«Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο δυνατό» – στο πέντε τοις εκατό!
Αυτοκριτική; Μην την είδατε!
Ξέρει από βέσπα κι έφυγε για Ελευσίνα,όπου μάλλον θα πρέπει να αναβιώσουν τα Μυστήρια! Μπας κι έτσι εξηγηθεί, γιατί στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ δεν ελέχθη λέξις -έστω μία κι έστω αμφίσημη- για τις αιτίες, τους λόγους και τον τρόπο που το κόμμα αυτό υπήγαγε την Ελλάδα σε Καθεστώς Εντολής.
Αν όχι πραγματική αυτοκριτική -έστω μια φορμαλιστική αυτοκριτική για τα μάτια του κόσμου- μια κάποια συζήτηση, μια διερεύνηση, τίποτα! παρά μια νέα αρχή!
Περί τις 638 νέες αρχές είχε κάνει ο Γιωργάκης, ώσπου να αναγγείλει απ’ το Καστελόριζο (το οποίον τώρα ο κ. Σαμαράς αφήνει «αιχμάλωτο» στα τουρκικά κόλπα περί τις ΑΟΖ) στο Πανελλήνιο «τα νέα, πατέρα!» - νέα σαν εκείνα που έφερε στους Αθηναίους η «Σαλαμινία» μετά τον αφανισμό των παιδιών τους στη Σικελία.
Κι όμως!
Δεκάδες, εκατοντάδες πράσινοι σύνεδροι ζητωκραύγαζαν και αποθέωναν τον Γιωργάκη όταν εμφανίστηκε στο γκαλά του Μπενύτο ωρυόμενοι το νουνεχές εκείνο: «να τος, να τος ο πρωθυπουργός»
και το απίθανο:
«το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο δυνατό» – στο πέντε τοις εκατό! (που κάνει και ρίμα) θα προσέθετε η θεία Φωτούλα, αλλά δεν ασχολείται πλέον, έχει γίνει ΔΗΜΑΡ!
«Αυτοί χρειάζονται περισσότεροι περίθαλψη, παιδί μου», μου λέει! κι εγώ δεν αντιμιλάω ποτέ στη θεία.
Το ωραίον ανάμεσα σε άπειρα απείρου κάλλους είναι ότι ο Γιωργάκης μόλις είχε επιστρέψει από διάλεξη που είχε δώσει στο Κολούμπια μαζί με τον κ.Σόρος!!!
Αυτόν τον ίδιον Σόρος που με ιερή φρίκη εμφάνιζε στη Βουλή ο κ. Βενιζέλος ως χρηματοδότη «του ταξιδιού Τσίπρα»!
Εις ό,τι αφορά τον κ. Τσίπρα, συκοφάντης ο Μπενύτο, εις ότι αφορά τον Γιωργάκη, μούγγα ο λαλίστατος.
Δεν αλλάζουν αυτοί οι άνθρωποι. Δεν αλλάζει το ΠΑΣΟΚ.
Ο μόνος τρόπος να αλλάξει αυτό το κόμμα είναι να εξαφανισθεί.
Οπως εξαφανίστηκαν όλα τα κόμματα, ομόλογα του ΠΑΣΟΚ ή όχι, που άνοιξαν στις χώρες τους τις πόρτες για να περάσει το ΔΝΤ.
Ομως ο τρόπος που το ΠΑΣΟΚ έμαθε, δίδαξε, τα κόμματα του αστικού χώρου να πολιτεύονται, με πρώτη και καλύτερη τη Ν.Δ., «ζει και βασιλεύει» και, μέσω των διαπλεκόμενων ΜΜΕ, «την Ελλάδα κυριεύει» - τρόπος του λέγειν, διότι η κυριαρχία της χώρας έχει εκχωρηθεί, ενώ η ίδια ήδη φυτοζωεί ως Φόρου Υποτελής (σε πολλούς εκ των Φράγκων μηδέ των Νεοοθωμανών εξαιρουμένων).
