Στις δυτικές, πολιτισμένες κοινωνίες που συχνά επικαλείται στο λόγο του, όποιος υπουργός έκανε μια πρώτου βαθμού συγγένειας πρόσληψη με…απευθείας ανάθεση και γινόταν γνωστή η “πολιτική” αυτή πράξη του, θα υπέβαλε έπειτα την παραίτησή του και θα γινόταν αυτομάτως δεκτή...
Γράφει ο Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης
Κτίζει εντέχνως -είναι αλήθεια- το προφίλ του “δουλευταρά υπουργού” και παρά την καταγεγραμμένη ανικανότητά του, τα Μέσα Μαζικής Εκδούλευσης των παρουσιάζουν συχνά ως τον μόνο άξιο κυβερνώντα που παράγει έργο.
Ως γνήσιος αντιλαϊκιστής φιλελεύθερος, εξήντλησε τη δυνατότητα πρόσληψης συμβούλων/γραμματέων/ψυχοπαιδιών και λοιπών ακολούθων του, έπειτα απ᾽τη συγχώνευση θώκων υπό τη σκέπη του κι έτσι οι βαρύγδουπες κατά καιρούς δηλώσεις του για την...
ανάγκη δραστικής μείωσης των κρατικών δαπανών παρέμειναν δηλώσεις, δίχως να γίνουν πράξη κι εύκολα ξεχάστηκαν (απ᾽τον ίδιο).
Σήμερα, έχει καταγραφεί στην σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία, ως ο πρώτος υπουργός στην μεταχουντική Ελλάδα που επέταξε εργαζομένους.
Τελευταίο κρούσμα πολιτικής υποκρισίας, ο διορισμός της αδελφής του στη νομική υπηρεσία της ΔΕΗ (όπως διαβάζω σε έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο), την οποία ακολούθως απέσπασε στο πολιτικό του γραφείο (κλασική τράμπα του μεταπολιτευτικού βολέματος).
Η επίθεση που εξαπέλυσε στους “βολεμένους” απεργούς του ΜΕΤΡΟ, κρίνεται εκ των παραπάνω τουλάχιστον υποκριτική.
Στην πολιτική διαδρομή του κατάφερε να “τα έχει καλά με όλους” (=μητσοτακικούς, παπανδρεϊκούς, καραμανλικούς, μπακογιαννικούς, σαμαρικούς, παπανδρεϊκούς, βενιζελικούς κ.α.), επιδεικνύοντας διαγωγή κοσμία κι άκρως παθητική στα θέλω των πολιτικών του προϊστάμενων.
Χρεώνεται στα θετικά του ο θερμός φιλοευρωπαϊσμός του, που όμως χάνεται στο παλαιάς κοπής κοστούμι πολιτικάντη που φοράει.
Αναντίρρητα, για τον Κωστή Χατζηδάκη η πολιτική είναι επάγγελμα, αφού εξάλλου δεν έχει εργασθεί σε άλλο κλάδο πέραν του…βουλευτικού.
Τελευταία, αποφεύγει τις συνεντεύξεις, προσπαθώντας προφανώς να μην διασυνδεθεί με τυχόν κυβερνητική αποτυχία, παρά το γεγονός ότι έχει αναλάβει το σημαντικότερο υπερυπουργείο.
Ζούνε (συγγενείς και φίλοι) Αρχηγό να τον δούνε!
Ηταν καμάρι του η πώληση της Ολυμπιακής, αλλά είναι σίγουρο ότι με τη φόρα που έχουν λάβει οι δικαστικοί λειτουργοί, η πώληση του εθνικού αερομεταφορέα θα επανεξεταστεί, έπειτα και απ᾽τον οικονομικό έλεγχο που επί μακρά χρονική περίοδο γίνεται στον κ. Βγενόπουλο.
Δεν είναι εξάλλου λίγοι οι ομοϊδεάτες και φίλοι του κ. Χατζηδάκη (όπως Κυριάκος Μητσοτάκης) που δημοσίως έχουν εκφράσει τις αντιρρήσεις τους με τον τρόπο που πωλήθηκε η Ολυμπιακή, θεωρώντας ότι δεν ήταν ιδιαίτερα επικερδής για το ελληνικό κράτος.
Ακόμα να συντάξει μια σχετική ενημερωτική ανακοίνωση, τιμώντας την υπόληψή του για την φερόμενη πρόσληψη της αδελφής του.
Κι όμως αρκετοί, του ενθαρρύνουν το όνειρο πως μπορεί να είναι ο επόμενος αρχηγός της ΝΔ.
Η πολιτική όμως έχει ανάγκη να βρει την χαμένη αξία της και την τιμή της, από πολιτικούς που κατά συρροήν της στέρησαν.
Στις δυτικές, πολιτισμένες κοινωνίες που συχνά επικαλείται στο λόγο του, όποιος υπουργός έκανε μια πρώτου βαθμού συγγένειας πρόσληψη με…απευθείας ανάθεση και γινόταν γνωστή η “πολιτική” αυτή πράξη του, θα υπέβαλε έπειτα την παραίτησή του και θα γινόταν αυτομάτως δεκτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου