Η ΤΑΦΗ...............ΑΝΑΜΕΝΕΤΕ

Ξέρεις κάτι; Η Ελλάδα πεθαίνει !!!

Ελλάδα του 2013. Ο χρόνος μπαίνει δυναμικά.

Ματωμένα εφηβικά πρόσωπα με “μπλε μαρέν” παράσημα κυκλοφορούν ρετουσαρισμένα στις εφημερίδες και στα κανάλια.

Κάποια κοινωνικά δίκτυα βροντούν με την επαίσχυντη διαφήμιση της κρατικής βίας.

Ο κόσμος σαστίζει. “Πήγαν να ληστέψουν την Τράπεζα, είναι τρομοκράτες, τους πιάσαμε, τους περιποιηθήκαμε αναλόγως”.

Η σύγχρονη Κρουέλα ντε Βιλ της ελληνικής δημοσιογραφίας με το εκλεπτυσμένο αξάν και το μισακό…χαμόγελο πασχίζει να ανεβάσει την τηλεθέαση κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης λοιδορώντας τη μητέρα ενός χτυπημένου δράστη την ώρα που υπερασπίζεται το παιδί της.

Την ίδια στιγμή, σε άλλο κανάλι, κάποιοι αρρενωποί συνάδελφοί της επαινούν τις αρετές των“σκαμπιλιών” που οφείλουν να πέφτουν στα ατίθασα προσωπάκια που δεν κάθονται φρόνιμα. Δεν μιλούν ανοιχτά για βασανιστήρια. Φωτοσόπ και στις λέξεις.

“Δεν είναι δικός μας, μην τον πειράξετε!”, φωνάζουν την ώρα της καταδίωξής τους οι άγουροι δράστες στους αστυνομικούς που είδαν να τρέχει στο δρόμο ένας όμηρος. Για να τον προστατέψουν.

“Οι φωτογραφίες ρετουσαρίστηκαν για να μπορούν να αναγνωριστούν οι εγκληματίες”, διακηρύσσει περήφανα ο αρμόδιος υπουργός. Για να καταστεί σαφές το μήνυμα.

“Αν μιλήσεις θα είμαστε εδώ, θα σε ακούσουμε, και τότε θα σε γαμήσουμε. Πάλι!”, απειλούν οι κρατικοί κουκουλοφόροι τον εικοσάχρονο δράστη που εισάγεται με βαριά τραύματα στην εντατική.Για να είναι ξεκάθαρα τα πράγματα.

Ένα άλλο παιδί, με μπλαβιασμένα χείλη και τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα βγαίνει από την κλούβα και φτύνει την κάμερα που ασελγεί πάνω του την ώρα της προσαγωγής του στο αστυνομικό τμήμα. Συνοδεύεται από τέσσερις πάνοπλους αστυνομικούς με κουκούλες. Ανώνυμοι αστακοί εναντίον επώνυμης μαρίδας. Οι οθόνες γεμίζουν με ηθικό σπλάτερ. Αισθητική κακουχία. Ενδοιασμός ουδείς. Η χούντα βγάζει πλοκάμια και απλώνεται παντού. Η επιστράτευση και τα τανκς έπονται. Αυτό είναι εξάλλου το ζητούμενο της κρατικής μηχανής που βρυχάται. “Ζήτω η Αναρχία!”, φωνάζει ο πιτσιρικάς και χαραμίζει το σάλιο του στους τηλεθεατές που βαθουλώνουν τον καναπέ τους τρώγοντας πίτσα ενώ παρακολουθούν στην οθόνη τις τελευταίες εξελίξεις της ζωής έξω από τους τέσσερις τοίχους της αποβλάκωσής τους.

Λίγες μέρες μετά η Ελλάδα, η χώρα όπου είναι στίγμα να είσαι φίλος του Γρηγορόπουλου και όχι συνάδελφος του Κορκονέα, τυλίγεται σε μια πλαστική σακούλα. Εκατοντάδες άνθρωποι συρρέουν στην πλατεία Βάθης για να πάρουν λίγα πορτοκάλια και μισό κιλό ντομάτες από αλληλέγγυους αγρότες που μοιράζουν τα τρόφιμα δωρεάν. Μεσήλικες, παιδιά και γέροι στριμώχνονται με τα χέρια απλωμένα προς τον ουρανό. Ένα ασύμμετρο, παρανοϊκό μπαλέτο. Κάποιος τραυματίζεται, άλλοι ποδοπατούνται, όλοι πεινάνε. Η ανάγκη σε γκρο πλαν. Την ίδια στιγμή οι ρεπόρτερ εργάζονται. Η φωτογραφία της λιμασμένης χώρας κάνει το γύρο του κόσμου. “Η Ελλάδα πεινάει”, “Στην Ελλάδα η διανομή δωρεάν φρούτων καταλήγει σε πάλη”, “Μάχη για λίγες ντομάτες στην Αθήνα”, είναι οι παχυλοί τίτλοι των ξένων εφημερίδων. Η εθνική αξιοπρέπεια ένα πατσαβούρι στα πόδια των παρατηρητών. Η προσωπική αξιοπρέπεια έρμαιο στις αγκωνιές και στα γρονθοκοπήματα των οργισμένων. Ένας λαός σε σήψη. Το μέλλον είναι σαφές – ζωντανά παραδείγματα στις οθόνες και στις γειτονιές μας.

Εικόνες φρίκης και καταστροφής που εξαπλώνονται. Χτες στην Κοζάνη, προχθές στην Αθήνα, σήμερα στη Λάρισα, αύριο στην Κρήτη. Σε λίγο σε κάθε πιθαμή γης αυτής της ταλαίπωρης χώρας. Σαν υπόσχεση. Σα μούχλα που μεταδίδεται, η χολέρα του φασισμού κερδίζει εδάφη, σταυροκοπιέται αγκυλωτά, ακυρώνει ζωές και απειλεί θεούς και δαίμονες αν τίποτε ιδεολόγοι αφελείς τολμήσουν να της αντισταθούν με οποιονδήποτε τρόπο. Για να την νικήσουν ούτε λόγος φυσικά: σαράντα χρόνια στο θρόνο υπόσχεται το χουντικό φερέφωνο του κράτους καθώς ακκίζεται ναζιάρικα ανάμεσα σε μάστερ σεφ δείπνα και υστερικές ριπές αδρεναλίνης από τα έδρανα της Βουλής.

Σε ένα παράλληλο φάσμα του χρόνου – και εν ριπή οφθαλμού – οι χαλίφηδες της πολιτικής σκηνής ακυρώνουν τις έσχατες ζωντανές κοινωνικές εστίες. Αδειάζουν τις καταλήψεις, σκουπίζουν τις γειτονιές, μεταμφιέζουν σε ατυχήματα τις δολοφονίες, καταπατούν νόμους, ήθη και αρχές. Μετά, παρέα με τους φίλους τους, στολίζουν με απειλές και χυδαιότητες την όποια εναπομείνασα ελεύθερη δημοσιογραφία και εμπορεύονται τη χώρα με τους τσελεπήδες της Ευρώπης στα μουλωχτά προχωρώντας στο επόμενο καρέ της προσωπικής τους παρτίδας Μονόπολυ. Το σύστημα δουλεύει ψύχραιμα. Με πλάνο. Λίγη Κέρκυρα σήμερα, λίγος Πειραιάς αύριο, λίγες Σκουριές μεθαύριο, θα σπρώξουμε και λίγη Θράκη αν χρειαστεί, άντε και λίγο Ίμια και δόξα να΄χει ο Γιαραμπής, κερδισμένοι θα βγούμε. Εμείς. Οι άλλοι ας ψοφολογήσουν. Τα δικά μας παιδιά θα πάνε σε κολέγια. Των αλλωνών ας βγουν στην επαιτεία.

Δ .ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: “Να μωρέ, φάγανε ήπιανε κρασάκι και έβαλαν τη ψησταριά στο δωμάτιο!”

Γ. ΠΟΛΙΤΗΣ: “Κρίμα να χάσουν τη ζωή τους από επιπολαιότητα μορφωμένα παιδιά!”

Α. ΠΟΡΤΟΣΑΛΤΕ: “Όποιος συνδέει το θάνατό τους με την τιμή του πετελαίου είναι εμμονικός”.

Θ. ΤΖΗΜΕΡΟΣ: “Οι άτυχοι νέοι της Λάρισας ήταν θύματα και του φόρου και της Παιδείας: κανένας δεν τους δίδαξε τις ιδιότητες του μονοξειδίου του άνθρακα”.

Αυτά είναι σχόλια επιφανών δημοσιογράφων και λαμπρού πολιτικού μετά το θάνατο δύο φοιτητών που προσπάθησαν να ζεσταθούν με ένα αυτοσχέδιο μαγκάλι μέσα στο σπίτι τους, στη Λάρισα. Βρισκόμαστε στο 2013. Χιούμορ και κυνισμός απέναντι στις ανθρώπινες ζωές που χάνονται στην τύχη. Κανένας ηθικός φραγμός, καμία αισχύνη. Καμία ενοχή.

Η Ελλάδα αργοπεθαίνει. Πλησιάζει η χαριστική βολή. Οι Έλληνες θα αρχίσουν να την δαγκώνουν για να χορτάσουν την πείνα τους. Θα την μασήσουν και θα την καταπιούν κανιβαλίζοντας με τη σειρά τους τους κανιβαλιστές τους. Κι έπειτα θα την ξεράσουν με ασυγκράτητη οργή, βλαστημώντας και οικτίροντας τα πάντα.

Δεν έχεις από πού να πιαστείς. Γκρίζα όλα. Και το φως αργεί. Άργησε ήδη.

L1  από το paganeli.wordpress.com

(τη φωτογραφία δημοσίευσε στο ΦΒ η Βιολέττα Στυλιανίδου)