Η κυβέρνηση Σαμαρά εξακολουθεί να ακολουθεί απέναντι στην Τουρκία πολιτική Κατευνασμού. Αυτή η πολιτική μάς φέρνει, κάθε μέρα που περνάει, πιο κοντά στον πόλεμο.
Ή, σε ένα καθεστώς ως να έχουμε χάσει πόλεμο.
Οπως έγινε με το Μνημόνιο.
Ηδη ο κ. Σαμαράς μίλησε για συνεκμετάλλευση.
Ηδη η αργοπορημένη ελληνική αντίδραση στη διακηρυγμένη πρόθεση της Τουρκίας να αρχίσει έρευνες (τώρα την άνοιξη) για κοιτάσματα σε περιοχές που θέτουν υπό αμφισβήτηση την ελληνική κυριαρχία (όπως στην περιοχή ανατολικώς της Ρόδου και νοτίως του Κατσελόριζου) αφήνει περιθώρια στη γείτονα να θέτει όλο και νέα προβλήματα στο τραπέζι των (εν τέλει αναγκαστικών) διαπραγματεύσεων.
Η Τουρκία δουλεύει συστηματικώς και διευρύνει συνεχώς τα προς συζήτησιν θέματα.
Η ελληνική πλευρά καταφεύγει συνήθως σε βερμπαλισμούς (ήτοι κεκοσμημένη κενών λέξεων σιωπή), ευχολόγια και φρούδες προσδοκίες, όπως ότι η ενδυνάμωση των οικονομικών σχέσεων μπορεί να λύσει πολιτικά προβλήματα. (Ομως επ’ αυτών θα επανέλθουμε μετά την ολοκλήρωση του ταξιδιού Σαμαρά στην Πόλη.)
Για την ώρα ας μείνουμε στις επιτυχίες που εξακολουθεί να σημειώνει η ιδεολογική τρομοκρατία (καθώς και τα στερεότυπα που καλλιεργεί η προπαγάνδα) στη χώρα μας.
Οπως το κλισέ ότι ο θάνατος των παιδιών στη Λάρισα (τώρα) και στην Καβάλα(παλιότερα) δεν είναι «θέμα για πολιτική εκμετάλλευση».
Ετσι, ένα άκρως πολιτικό θέμα ευνουχίζεται. Κάθε προβληματισμός, οργή ή καταγγελία βαφτίζεται «πολιτική εκμετάλλευση» και μούγγα στη στρούγκα.
Και έτσι, θέτοντας «εκτός νόμου» οι υποκριτές την αναζήτηση των ευθυνών, επιτρέπουν στα αφεντικά τους να ετοιμάσουν το επόμενο έγκλημα.
Δεν είναι η φτώχεια στην οποίαν οδηγήθηκαν αυτά τα παιδιά πολιτικό έγκλημα;
Τι είναι τότε;
Δεν είναι πολιτική η κατάσταση που οδηγεί στις αυτοκτονίες, στην ανεργία, στην υποτέλεια;
Τι είναι; ζατρίκιον ή τρίλιζα;
Λένε ορισμένοι, εκλαμβάνοντας τη λογική «ως ράβδον εν γωνία, άρα βρέχει», ότι δεν φταίει ο κ. Στουρνάρας (ή ο κ. Σαμαράς) για τις συνέπειες της πολιτικής τους, διότι θα ήταν σαν να φταίει ο υπουργός Ναυτιλίας για όσους χάνουν τη ζωή τους σε ένα ναυάγιο. Ατράνταχτη λογική. Δεν έφταιγε η Αντουανέτα για τους πεινασμένους, ας έτρωγαν παντεσπάνι.
Ομως ας μη μωρολογούμε. Δεν καταλαβαίνει μόνον όποιος δεν θέλει να καταλάβει…
Εκτός κι αν είναι υπουργός, μάλιστα από εκείνους που θα μπορούσαν να λαμβάνουν κι ένα επιμίσθιο ρεπόρτερ απ’ τον ΣΚΑΪ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου