εικονικά και χυδαία παραπλανητικά, και τους δύο - από εδώ και εμπρός, όπως θέλουν να διακηρύξουν - σαν ένα ζευγάρι «τραβεστί», με την τρόικα!

Και αυτό μετά από μια μεγάλη περίοδο «μη-προγραμματικής» συγκυβέρνησης, εξευτελίζοντας κάθε έννοια ομαλής κυβερνητικής σύγκλυσης, με την έννοια της συναίνεσης (ρητής συμφωνίας κόμματων) στη βάση μιας κοινής, μετεκλογικής έστω, πλατφόρμας διακυβέρνησης! Προγραμματική συμφωνία, δηλαδή, μεταξύ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, όχι μόνον δεν υπήρξε προεκλογικά (τότε είχε υπεύθυνα και κατηγορηματικά αποκλειστεί), αλλά ούτε αμέσως μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από το κυβερνητικό σχήμα και την διοίκηση, όπως θα ήταν εύλογο να συμβεί σε σχετικά ομαλοποιούμενες πολιτικές συνευρέσεις – μετά το ξεπέρασμα των  προεκλογικών προκαταλήψεων, ως προς τις «γκέι» συμπεριφορές, ως προϋπόθεση της πλήρους κυβερνητικής όσμωσης μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ! 

Ποια είναι λοιπόν η έννοια της ετεροχρονισμένης και σε μεγάλο βαθμό ψευδεπίγραφης επιχείρησης συνυπογραφής «προγραμματικής συμφωνίας» μεταξύ του πρωθυπουργού και του υπουργού (του) επί των Εξωτερικών; Μην σκεφτείτε πως πρόκειται απλώς για έναν άλλον διασκεδαστικό της κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας ελιγμό, ούτε ασφαλώς πως πρόκειται για «κάλυψη» από τον κ. Σαμαρά προς τον Κ. Βενιζέλο, ο οποίος κατηγορείται από την αντιπολίτευση για «νέο» σκάνδαλο, αυτή τη φορά πολύ σοβαρότερο από την «λίστα της κυβερνητικής ντροπής»! Ούτε καν θα πρέπει να περάσει από το πολιτικώς ομαλό μυαλό σας πως πρόκειται για την βάση της προεκλογική τους συμφωνίας, ώστε να βαδίσουν προς τις νέες πρόωρες εκλογές χέρι-χέρι, τις οποίες ασφαλώς από κοινού σχεδιάζουν, σαν ξεχωριστές μεν, αλλά ζευγαρωμένες από την ανάγκη της «σωτηρίας της χώρας», τραβεστί οντότητες – επαναλαμβάνω, με την πολιτική έννοια, δεν έχω τίποτα με τους/τις τραβεστί ως επιλογή προσωπική/κοινωνική.

  

Ποια θα είναι αυτή η νέα προεκλογική βάση; Μα, οι δήθεν «κόκκινες γραμμές» απέναντι στην τρόικα ως υποκατάσταση των «κόκκινων γραμμών», οι οποίες τάχαμου χώριζαν την κεντροδεξιά από την κεντροαριστερά στην Ελλάδα, παραδοσιακά! Πρόκειται για έναν κοινό «οδικό χάρτη» πολιτικών στάσεων «ΝΔ-ΠΑΣΟΚ», τον οποίο όσοι ακολουθούν, ενώ φαίνεται να «ηδονίζονται» με την αφήγηση του «κόκκινου» και τις συμπεριφορές στα «κόκκινα φανάρια», τις οποίες μιμούνται σαν τραβεστί, συνεχίζουν να υποκρίνονται πως έλκονται από το καθαρό, πατριωτικό ασφαλώς, γαλάζιο ή το ξεθωριασμένο, έστω, αλλά πάντως αγνό, φιλελεύθερο και οικολογικό πράσινο, αντιστοίχως!

Την απάντηση σε αυτό το εξελισσόμενο ερωτικό δράμα μεταξύ των ηγεσιών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αν αντί να την αναζητήσουμε αποκλειστικά στην διαπλοκή και στις συγκυριακές ανάγκες της, θα ήταν προτιμότερο να την διερευνήσουμε με τα φώτα των εξελικτικών βιολόγων!!! Αυτοί θα μας έλεγαν πως αυτά που παρατηρήσαμε στις πιο πάνω γραμμές (που δίχως παρεξήγηση, πάλι, δεν είναι κόκκινες) δεν αποτελούν έκφραση μιας βαθιά ριζωμένης, πολιτικά τραβεστί συμπεριφοράς στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ, αλλά μιας συγκυριακής σύγχυσης του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα, ενώπιον του σημερινού κοινωνικοοικονομικού αδιεξόδου στο οποίο βρίσκεται η κυβερνώσα ελίτ. Άρα, δεν είναι τραβεστί, είναι το ελληνικό πολιτικό σύστημα που βρίσκεται σε σύγχυση…

Συνεπώς, αυτή η επιχείρηση «προγραμματική συμφωνία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ» δεν θα πρέπει να θεωρηθεί σαν μια διαδικασία που προσφέρει ευκαιρίες «τραβεστί εξάσκησης» για τα βλαστάρια της πατρωνίας, οικογενειοκρατίας και ευνοιοκρατίας του δικομματισμού, ή που κατατείνει στη σύσφιξη των δεσμών της διαπλοκής, στην αναδιάρθρωση της εσωτερικής ιεραρχίας του καθεστώτος στην Ελλάδα και στην αναπαραγωγική του ικανότητα (: επιτυχία, ή στα Κυβερνητικά success story), ως έκφραση μιας τραβεστί δημοκρατίας, αλλά ως εναγώνια, μετατραυματική, βεβιασμένη πολιτική συνταύτιση Σαμαρά- Βενιζέλου! Με την έννοια πως οι δύο άνδρες υπολόγισαν και εκτίμησαν πως το κόστος της διστακτικότητας στην ολοκλήρωση της σχέσης τους, φαίνεται ότι είναι πλέον μεγαλύτερο από το κόστος που συνεπάγονται μια τραβεστί συμπεριφορά.

Έτσι λογάριασαν, με βάση τα στοιχεία που βρίσκονται στην διάθεσή τους και περιγράφουν την κατάσταση, το ήθος, την πολιτική παιδεία, πολιτική ωριμότητα και τα πολιτικά αντανακλαστικά του ελληνικού λαού. Δεν ξέρω αν υπολόγισαν σωστά, ή μάλλον επειδή υποθέτω πως καλά υπολόγισαν έγραψα τις παραπάνω αράδες με περιπαικτική ασφαλώς διάθεση, μήπως και «οι πολλοί» θορυβηθούν και αναστοχαστούν με την ιδέα πως δεν είναι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τραβεστί, αλλά το ελληνικό πολιτικό σύστημα σε πλήρη και επικίνδυνη για την κοινωνία σύγχυση…  

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.